TROTS met hoofdletters, op jou!

Lieve Tim,

De afgelopen dagen overvalt mij het gevoel van bijzondere trots. trots op jou. Je kwam afgelopen dinsdag thuis met prachtige bos bloemen en een prachtig document waarin stond geschreven dat je genomineerd bent voor het blauwe hart 2020.

Een prijs die bestemd is voor een politieagent die zijn of haar werk met veel passie, geestdrift en bevlogenheid uitvoert. Jij bent één van de tien genomineerden in Noord Holland. Je bent super bescheiden en je werd er zelfs wat verlegen en ongemakkelijk van. Je zag het niet aankomen en je collega’s hebben dit in het geheim voor je voorbereid. Zoals je zelf zegt het gaat niet om de winst hiervan het gaat om de waardering die je nu krijgt en dat is heel speciaal en bijzonder.

Ruim vier jaar geleden kreeg jij de diagnose PTSS. Opgelopen in je werk. Je kreeg veel voor je kiezen dat jaar, zoveel heftige gebeurtenissen om te verwerken. Bij het laatste incident sloegen de stoppen door. Letterlijk en figuurlijk. Gelukkig kreeg je via je werk snel hulp aangeboden en ging je in therapie. Dat was een pittige tijd. Toen je de diagnose kreeg werd je strijdbaar. Jij kreeg de PTSS op de knieën. Dat ging met vallen en opstaan maar vooral doorgaan. Je ging door, met de therapie maar je ging ook snel weer aan het werk. Helaas kon je niet meer de straat op als agent. Dit ging niet meer. Je kreeg terug slagen te verduren. Waar misschien de één de moed liet zakken werd jij als maar strijdbaarder en wilde jij persé blijven werken bij de politie. een jaar lang heb je bij verschillende afdelingen binnen de politie mogen werken. En uiteindelijk heb jij je plek gevonden.

Op je werk werd je geconfronteerd met je dyslexie. Maar ook dat kreeg jou niet klein. Extra cursussen en nu zelfs een typecursus. En altijd in je eigen tijd en zelf betaald. Omdat jij vindt dat dit jou bijdraagt om een nog betere agent te worden. Altijd bezig om altijd te pieken op je werk. En altijd blij kom je thuis. Je meld je nooit ziek, daarvoor is je werk veel te leuk zeg je dan.

Ook krijg je het thuis voor je kiezen. Een vrouw met hersenletsel en vaatletsel die opeens thuis kwam te zitten en die normaal de regie steevast in handen had moest jij die regie juist overnemen. Opeens moest jij gaan zorgen. Dat het thuis vlotjes verliep en structuur aanbracht. Dankzij jou voel ik mij niet ziek. Dankzij jou voel ik mij een vrije vogel ook al breng ik het grootste gedeelte in huis door. Als wij op pad gaan regel jij alles laat mij geen seconde alleen. Maar ik voel mij gelijkwaardig. Dankzij jou zijn wij mijn hersenletsel de baas. En wat ik vaker zeg, wij dragen mijn ziekte met elkaar. Ik bewonder je geduld, je eeuwige geduld.

En dan ben je de allerleukste vader voor Sam. Als je thuis komt altijd de energie om met Sam de gekste capriolen en kattenkwaad uit te halen.

Allerliefste Tim wat bewonder ik jou. En weet dat je voor mij altijd de nummer 1 bent.

Ik hou oneindig veel van jou!