Volwassen worden met ADHD.

Wonder boven wonder haalde ik mijn eindexamen en was ik van school af, eindelijk! De wijde wereld in, op zoek naar een leuke vervolgopleiding en dan met een frisse start opnieuw kunnen beginnen in het schoolleven. Maar dat liep anders dan gepland, de opleiding welke ik volgde vond ik maar niks, het was in mijn optiek te makkelijk en ik miste de uitdaging in de stof. Halverwege het jaar heb ik besloten om te stoppen met mijn opleiding en daardoor kon ik mij weer melden bij de leerplicht, want ik viel nog binnen de leeftijd waarin je leerplichtig bent.

Hier heb ik samen met de leerplicht mijn dossier van de middelbare school doorgenomen en heb ik aangegeven dat ik tot aan het einde van het studiejaar zou gaan werken en daarna weer een studie zou beginnen. Omdat ik van mening was dat mijn studie te makkelijk was, betekende dat dus dat ik een hoger diploma moest halen voordat ik een hoger opleidingsniveau kon bereiken. Toen ben ik naar mijn middelbare school gegaan om ze te vragen of ze mij konden detacheren naar de VAVO. Dit kon niet, maar ik mocht wel terugkomen voor de HAVO op mijn middelbare school. Dit was voor mij een erg lastige keuze omdat ik zoveel nare herinneringen had aan die plek, maar uiteindelijk ben ik er toch voor gaan. De klasgenoten die mij gepest hadden, waren immers niet meer aanwezig op school, zelfs degene die gezakt waren hadden in mijn tussenjaar opnieuw de examenklas gehad en waren nu van school af. Dus geen kans op confrontaties in de aula, de gang, de trap of het fietsenhok. 

In 4 havo veranderde de alles, ik was de oudste van de klas en daardoor keken ze vrijwel automatisch tegen mij op. Natuurlijk waren er nog leerlingen die op mij neerkeken, maar er werd niet meer gepest. Dit was voor mij een hele nieuwe situatie, ineens wilde meiden met mij omgaan, werd ik uitgenodigd voor verjaardagen en had ik iemand om mee naar school en naar huis te fietsen. Hier heb ik enorm aan moeten wennen, want mijn dagen bestonden uit naar school gaan, thuis komen, en de hele avond achter de computer op MSN/Hyves zitten. 

Na 4 havo ben ik alsnog gedetacheerd naar de VAVO om daar mijn havo af te ronden. Op de VAVO telt het echt als volwassenen onderwijs, je bent zelf overal verantwoordelijk voor. De leraren leggen je de stof uit, maar zoiets als bijles of echt een mentor had je daar niet. Geen gesprekken over je voortgang, geen gesprekken over je rapport. Dit was voor mij weer enorm schakelen omdat ik nu echt alles zelfstandig moest doen, verantwoording moest pakken en geen terugvalbasis had vanuit school.

Nog steeds was ik op mijn hoede, ook op het volwassenen onderwijs wilde ik mijzelf niet kwetsbaar opstellen bij de mensen die zich nu bestempelden als mijn vrienden, want ik had het andere eind gezien en ik wist hoe het af kon lopen. Hierom heb ik mezelf oppervlakkig gehouden en tegen weinig mensen verteld over mijn ADHD. Je wilt immers niet weer het buitenbeentje zijn of buitengesloten worden omdat je iets mankeert. 

Toch is het lastig om je ADHD te verbergen. Je kunt veel dingen nog wel afdoen als 'enthousiasme' of 'dagdromen' maar niet alles kun je daar makkelijk onder wegschrijven. Sommige dingen die onder ADHD vallen, zijn namelijk absoluut niet verantwoord.

Regelmatig zit ik in de auto en dan denk ik 'ben ik alweer hier op de route?' en kan ik mezelf niet eens herinneren hoe ik de snelweg op ben gereden of hoe ik de afslag heb gepakt. Gewoon, omdat ik dan zó in gedachten bezig ben met situaties. Wanneer ik erg moe ben, slecht slaap en dan ook nog een conflicten heb met mijn vriend, mijn ouders of op mijn werk, draait mijn hoofd overuren terwijl ik op sommige momenten mijn hoofd juist heel hard nodig heb om te concentreren. In de auto is het absoluut niet veilig om in je hoofd te zitten en geen aandacht te hebben voor je omgeving. Ik heb gelukkig nog nooit een ongeluk gehad óf veroorzaakt (afkloppen) maar ik ben mezelf er echt wel van bewust dat dit niet oké is. Maar ik kan er niks aan doen, met de medicatie voor ADHD wordt autorijden afgeraden, waardoor ik mede daardoor gestopt ben met deze medicatie. De andere redenen waren dat ik er nóg slechter door sliep en dat alle hyperactiviteit die ik overdag onderdrukte met de medicatie, er 's avonds weer uit leek te komen. Hierdoor heb ik besloten dat het leven met ADHD zónder medicatie, voor mij beter was dan mét medicatie.