Yes een nieuw jaar…

Dag 2023, hallo 2024! Het klinkt heel cliché maar het is zo! 

Wat een jaar was 2023! Begin van 2023 klom ik uit een burn-out! Ik begon weer met opbouwen van werk. En dat deed me goed. Het koste energie en het gaf energie. 

Al hoewel 2023 een slechte start had met een kapotte auto ruim 1,5 uur van huis, op een plek waar geen bussen of treinen reden, dacht ik ach dit is een valse start, we blijven positief en we gaan een mooi jaar tegemoet. 

Helaas pakte dit anders uit. Want op 22 april, op de dag dat ik dacht Yes ik ben weer de oude, kreeg ik een telefoontje van de politie, dat ze mijn vader hadden gevonden in het huis van zijn moeder en dat hij overleden was. 

Ik liep op dat moment met mijn mooie gezinnetje in de stad. Ik was dankbaar dat ik van dat moment kon genieten. Niet wetende dat 3 km verderop mijn vader dood lag. 

Ik ben op mijn fiets gesprongen en ben als een gek er naar toe gegaan. Naar een huis van mijn oma, die eigenlijk nooit mijn oma is geweest. (Tsja families heb je niet voor het uitkiezen) Wat ik daar aan trof zal ik jullie verder besparen. Maar wat een ellende. Ik had mijn vader al 7 jaar niet gezien doordat drank zijn nieuwe liefde werd. Soms gebeuren er dingen in het leven, waardoor mensen naar de fles grijpen en niet om hulp vragen. Maar goed ik heb altijd van mijn vader gehouden en nu zou ik het laatste deel van zijn leven op aarde ook voor hem zorgen. Ook al kon ik het niet allemaal op de manier doen die ik had gewild. Toch heeft hij een mooi afscheid gehad. En daar kan ik trots op terug kijken.  

Maar goed dit was weer een klap in mijn gezicht. De paniek aanvallen kwamen terug en ik had genoeg te verwerken. 

Helaas was dit zo zwaar en ging mijn werk er onder lijden. Oa de werkdruk viel mij zwaar. Maar ook de gedachten of ik nog wel op mijn plek zat bij deze werkgever speelde op. Gelukkig kon ik hier goed over praten met een collega. En uiteindelijk hadden we besloten om afscheid van elkaar te nemen. 

Al bij al was dit een juiste beslissing. Want ik kon nu eindelijk alles gaan verwerken en bedenken wat mij nou echt gelukkig maakt in dit leven.  En dat was nog best moeilijk. Ik wou zoveel doen, maar eigenlijk kwam er weinig uit mijn handen en achteraf was dat prima.

In oktober begon het toch weer te kriebelen en merkte dat ik het huis uit wou. Ik ging weer op sollicitatiegesprekken. Maar ik merkte dat mijn lat hoog lag.  Want ik wou iets vinden waar ik een warm gevoel van kreeg.

Maar ook in de maand oktober kreeg ik te horen dat mijn oma slecht ging. Ze was gevallen met de rollator en had haar heup gebroken. Na een pittige operatie mocht ze herstellen in een verzorgingstehuis. 

Ik sprak zins het overlijden van mijn vader mijn oma alleen via de telefoon, de drempel om haar te leren kennen was hoog. Maar ze begreep dat het allemaal moeilijk was en ze was dankbaar dat ze me stem mocht horen.  Eind oktober heb ik haar opgezocht en uiteindelijk heb ik haar 3 keer mogen ontmoeten. Helaas is ze op 8 november overleden. We zijn beide dankbaar dat we elkaar hebben leren kennen. 

Mijn oma werd op 20 november begraven, dit duurde vrij lang, waarom dit zo was weet ik niet.  

Maar wat ik jullie graag over deze dag wil delen is dat het een bijzondere dag was. De zon scheen maar de regen kwam ook met bakken uit de hemel. En je raad het al er waren prachtige regenbogen, zo ook boven de uitvaartcentrum.  De dienst was mooi, maar er kwamen zoveel herinneringen van mijn vader boven, bijna alles was ongeveer het zelfde.  En mijn vader en oma liggen op de zelfde rij begraven, wat wel super mooi is.

Maar goed, een aantal dagen voor de begrafenis kreeg ik bericht van een leuk bedrijf. Ze vroegen of ik de 20ste langs kon komen voor een bakkie koffie. Ik wist ondertussen wel dat mijn oma op die dag begraven zou worden, maar mijn gevoel zei dat ik toch moest gaan. Dus in de middag reed ik er naar toe. Ik voelde me dankbaar maar merkte ook dat ik hoog in mijn energie zat. Ik voelde mijzelf een kleine stuiterbal, en daar herkende ik mijzelf niet in.  Toen ik bijna bij het bedrijf aanwezig was, hing boven het kantoor een regenboog. Ik merkte dat ik goed deed om na het gesprek te gaan. Ik had een super fijn gesprek en mocht door na ronden 2! Eind november mocht ik komen voor een 2de gesprek en ik werd aangenomen. Alles gebeurt met een reden en ik denk dat ik hierin aangestuurd ben door mijn vader en oma en daar ben ik ze dankbaar voor.

1 januari had ik in de nacht een droom, voor het eerst had ik mijn vader gezien en hij keek naar mij en lachte, verder kan ik mij niet veel herinneren.  Maar ik hoop dat hij trots op me is, op wie ik ben en op wat ik doe! 

Dus ja 2024 kan alleen maar mooier worden met fijne herinneringen aan mensen die er helaas niet meer zijn.  Ik weet wel één ding. Ik ga genieten van alle kleine en grote dingen in het leven. 

En ik hoop dat ik nog veel mag leren, op werkgebied maar ook privé. En de eerste stap word morgen gezet! Dan mag ik eindelijk aan de slag bij mijn nieuwe werkgever………