Wanneer de blauwe wolk onder je vandaan gaat ..

Wanneer de blauwe wolk onder je vandaan gaat .. 

De tijd met een newborn hoort geweldig te zijn .. je wil met al je energie die je hebt genieten van je pasgeboren baby. De nieuwe gezinssamenstelling. En wanneer dit genieten in één klap veranderd... Wat moet je dan? 

Laten we beginnen bij het begin .. 

Ik was 40.6 weken zwanger toen de bevalling begon. Met exact 41 weken kwam onze 2e zoon ter wereld. Wauw! Onze tweede zoon en een broertje voor Kyan. 

De kraamweek .. wauw .. die ging volgens boekjes. Die was p.e.r.f.e.c.t.! Beter dan dit had die niet kunnen gaan. 

We genoten volop. Deden het rustig aan wat betreft visite, lieten Kyan op zijn gemak wennen aan de nieuwe situatie en paar dagen na de bevalling gingen we er ook op uit. 

Na een week of 2 veranderde de situatie, althans, we waren nog steeds het gezin van 4. Alleen de sfeer werd anders. Ik merkte aan Richard dat het niet ging zoals het daarvoor ging. Dit heb ik ook een paar keer aangegeven, maar dit werd weggewimpeld. 

Toen Lío 5 weken oud was, ging het spreekwoordelijke licht uit bij Richard. Het was op. Het ging niet goed... hij barstte in tranen uit en vertelde dat het niet goed ging.. 

Daar zit je dan, als stel met een baby van 5 weken oud. In de dagen die volgden, volgde er gesprekken met huisarts, zijn werk en bedrijfsarts. Conclusie... Burnout en een depressie. Voorlopig niet werken en volledig de ziektewet in. 

Woh .. iets wat we niet (helemaal) zagen aankomen. De situatie van genieten als gezin van 4 veranderde volledig in: Richard moest zijn rust pakken, kon 0 prikkels verdragen en was op. Hij kon niks verdragen van alles en iedereen om hem hee. Energie was op en met alles wat hij deed kostte het hem dubbel zoveel energie. 

Wanneer de lach van zijn gezicht ineens is verdwenen. Wanneer je je man totaal niet meer herkend.. Dat doet pijn .. 

Ik, net 5 weken geleden bevallen, nog herstellende .. moest gaan zorgen voor 2 kinderen, mijn man, het huishouden en alles wat er bij kwam kijken.

Er werd vaak gezegd; zorg dat hij zijn rust pakt. Zorg dat hij hersteld. Ontneem hem dingen. Mensen stonden klaar, vroegen hem of hij koffie wou drinken, wandeling wou maken. Dat Richard ook zei: maar ik ben niet de enige aan wie gedacht moet worden. Jij bent net bevallen... Ook jij moet herstellen. Ook jij moet er niet aan onderdoor gaan.

Hoe hou je de ballen hoog.. als je net bent bevallen. Een man thuis hebt met een burn-out en depressie. 2 kinderen thuis hebt waarvan een pasgeboren baby? Heel simpel; die ballen vallen niet hoog te houden ... Ik moest de ballen laag houden. Ik moest mijn prioriteiten gaan bijstellen. 

We hebben moeten leren om hulp te vragen en hulp aan te pakken. Zoals Richard dan zei: ik ben niet in de positie om hulp te weigeren. Er werd/wordt voor ons een aantal keer gekookt, wat geeft dit ademruimte. Mensen die willen oppassen, dingen in huis willen doen of boodschappen.

We kregen/krijgen appjes, belletjes of kaartjes van mensen die aan ons denken. 

En nu, hoe gaat het nu? We zijn nu 7 weken verder nadat het lampje uit ging .. We zijn er nog niet. Nog lang niet.. Maar we krijgen iets meer ademruimte, er komt iets meer energie terug. We krijgen een beetje ons leven terug. Een beetje.. want we zijn nog steeds allebei 24/7 thuis. Ik met verlof en Richard in de ziektewet. 

Richard heeft inmiddels hulp. En tijdens dit eerste gesprek is er uit gekomen dat hij geen burn-out heeft, maar een bore-out en hoogbegaafd is. En daarbij depressieve klachten. 

Bore-out?? Hoor ik je denken ... Kort gezegd: letterlijk ziek van verveling... 

Het is nu kijken wie hij is, wat hij wil (thuis/werk). 

We gaan door en proberen ons vast te houden aan de mooie momenten. We proberen kleine stapjes te maken, kleine dingen te ondernemen. Het is niet makkelijk om 24/7 bij elkaar te zijn, dit vraagt enorm veel van je energie, van je geduld, van je relatie. Maar tegelijkertijd maakt Richard nu alles mee van Lío. En hoop ik dat hij op deze manier een prachtige liefdevolle warme band met hem op kan bouwen. 

Samen. 

Geef mij je tranen 

Geef mij je hand

Je hoeft niet alleen 

Naar de overkant 

Geef mij je zorgen 

Geef mij je pijn 

Ik zal naast je lopen 

Ik zal bij je zijn 

Samen door het donker 

Maakt al bijna licht 

Kijk maar in de verte 

De toekomst is in zicht