12 februari 2014, minuten duren dagen (hartoperatie)

Je hoort het vaak, kinderen krijgen is leren loslaten. Nou dat hebben wij ervaren en die minuten duurden dagen!

Laten we bij het begin beginnen. 

Samen lopen wij met jou het Sophia in, jij blij en opgewonden je ziet het als een uitje en geniet zichtbaar, ik huil van binnen. We worden opgevangen door een lieve vrouw die ons naar de afdeling begeleid de deur gaat open. Zucht daar gaan we dan.... De opvang daar is echt slecht en wij voelen ons verloren. We zitten op een zaal met een tiener en krijgen verder nog geen info behalve straks komt er iemand bij u. Jeetje wat is dit? Gaan wij hier ons kind in alle vertrouwen laten behandelen, kom we gaan. Toch netjes gebleven en afwachten maar. Echt uren later is dat dan ook het geval dat er iemand komt. Hij krijgt meerdere onderzoeken deze dag en op het eind van de dag komt de cardioloog dan ook langs. 

Lieve oudere man die echt alles haarfijn uitlegt hij gaat onze vent morgen ook opereren. Helaas met veel maar's alles lijkt slechter dan verwacht en ze hopen dat ze het kunnen verhelpen. Veel risico's en evt een pacemaker. * slik*  en door ademen, het moet... het kan niet anders..... het overleeft dit alles echt wel........ toch? De rest van de dag hoef ik niet te omschrijven lijkt mij iedereen kan begrijpen dat elke minuut als de laatste voelt.

S'ochtends al heel vroeg gingen je oogjes al open en alsof je het wist was je rustig en zo aanhankelijk. De zuster komt aan met een gele operatie pyjama en zalf voor je handjes voor de prikken alles prima en je maakt er een feestje van. Dan maar gaan hobbelen door de gang. Hallo! roep je tegen iedereen en laat trots je veel te grote pyjama zien. Ook deze 3 kwartier lijkt wel 3 jaar maar dan wordt er gebeld en mag je naar de ok. 

Een kwartiertje wandelen naar het Erasmus en dan zijn we er. Alleen mama mag mee naar binnen dus papa neemt al afscheid op de gang. Samen gaan we de sluis door en wachten daar. Om je heen allemaal oudere mensen in een bed, jij veilig in mijn armen. Dit mag van mij uren duren, helaas word je snel binnen geroepen. Door de gangen heen lopen wij samen naar jou ok kamertje. Een kleine ruimte waar al 2 mensen op je staan te wachten. 1 vrouw en een erg  stoere donkere man en die begint tegen je te praten. Oh sweet baby ..... oh pretty boy. Die man weet niet hoe fijn dit klinkt iemand die lief is voor mijn kindje. Dan moeten ze gaan prikken en begint het afscheid. Slaap lekker kleine man en mama houdt van jou altijd dat mag je nooit vergeten! Je begint te schreeuwen en wordt helemaal hysterisch dus geen prikje maar doorpakken met een kapje. Nu gaat het zo snel je wordt slaperig en gaat schokken. Doorademen Ilona .... doe het voor hem. Dan val je in een diepere slaap en moet ik weglopen en dat kan ik zo moeilijk is het niet voetje voor voetje. Ik moet denken over hoe ik moet lopen en kijk nog 1 keer achterom dag kleine man, wat zie je er klein uit op zo'n bed..... dag schat! 

Teruglopen door de gang iedereen gewoon druk aan het werk alsof het heel gewoon is. Dan kijkt er 1 iemand naar mij op en fluistert sterkte. Dan breek ik en is het over met de stoere mama van buiten en wil ik nog maar 1 ding terug naar onze kamer op het ronald mc donald huis en douchen en onder de dekens kruipen. 

Eerste terug naar mijn man en we hebben elkaar niks te zeggen. Op tv zie je vaak dat ze elkaar in de armen vallen maar wij hebben elkaar niks te zeggen en worstelen met ons eigen verdriet en vinden dit beide prima op dit moment. Ik wil meteen door naar de kamer lopen maar moet eerst ontbijten van mijn man. Tuurlijk heeft hij gelijk en doe netjes wat mij gevraagd wordt. Alles maar dan ook echt alles moet ik over nadenken als ik niet nadenk verlies ik de controle denk ik. Dus hup eten en dan mag ik toch echt douchen en mijn bed in. Wat duren deze uren lang......... 12:00 zouden ze klaar zijn. 12:01 en dan 12:02 jeetje gaat het wel goed. 12:10 zou ik zelf kunnen bellen? 12:15 Relax het gaat echt goed met hem het duurt alleen wat lang. 12:30 ik hou het niet meer uit en ben zo ongerust. 12:45 gaat dan toch eindelijk de telefoon! 

Met jullie zoon gaat het naar omstandigheden goed, hij heeft het wel erg zwaar gehad en bloedde flink. Hij is nu naar de ic en over 3 kwartier mogen jullie bij hem. En krijgen jullie alle verder informatie. 

Zo trots op onze held, hij heeft het geflikt! Ook deze drempel heeft hij genomen en nu even opfrissen en dan naar hem toe.