3 jaar geleden
2020, wat een jaar!
In deze blog neem ik jullie mee naar mijn 2020.
2020, wat een jaar
Ik neem jullie even mee in mijn terugblik op 2020, een vreemd maar voor ons gezin een goed jaar.
Het begon heel normaal, Lex was nog geen 2 maand oud en ik zat nog op mijn roze wolk in mijn zwangerschapsverlof met hem. Wat hebben we hiervan genoten!
De tijd vloog voorbij en daar was maart, de maand dat ik terug moest gaan werken en Lex naar het kinderdagverblijf moest.. voor mij één van de moeilijkste momenten van 2020, mijn klein baby’tje afgeven dat eerst 9 maanden in mijn buik heeft gezeten en nadien altijd bij mij was. Dit was een moment van loslaten, iets waar ik niet echt goed in ben..
Ik werk als verpleegkundig in de psychiatrie, en kreeg te horen dat ik “rustig” terug mocht starten, want je moet daar stoppen na 12 weken zwangerschap en ik ben dus lange tijd thuis geweest. Maar midden maart kwam er ineens Corona. De afdeling sloot, collega’s vielen uit en mijn 1/5de ouderschapsverlof werd uitgesteld, tot zover de rustige start. Het was heftig, maar ik heb er veel uit geleerd.
Niet alleen op het werk werd het druk, Levi’s school sloot ook plotseling en Lex zijn opvang.. ik heb extra weekends en feestdagen gewerkt om door de week extra thuis te zijn, glenn heeft al zijn verlof opgenomen en ook mijn ouders en beste vriendinnen sprongen bij en pasten op onze kindjes. Zonder dat netwerk rondom ons was dit nooit gelukt want zowel ik als glenn hadden het beiden druk op het werk.
Toen kwam mei, een zeer dubbele maand.
Levi werd 5, maar dankzij Corona konden wij dit niet vieren terwijl we net dit jaar hadden beloofd dat Levi een feestje mocht geven met al zijn vrienden etc.. Hij keek er zo naar uit en was zo teleurgesteld.. Ik heb toch mijn best gedaan om er een leuke verjaardag van te maken en er waren genoeg mensen die aan hem dachten en cadeautjes hebben laten afleveren of brengen. 🥰
In mei was de verkoop van ons huis ook rond, eindelijk waren we eigenaar van ons eerste huisje en moesten we niet meer huren. We keken enorm uit naar de verhuis en hebben eerst nog hard gewerkt om ons huisje maar naar onze smaak te krijgen.
Tot begin juni waren zowel Levi als Lex thuis, voor Lex vond ik dit fijn. Hij was ineens een stuk ouder als hij naar het kinderdagverblijf moest en 3 maand langer enkel omringd door mensen die hij kent en die hem heel graag zien. Voor Levi was het wel zielig, geen vriendjes zien, hobby’s stopgezet, zelf de speeltuinen waren niet open. Hij was thuis maar moest opdrachten maken (zo hebben wij al eens kunnen zien hoe het zal zijn als hij huiswerk krijgt, één ding was duidelijk, die jongen kan zagen 😅)
De zomer leek gelukkig “normaal”, we konden weer uitstapjes doen (met mondmasker weliswaar, maar de kinderen kwamen buiten) je moest reserveren bij het zwembad waardoor het zelf nog nooit zo rustig was geweest.
In de zomer kwamen wij dan ook te weten dat we nog een wonder verwachten, voor ons kon het dus niet beter 🥰
September was daar en het school en Levi zijn hobby’s begonnen terug, Lex werd ouder en ging ondertussen ook heel graag naar het kinderdagverblijf. Wij konden onze familie en vrienden zien en dat was alles wat telde.
In oktober kregen wij dan te horen dat wij een dochtertje krijgen, na 2 jongens dacht ik voorbestemd te zijn als “jongens mama” en was dit een kleine shock, maar een goede, wij zijn heel blij voor dit nieuwe avontuur!
5 november werd Lex 1 jaar, we baalden ervan geen groot feest te kunnen geven, maar hadden er een paar gepland in kleine groepen, maar daar kwam de lockdown dus ook dat ging niet meer. Gelukkig hebben we het weekend ervoor nog net mijn mijn ouders kunnen vieren en heeft hij toch een klein feestje gehad. Klein voordeel is dat Lex nog niet doorhad dat hij jarig was en dus ook niks miste.
December was een sombere maand, de feestdagen niet zoals we gewend zijn en we hebben dat ook veel mensen gemist.
Maar waar ik 2020 het meeste dankbaar voor ben:
- dat we meer tijd hebben gekregen met elkaar als gezin
- we van de kleine dingen hebben leren genieten
- We hebben gezien wie ons heeft geholpen met de opvang van de kindjes als het nodig was, wie er aan hun verjaardag heeft gedacht en de moeite deed om iets voor hun te doen.
- En vooral ook wie we gemist hebben als we hun niet mochten zien, wel ik kan je zeggen het waren niet zoveel mensen 😅
- Lex was een kleine baby die niks kon op begin 2020, en op het einde van het jaar een stappend, brabbelende, levendige peuter. Wij hebben dees jaar al zijn eerste keren mogen meemaken en dit is zo speciaal.
Het kon natuurlijk een veel beter jaar geweest zijn als er geen Corona was geweest, veel dingen liepen anders als gepland en we hebben heel veel moeten missen, maar we bekijken het positief en in het algemeen was het een goed jaar 🥰
