Waar was ik nu weer mee bezig?

Ik wende gelukkig snel aan de stilte op mijn telefoon. Natuurlijk vond ik het jammer, maar het gevoel van overwinning overheerste: ik had helemaal zelf een gevaarlijke situatie afgekapt, voor ik zelf weer met de gebakken peren zou zitten. 

Dit bleek voor Nick niet zo makkelijk en nog geen week later ontving ik een lange lap tekst met excuses en hoe jammer hij het vond dat we elkaar niet meer spraken. Hij zag ook heus wel het gevaar in van ons contact. Hoe goed het klikte, hoe we dezelfde humor hadden, maar toch ook op serieus vlak goed konden praten. We besloten het vriendschappelijker te houden en Nick zou proberen zijn vrouw in te lichten over onze vriendschap. 

Dat was natuurlijk niet gelukt.  Aan Nick zijn kant gebeurde er op korte tijd 2 keer iets ergs (motorongeluk en een angstige situatie met zijn dochter) en beide keren zocht hij me op. Tussen hem en zijn vrouw ging het steeds slechter en ze konden elkaar niet vinden voor steun. Hij ging een weekend weg met vrienden en hier kon hij me vrijuit bellen en dat deed hij dus ook. Na dit weekend kreeg ik weer spijt en liet hem opnieuw weten dat hij beter aan zijn huwelijk kon gaan werken. 

Eind juli was er een groot feest in een stad dichtbij en ik besloot te gaan met 2 vriendinnen. Dit werd ook gedeeld op Facebook, dus dit had Nick natuurlijk gezien. Eenmaal in de stad kreeg ik een appje, waar ik was. Mijn vriendinnen gaven aan nieuwsgierig te zijn naar hem en haalden me over zijn kant op te gaan. Hij bleek ook met 2 vrienden te zijn en zo werd het met ons 6en een super gezellige avond. Tot diep in de nacht hebben we gelachen, gedanst en gekletst. Nadat 1 vriend afhaakte, had Nick plaats over in zijn auto, waardoor hij ons 3 meiden ook thuis kon brengen. Hij bewaarde mijn huis als laatste stop en voor mijn deur gaf ik hem snel een kus op zijn wang en stapte uit. Fieeuw, weer een gevaarlijke situatie overleefd!

De dagen erna liep de spanning hoog op. Mijn vriendinnen appten hoe leuk ze hem vonden en baalden met me mee over de situatie. Hij bekende dat hij me wel degelijk had willen zoenen, maar dat hij blij was dat ik zo snel uitstapte. De vlinders in mijn buik waren wakker en alles wat ik zo lang had proberen weg te duwen, kwam naar boven.

Twee dagen later ging de bel. Hij stond voor mijn deur. Ik wist: als ik hem nu binnenlaat, is het hek van de dam...

En zo was het ook. We hebben alleen maar heel veel zitten zoenen die avond en het voelde zo oprecht en vertrouwd. Die avond was magisch. De dag erna kwam natuurlijk weer de reality check. En die zouden zich blijven herhalen, maar wel afgewisseld met heerlijke, romantische momenten. En hoe hard ik er ook tegen had gevochten, ik begon het  toch maar langzaam te accepteren: ik ben de minnares...