Wat als je bloedklonter wegschoot

De afgelopen periode is niet makkelijk geweest.

Begin juni kloeg je van buikpijn, omdat er een verlengd weekend aankwam maakten we toch maar even een afspraak bij de huisarts.

We dachten aan stress en een maagontsteking, je zat namelijk al een hele tijd met veel stress op je werk.

De huisarts ging mee in onze gedachten maar adviseerde toch om je klachten in de gaten te houden, ze vond je appendix gevoelig.

Zaterdag zouden we samen nog eens op date gaan, even zonder onze 2 prachtige dochters.

Lekkers samen tijd voor elkaar nemen en even doen wat we vroeger graag deden gezellig kletsen met elkaar, en nadien met vrienden.

Die dag was het 30 graden maar je kloeg van kou, toen we thuiskwamen wou ik je temperatuur nemen zoals zo vaak zorgen voor je en om je. Je werd boos dus ik liet het berusten.

Zondag was ik al vroeg wakker en besloot je te laten slapen, je stuurde me enige tijd later dat je je niet goed voelde, ik nam je temperatuur en deze bedroeg 40,7 graden Celsius. Ik besloot dat we toch even langs de huisartsenpost gingen alvorens we naar de spoedgevallen zouden gaan ik dacht immers toch de appendix.

In de douche begon je met overgeven en heel duizelig te worden. We konden snel langs de huisartsenpost en toen naar het spoed.

Daar namen ze ons niet gelijk sneu tot ze je onderzochten en zagen dat je zieker en zieker werd en je koorts niet omlaag ging.

Je kon vrij vlug voor een echo gaan, je appendix was in orde maar een groot deel dunne darm was ontstoken, je werd opgenomen om verder onderzoeken te doen.

Er werd die dag en nacht nog veel bloed bij je genomen als ook de volgende dagen.

Je bleef enorm hoge koorts maken en zeer ellendig. Je had geen eetlust , veel pijn en enorme vermoeidheid.

Ik ploeterde tussen werk, ziekenhuis en onze kindjes ( ik bleef voor iedereen zorgen).

Woensdag kreeg je eindelijk na lang pushen een ct abdomen om te kijken of ze wat konden zien.

(In films zie je ooit wel eens dat na een onderzoek ze je kamer binnenvlogen)

Je was nog geen 10 minuten van je onderzoek terug of de dokter kwam en verliet in alle haast je kamer, we keken elkaar aan en zeiden dit is geen goed nieuws.

Nog geen minuut later stond hij bij ons in de kamer met een papier om te tekenen wat er zich afspeelde.

1. Je dunne darm heeft een perforatie waardoor er lucht in je buikholte komt

2. Je darm is omringd door bloedvaten en in je vena mesenterica superior bevindt zich een klonter van ongeveer 4 cm

Achteraf gezien weet ik niet hoe ik me zo sterk kon houden, en zoveel vragen afvuurde op de arts. De wereld werd even compleet onder onze voeten weggeveegd.

De artsen stonden op het moment dat ze ons het nieuws brachten in nauw contact met een ander meer gespecialiseerd ziekenhuis om je nauwlettend op te volgen. Je werd direct aan heel zware antibiotica gelegd alsook bloedverdunners.

We waren kapot en gebroken maar toch bleef vooral ik op automatische piloot zorgen voor iedereen. Je hebt 14dagen in het ziekenhuis gelegen nog een maand thuis geweest en nog steeds aan het revalideren, wat je precies hebt weten we nog niet maar dat gaan ze deze maand weer opnieuw onderzoeken.

Je leeft nog en daar ben ik dankbaar om, want wat als we het niet ontdekt hadden en je bloedklonter zomaar ineens wegschoot.

Wat als?