All I want for Christmas is YOU …

14 december 2019

De winter was weer zo goed als begonnen… Léonie kwam thuis uit de crèche met wat verhoogde temperatuur en een hoestje, niets ergs dachten we. Het was nu eenmaal weer de periode van de vieze beestjes in de lucht en in de crèches geven die kleintjes nu eenmaal eens graag wat snot door aan elkaar.

Ongerust zoals ik toch nog altijd ben na alles wat er met haar én haar longetjes is gebeurd, (~blog bevallingsverhaal) besloten we een dag later toch nog maar eens naar onze huisdokter te gaan. Conclusie? Een virale infectie die vanzelf weer wel moest overgaan…. Dat hadden we al vaker gehoord, dus ik maakte me ook verder niet ongerust hoewel ik al wel in mijn achterhoofd hield dat de kerstdagen en familiebezoekjes ook weer in aantocht waren…

16 december 2019

2 dagen later werd Léonie ’s morgens wakker en mijn moedergevoel vertelde mij dat er misschien toch iets meer aan de hand was. Léonie’s temperatuursverhoging was veranderd in koorts (39 à 40°) en ondanks de gekende medicijnen hiertegen kregen we haar temperatuur niet voldoende onder controle.

Ik besloot dan toch maar een afspraak te maken bij de kinderarts in het nabijgelegen ziekenhuis waar ze ons ondertussen ook al kennen...

We mochten in de loop van de voormiddag op consultatie gaan en al snel stelde de kinderarts een bronchitis met de nodige hoest, snotjes en koorts vast. We moesten ze goed in het oog houden maar mochten Léonie gelukkig terug mee naar huis nemen en hoopten zo dat ze snel weer opknapte.

Integendeel….

De koorts bleef maar aanhouden (vanaf er een cijfer 4 tevoorschijn komt begin ik echt te panikeren) en ook begon Léonie minder en minder te eten, zelfs haar papje ‘s morgens wilde ze niet meer. Ik trok dan zelf maar aan de alarmbel en ging opnieuw met haar naar het ziekenhuis. Léonie werd meteen onderzocht en met enkele simpele tests werd het duidelijk dat ze al aan het uitdrogen was. “Mevrouw, we gaan uw dochtertje toch een paar nachtjes moeten hier houden…” klonk het, en ik barstte uiteraard alweer in tranen uit. Toch niet opnieuw dacht ik… ☹ Ze werd meteen aan een infuus gehangen om vocht toe te dienen en ook werd er een voedingssonde in haar neusje geduwd. Ik kreeg weer veel flashbacks en de moed zakte even weg…

We werden naar een kamertje gebracht in het ziekenhuis -met typisch blauw bed met hekjes + bijhorende lakentjes met wolkjes die de meesten onder jullie waarschijnlijk wel kennen-. Ondertussen begon Léonie snel achteruit te gaan. Ze zag bleek en kon zich amper rechthouden, ze wilde en kon alleen maar slapen...

Enkele ogenblikken later kwam er een verpleegster binnen, helemaal ingepakt met handschoenen aan, een mondmasker op en met apparatuur om zowel de saturatie (=zuurstof) als ademhaling van Léonie constant te kunnen meten. Ik werd zelf al misselijk toen ik de pieptonen weer hoorde die ik 2 jaar eerder ook constant moest aanhoren in het UZA (universitair ziekenhuis Antwerpen) , ver-schrikk-elijk. Het angstzweet brak me dan bovendien nog eens uit toen diezelfde verpleegster doodleuk vertelde dat Léonie het niet zo onschuldige RS-virus* had opgelopen…. Daar had de dokter ons tevoren dus nog niets over gezegd. Vanaf dat moment én met haar premature achtergrond wist ik al meteen dat we zeker niet snel zouden thuis zijn en dat we de leuke kerstfeestjes wel eens zouden gaan missen dit jaar… ☹

22 december 2019

Het werden vermoeiende dagen van vooral weinig eetlust, maar wel héél veel hoest, benauwdheid en angst voor piepende alarmpjes. Maar ik wist dat ze dit kon, onze sterke meid had al meer doorstaan! Na enkele dagen zagen we ze opnieuw aansterken, ze begon al terug wat te eten en ook begon ze weer te ‘babbelen’ zoals een 2- jarige Léonie dat alleen maar kan.

Ze recupereerde uiteindelijk nog redelijk snel en na enkele nachtjes op een hard ziekenhuis-zetelbed mocht mama Léonie weer mee naar huis nemen 😊 De feestelijke maaltijden en de vele kerstcadeautjes de volgende dagen deden de akelige voorbije dagen snel (maar zeker niet volledig) vergeten… Dus mamaa’tjes, volg steeds jullie moederhart als jullie ongerust zijn over jullie (b)engeltjes…!

*Een RSV Respiratoir Syncytieel Virus -infectie is een luchtweginfectie die wordt veroorzaakt door het respiratoir syncytieel virus. Het virus veroorzaakt vooral ernstige ziekte bij jonge baby’s die benauwd worden door een ontsteking van de kleine luchtwegen (bronchiolitis) of een longonsteking. Te vroeg geboren kinderen of kinderen met een aangeboren hartafwijking of het syndroom van Down, hebben een verhoogd risico op een ernstiger ziektebeloop. https://www.rivm.nl/rs-virus