Al die eerste mijlpalen van je kind..

Wat vliegt de tijd toch, het staat nog als de dag van gisteren in mijn hoofd geprent de geboorte van onze vierde zoon (die ook nog geboren werd op de verjaardag van zijn grootte broer (met 5 j verschil ertussen - doe dat maar eens na) en wat vliegt die tijd toch.

Onze kleine man is groot aan het worden, de wereld aan het ontdekken, als ze klein zijn smelt je van de eerste lach, omrollen, zitten, eerste stapjes. Niet te vergeten het eerste woordje (hier papa ;-) welk woordje was het bij jullie?) lopen, rennen etc...

Nu is ie alweer 2,5 geweest, klets de oren van je hoofd af en is een heerlijk mannetje die zich lekker ontwikkeld.

Vandaag hadden we weer zon mijlpaal, de eerste keer naar de peuterspeelzaal. Waar ik bij zijn grote broers er weinig moeite mee had moest ik nu toch even slikken, mijn kleine mannetje al naar school... weer een stap van loslaten naar zelfstandigheid.

Hij vond het geweldig, naar 2 minuten verlegen te zijn geweest, vloog hij daarna uit en zag mama niet meer staan. Tekenen aan een tafeltje, spelen met de auto's, in de keuken het was een grote ontdekkingstocht... 

Het moment van afscheid nemen, verteld dat ik weg ging, hij had amper oog voor me, er kon nog net DOEI vanaf serieus... hij stond wel te zwaaien aan het raam.. Geen traan niets (gelukkig maar en hij is natuurlijk wel wat gewend in ons grote gezin) maar toch...

Mama had het er moeilijker mee dan de kleine man... weer een stapje van loslaten, een mijlpaal voor onze Bram... Nog maar ruim een jaar en hij mag alweer naar de basisschool, ik wil er nog even niet aan denken.. 

Hoe ervaren jullie de mijlpalen van je kind?