The truth will set you free

Ik meng mij in het gezelschap en volg de salsa les. Ik heb plezier, dat zeker, maar de avond voelt beladen. Na de Salsa les gaan we naar het restaurant toe.

We stappen wederom in de Limo en rijden door naar het centrum. We hebben gereserveerd bij La Martina. In het verschiet ligt een avond vol livemuziek en lekker eten. Lianne en ik hebben leuke opdrachten bedacht voor mijn moeder die ze moet uitvoeren in het restaurant. Zo moeten er labels uit boxers van mannen worden geknipt en moet er op de tafel worden gedanst. Op een vrijgezellenfeest wordt veel getolereerd en de vrijwilligers blijven zich melden. Ik probeer het nare knagende gevoel in mijn maag te negeren en van de avond te genieten. Nadat we goed en wel een uur binnen zijn voegen de mannen van de andere helft van het vrijgezellenfeest zich bij ons. Al lachend dans ik met Sjors en voel ik het licht in mij schijnen. Leunend op zijn schouder kijk ik in het niets. Tot ik hem zie. Daarachter in het restaurant. Onopvallend maar toch zichtbaar verscholen. Ronald.

De knoop in mijn maag wringt en ik ben bang voor wat er komen gaat. Ik kijk naar Sjors en twijfel. Ik besluit om in elk geval nu niks te vertellen over wat er zich tussen mij en Ronald had afgespeeld. Misschien zal ik zelfs uiteindelijk besluiten om hem helemaal niks te vertellen omdat het wat mij betreft niks was. Ik haal me dan meer ellende op mijn hals, dan dat ik bereiken zal.

Ik kijk naar Ronald. Ik zie dat hij mij ziet. Ik geef Sjors een kus. “Schat, ik zie Ronald zitten. Ik loop even naar hem toe om gedag te zeggen”. Sjors kijkt mij diep in mijn ogen aan en mijn hart maakt een sprongetje. Ik hoop dat dit gevoel voor altijd blijft. Hij wrijft liefdevol over mijn kin en glimlacht. Mijn lichaam laat het zijne los en onze vingers glijden langzaam uit van elkaar af. Ik glimlach terug en loop naar het tafeltje achterin de zaak.

Daar zit hij dan. Hij lacht naar me en staat op, doet zijn armen om mij heen en knuffelt mij harder dan ik had verwacht. Ik ben beduusd, maar herpakte mezelf en lach terug. “Wat doe jij nou hier” vraag ik vriendelijk maar verbaasd. “Ik had al zo’n vermoeden dat je deze tent had uitgekozen als eetgelegenheid. Ik wilde je zien. Ik wilde je zeggen hoe zeer het mij spijt. Ik wil niet dat er ooit iets tussen onze vriendschap komt. Ik geef om je en zal altijd om je geven”. “Ro” begin ik, terwijl ik mijn hand op zijn arm leg. “Ik geef ook om jou en ik wil ook dat het goed met je gaat, maar ik wil wel dat je weet dat ik met Sjors ben. Ik ben gelukkig met hem. Als je wilt dat deze vriendschap tussen jou en mij werkt moet je eerlijk zijn naar jezelf en naar mij. Is wat je voelt voor mij echt alleen vriendschap?” Ik wacht op een reactie. We kijken elkaar aan. Ondanks alle herrie in de zaak, kan je een speld horen vallen. Ik slik en wacht.

Daar in alle chaos, komt hij dichterbij. Ik voel zijn adem in mijn gezicht en vervolgens zijn lippen op de mijne. Daar op deze avond. Daar waar Sjors is. Verborgen in het volle zicht. En ik laat me kussen. Ik laat het toe. Ik ben bevroren. Zijn zachte lippen. Het is maar even, maar voelt als een eeuwigheid. Die kus zegt alles. Zijn gevoel voor mij, maar niet alleen dat van hem. Ik stap naar achter. Verbaasd, verward en draai me om. Ik loop weg zonder om te kijken. Ik heb mijn antwoord.

Ik zoek Sjors. De plek waar hij net stond, zie ik hem niet meer. Er gaat van alles door mijn hoofd. Ik voel een hand in de mijne. Een hand die me meetrekt. “We moeten praten”. Ik ga mee. Zonder woorden laat ik mij meevoeren, met mijn hoofd vol gedachten. Ik beweeg alsof mijn lichaam niet het mijne is en laat me meevoeren door het donker.