28 minuten op vakantie

We hadden de rust zo nodig. En vooral jij, over 3 werken ben je 2,5 jaar. Dat zijn 30 maanden,  en zeker 20 daarvan was je ziek.  Het ging in het voorjaar 7 weken goed. 7 weken en 2 dagen had je geen koorts, of infectie oid. Ik vierde elke dag dat het weer goed ging.  Dat je vervolgens daarna de volle bingo kaart zou pakken had ik nooit durven vrezen.  Vanaf 14 mei staan op jouw afgevinkte lijstje op volgorde; kinkhoest, vijfde ziekte,  waterpokken (voor de 4de keer),  longontsteking,  krentenbaard met stafylokokken besmetting over heel je lijf, dubbele longontsteking met oorontsteking, niet wegkrijgend loopoor. 

Nu zijn we al 16 dagen aan het kutten met dat oor. Vorige week maandag bleken allebei onze behandeld artsen op vakantie (wat ze gegund is, maar waarom allebei tegelijk), maar er was een lieve dienstdoend kinderarts die tijd vrij maakte voor jou.  Je kreeg antibiotica druppels en vrijdag moest het zichtbaar beter gaan.  Dat zou fijn zijn want maandag zouden we op vakantie gaan.  Vrijdag zat er geen verbetering in je oor en ook had je een onverklaarbare ontsteking op je beentje. Steeds groter wordende vlekken met vieze korstjes en open blaren. Je we gezien en gecontroleerd en in samenspraak met de dienstdoend kno-arts ging je over op een orale kuur amoxiciline, kreeg je nieuwe druppels en een zalfje voor die plekken op je been. Ook namen ze een kweek van je oor. 

Maandag zou de arts bellen over de kweek,  en hoe het met je gaat. 

Maandag middag vertrokken we toch op vakantie.  Het pus druppeld nu al 16 dagen in je nek en als we met handen richting je oor komen zeg je "niette pijn doen". Hartverscheurend. Het woord "kantie! Kantie!" Roep je de hele dag vrolijk als je ziet dat je spulletjes worden ingepakt.  Je hebt er zin in.  We vertrekken vol goede moed,  maar ook bezorgd. Mag je zwemmen,  ga je het volhouden? In mijn kontzak zit een briefje met de gegevens van de dichtbijzijnde apotheek, huisartsenpraktijk, huisartsenpost én ziekenhuis met kinderafdeling. En dat is maar goed ook. Als we hebben ingecheckten je loopt vol energie naar het bollo huisje belt de arts. Als ik met "hij verbeterd helemaal niets" op haar vraag hoe het gaat zegt ze dat dat haar niets verbaasd. Je hebt de stafylokokken bacterie (weer actief) in je lijf en die smúlt van de amoxiciline. Per direct moeten we over op een andere kuur. Dat de plek op je been giga vergroot is blijkt dus ook geen verrassing.  

Het briefje in mijn zak,  doet waar ik het voor gemaakt heb. Het geeft rust. Ik kan direct alle gegevens door geven aan de arts van de apotheek en de arts adviseert mij de situatie uit te leggen bij het park.  Zij kunnen dit noteren en stel dat we de komende dagen (acute) zorg nodig hebben kunnen zij ons helpen. 

Je gaat met papa naar het huisje, we zetten alle spullen binnen en ik rijd met je zus direct naar de apotheek. 28 minuten na aankomst sta ik bij een hele moderne bijna sluitende apotheek met 2 hele lieve dames.  Je zus krijgt een mooi boekje en een fijne stoel en ik moet wat id gegevens invullen. Ze vragen veel en luisteren goed. Als ze eigenlijk al 27 minuten dicht zijn,  vertrekken we met de juiste kuur.  De oordruppels zijn niet leverbaar en een alternatief hebben ze niet.  Morgenochtend moet ik het ziekenhuis bellen om te vragen wat nu.  Hoogstwaarschijnlijk kan ik bij het dichtbijzijnde ziekenhuis de juiste krijgen  maar nu gaan we terug.  

Je staat groots te zwaaien in de tuin als we aankomen "kantie!!"

Die blije oogjes, die altijd nog meer willen ontdekkende lach,  doen me zo goed. 

Je hebt er zin in en ik hoop zo dat het je de komende dagen gegund is dat je er van kan genieten.