2. | OP NAAR HET PRINSES MAXIMA CENTRUM IN UTRECHT |

02:10 uur.Danny heeft zijn ouders uit bed gebeld, ze komen naar Druten, zodat zij er 's ochtends voor Nova kunnen zijn en Danny zo nog naar Utrecht kan komen. Ik zou het hem laten weten als de ambulance er zou zijn, want ook dan hoefde hij pas te gaan rijden.

03:21 uur.De ambulance was er om Quinn over te brengen. Hij werd overgetild op de brancard en ingepakt. Ik had ondertussen alle spullen alweer ingepakt en deze werden op de brancard gezet zodat ik het niet hoefde te sjouwen. Van de verpleegkundige kreeg Quinn twee kaartjes. Eentje voor hem en eentje voor Nova. De afdeling wenst hem veel succes/sterkte. zo lief!

Het zou ongeveer een uur rijden zijn van het CWZ in Nijmegen naar het Prinses Maxima Ziekenhuis in Utrecht. Bizar om nu weer naar Utrecht te moeten gaan… hun geboorteplaats…

04:30 uur. Aangekomen in het Prinses Maxima Ziekenhuis in Utrecht. Ook Danny kwam precies tegelijk als ons aan. Quinn werd gelijk naar zijn kamer gebracht, nouja, onze kamer. Het zijn familiekamers, het ene gedeelte is Quinn zijn gedeelte, de ander dat van ons, gescheiden door een schuifdeur. De kinderoncoloog legde uit waarom ze Quinn met spoed over hadden laten komen. Omdat de massa tussen zijn longen zit, kwam zijn luchtpijp in de verdrukking. Dit verklaarde de kortademigheid, het hoesten en de pijn op de borst. Hij mocht niet plat liggen, omdat de luchtpijp dan nog meer in de verdrukking kon komen door de massa. Ze gaf aan dat hij aan de monitor kwam te liggen zodat ze hem goed in de gaten konden houden. 

Vrijdag 25 febDe hele nacht heb ik niet geslapen. Ik zat op de grote stoel in de hoek van de kamer, starend naar mijn kleine mannetje in dat grote ziekenhuisbed. Waar waren we in godsnaam beland?08:45 uur.Quinn kreeg een echo van de hals om zijn lymfeklieren te controleren. De pedagogisch medewerkster was erbij om Quinn hierin te begeleiden voor als hij in paniek zou raken. Ik mocht mee en samen met de verpleegkundig en de pedagogisch werkster brachten we Quinn naar de radiologie. Hij deed het super! De radiologe maakte veel foto's van zijn hals, na overleg met de dokter werden er ook foto's gemaakt van zijn buik, en na weer overleg ook van de rug via echoscopie. Op plafond en muren zaten ruimte beschilderingen, met een blauwe lamp kon hij dan ruimteschepen en ruimtewezens zoeken, perfecte afleiding. Na de echo's mocht hij wat kaartjes uitzoeken, omdat hij het zo goed gedaan had. Ook nog stiekum eentje voor zn zusje :)

In de middag kregen we van de PW (Pedagogisch Medewerkster) een rondleiding door het ziekenhuis. Niet normaal wat hier allemaal te doen is voor kinderen, zo bizar, zo veel! Er is een muzieklokaal met mega veel instrumenten van gitaren, tot drumstel tot zelfs een vleugel. Er is een bibliotheek, klaslokalen, een heel speelpark, buiten verschillende speelplekken, kinderen mogen op loopfietsen, loopauto's en steps gewoon door het hele ziekenhuis heen sjezen, er is een beweeglokaal en er worden veel activiteiten gedaan. We keken onze ogen uit. Wat mooi en fijn dat dit er allemaal is voor deze kinderen!Quinn voelde zich goed. Had al lekker spelletjes gespeeld en zitten Legoën op bed. Hij liet alles maar een beetje over zich heen komen. Hij zei ook dat ie geen pijn meer had en dat hij wel weer naar huis kon. Hij vond het maar raar dat hij moest blijven. We hadden hem uitgelegd dat er 'iets' in zijn borstkast zit en dat ze niet weten wat en dat de dokters hier wat onderzoeken moeten doen om daar achter te komen. Hij vroeg niet door en vond het wel prima.

Later in de middag hadden we een gesprek met de oncoloog, de zaalarts en een verpleegkundige..We kregen de foto te zien van zijn longen. Daarop legde hij uit en wees aan wat en waar de massa zit. Het zit tussen zijn longen, boven zijn hart. Bij de Thymus*. Een rotplek. In zijn bloed zijn kwaadaardige cellen gevonden. 

Quinn heeft kanker… 

De oncoloog verteld dat bij het samenkomen van een zaadcel en eicel er iets is mis gegaan met het dna. Ik begon ineens te janken. Mijn kritische ik kwam keihard om de hoek zetten. We hadden het aan de natuur over moeten laten. Natuurlijk zwanger raken lukte ons niet, dat hadden we moeten accepteren. Wij wilden perse iui en dit was onze schuld. Omdat wij zo nodig zwanger wilden raken is Quinn daar nu de dupe van. Natuurlijk wist ik ook wel dat deze gedachte niet waar was, maar het overviel me ineens. 

Ze weten nog niet hoe en waarom het misgaat bij sommige kinderen, en het is dus vooral domme pech, fout van de natuur. 90 tot 95% zeker dat het lymfoom is, lymfeklierkanker... Het is goed te behandelen. 85% van de kinderen hersteld volledig.Om precies te weten hoe ze hem moeten behandelen moeten ze eerst een biopt nemen, maar dat is nu nog te gevaarlijk. Quinn mag niet plat op zijn rug liggen want dan drukt de massa teveel op de longen, de luchtpijp en het hart. Een biopt nemen ze onder narcose, maar dat kan pas als het veilig genoeg is, want dan moet hij platliggen en dat kan nu niet en is dus niet veilig om te doen. De Prednison moet de zwelling kleiner maken, hopelijk doet dat zn werk zodat hij maandag onder narcose kan. Hij zal eerst een CT-scan krijgen en hopelijk daarna de biopsie…

[ De thymus is een orgaan in de borstkas. De thymus ligt vlak achter het borstbeen en vlak bij het hart. De thymus heeft een belangrijke rol in ons afweersysteem. In de thymus rijpen cellen uit het beenmerg uit tot een speciaal soort witte bloedcellen. Deze heten T-lymfocyten. Ze helpen het immuunsysteem om het lichaam te beschermen tegen bacteriën, virussen en schimmels.

De thymus maakt ook zogenaamde geheugencellen van het afweersysteem aan. Als iemand ziek is geworden van een bacterie of virus, maakt het lichaam afweerstoffen aan om te genezen. Als de ziekteverwekker later een keer in het lichaam terugkomt, zorgen de geheugencellen uit de thymus ervoor dat het lichaam snel weer de goede afweerstoffen kan aanmaken. Zo wordt degene niet nog een keer ziek van dezelfde bacterie of virus ]

Wordt vervolgd...