A touch of Down, A touch of the heart.

Toen je net was geboren maakte ik me wel eens zorgen. Hoe zouden mensen naar je kijken? Op je reageren? Want anders is niet altijd gewenst in deze wereld. En anders ben je. Je hebt 1 chromosoompje teveel...trisomie 21. Beter bekend als het syndroom van Down. Inmiddels ben je 3.5. En de spil van ons bestaan. Wat zijn we trots. Elke dag weer. Wat worden we blij van je. Je doorzettingsvermogen. Je vermogen in het nu te leven. Je blijheid, je verdriet. Alles is puur. Je trots als je weer een mijlpaal behaald, weer iets nieuws onder de knie hebt. En nee, het leven is niet altijd makkelijk met jou. Maar met welk kind is dat wel? Gelukkig geeft het leven geen garanties.

Maar toch...die reacties kwamen er. Rare reacties. Nare reacties. Vervelende reacties. Gelukkig kan ik me daar meestal voor afsluiten. Ze weten niet beter. Ze weten niet hoe te reageren. Ze bedoelen het niet zo. Of misschien wel. Maar wat kan mij dat schelen? Wat een onbekend iemand er van vindt? Nee. Dat doet er niet toe De positieve reacties. Die tellen. Hoe je mensen in één tel kan raken...recht in hun hart. Alleen maar door naar ze te lachen. Dat mensen zeggen dat je de wereld een klein beetje mooier maakt.  Dat ik achter me hoor dat je zo'n schatje ben. Soms hoeven ze niets te zeggen. Hun ogen zeggen genoeg. Die liegen niet. En daar word ik als moeder heel blij van. Lieve schat. Je mag er zijn. Helemaal zoals je bent. 

http://www.petities24.com/andersnietminder