Alle toeters en bellen

Ik heb moeite met dit op te schrijven, omdat ik weet door te schrijven, ik het meer kan verwerken. Maar door het op te schrijven, herleef ik steeds dat moment weer.

Het moment dat Riley werd beademd in de ambulance en de traumahelikopter aan het landen was. Het moment dat ik echt dacht dat Riley het niet zou halen, het moment dat ik door het raampje in de ambulance mijn man zag staan en ik 100% wist dat dit ook door hem heen ging.

Allereerst wil ik zeggen dat het met Riley nu goed gaat, dat zij thuis is en weer haar vrolijke zelf is. Dat zij weer lekker aan het gieren is om woezel en pip in het hoekje van de bank.

Datzelfde hoekje waar zij vorige maand haar bewustzijn verloor.

En geloof mij als ik zeg dat dit beeld nog heel lang in ons hoofd zou zitten.

Om 7 uur in de ochtend was ze wakker, wel huilerig zoals we haar niet herkennen, Riley is zeg maar gelijk aan zodra haar ogen open gaan.

Nu was ze ook moe, Dus ik legde haar op mijn borst om lekker te koelen. Ze viel gelijk in slaap.

Ik heb haar daarna op de bank gelegd zodat ze wat comfortabeler lag.

Rond 9 uur lag Ze nog te slapen en mijn man vond het tijd dat ze wakker werd.

Hij maakte haar wakker maar ze viel steeds weg, dus zette hij haar recht op zodat ze bij kon komen.

Toen ze begon te staren en haar ogen naar boven draaide wisten we hoe laat het was, ze zat in een epileptisch insult..

Tussendoor was ze nog een paar keer aanspreekbaar. Maar toen ze er te lang in bleef zitten, hebben wij gelijk 112 gebeld, en haar rectaal haar medicijn toegediend.

In de tussentijd verloor Riley haar bewustzijn, maar gelukkig was de ambulance er heel snel.

Ze deden wat controles en kwamen tot de conclusie haar mee te nemen naar het ziekenhuis. In de tussentijd heeft mijn man haar spullen bij elkaar gepakt en ik mij aangekleed.

Ik tilde Riley voorzichtig op om naar de ambulance te brengen. De ambulance mevrouw liep achter mij aan met een monitor die met draadjes vast zat aan Riley.

In de ambulance hebben ze haar glucose geprikt, en toen zij elkaar aankeken en ik vroeg hoe hoog die was en zij 1,7 zeiden... zakte de moed echt al in mijn schoenen. De vrouw van de ambulance zei dat zij het MT team er bij wilde hebben, ik kan je vertellen dat toen het belletje nog niet ging rinkelen. Maar toen ze zei dat die ergens moest landen... toen had ik het door..

We reden naar een veld waar de trauma zou landen, in de tussentijd werd Riley beademd.

Riley werd nog steeds beademd toen de trauma aan het landen was, dit beeld gepaard met mijn man die precies hetzelfde als mij dacht.. het gaat gewoon niet uit mijn hoofd.

Het gaat echt niet, hoe rustig ik daar was, omdat ik wist dat ik sterk voor mijn gezin moet blijven. Zo gestrest kan ik nu zijn als Riley even een staar momentje heeft.

Het MT team ging mee in de ambulance en we reden met sirenes naar het Radboud. Heel maf om al die auto's te zien wijken voor een ambulance waar je eigen meisje in ligt.

In het ziekenhuis aangekomen stonden er ongeveer 10 dokters Riley op te wachten. Mijn man kwam er ook aan en op dat moment besloot het ambulance personeel te vertrekken. Wij hebben hun zo vaak bedankt! Want zonder hun werk, hun kalmte, weet ik echt niet hoe het dan was afgelopen.

Dus mochten jullie dit ooit lezen, uit de grond van ons hart, bedankt!

In het ziekenhuis hebben ze bij Riley bloed geprikt, hieruit kwam een infectiewaarde van 124..

Tot op de dag van vandaag weten zij nog niet waar het vandaan kwam. Ze hebben longfoto's gemaakt en haar urine op kweek gezet, maar daar kwam niks uit.

Ze heeft nu antibiotica voor gekregen.

Ook zijn ze gestart met een medicijn voor haar epilepsie.

Ze geeft in totaal 2 nachten in het ziekenhuis gelegen, de eerste nacht was ik bij haar en de 2de nacht mijn man.

We mochten haar gelukkig weer snel mee naar huis nemen.

De schrik zit er goed in bij ons, maar we mogen ons gelukkig prijzen met de goede afloop.

Over een paar weken word Riley weer verwacht voor controle.

In het bijzonder willen wij onze familie bedanken die er voor ons was en is. En voor al het personeel van de ambulance en het ziekenhuis die zo goed voor haar hebben gezorgd.