Veertigers

Ik zie mijn eigen reflectie in het raam vlakbij en trek wat aan m’n rok. Man kijkt me aan en ik zeg “ik zie mezelf”… “Ja” zegt hij “ik zag mezelf net ook” … “Beter kijken we die kant niet meer op” Nee inderdaad…..

Ik kijk naar hem en zie een veertiger. Ja, dat is hoe ik het zou omschrijven. En ik word ook 40. We zijn veertigers.

Toen we elkaar ontmoetten waren we krap aan twintigers. Strak en gespierd.

Begrijp me niet verkeerd, ik zou hem niet ruilen voor een strakke twintiger. Ook niet voor een andere veertiger overigens. Hij is het nog steeds.

Maar we werden samen oud(er). Hoe mooi is dat!? Het zorgen voor en zorgen maken om onze kinderen, vooral die zorgintensieve, bezorgden ons rimpels (vooral ik) en grijze haren (vooral hij).

En nu zitten we samen voor de camper. We zijn niet in vorm want we eten en drinken teveel, we zijn ruim 20 jaar levenswijsheid verder samen. En alles wat onze jonge zelven beweerden nooit te doen; dat doen we nu.

We zitten wijn te drinken voor onze degelijke camper. We praten over hoe laat we gaan eten, wie wat doet en kijken ondertussen naar ons kroost op het springkussen.

“Mooier dan dit wordt het niet hè” zegt man op sarcastische toon. En ik beaam het op dezelfde manier…

Twee minuten later maakt hij een stom grapje en ik lach hardop. We zijn echt niks veranderd 😂