7 maanden geleden
Slecht verdeeld huishouden is slecht voor relatie
Dit blijkt uit onderzoek
Jij staat in de keuken te kokkerellen, wast bergen wasgoed weg en doet de dagelijkse boodschappen, terwijl de ander de stofzuiger hanteert, de vaat en het afval aanpakt. Dat klinkt als een eerlijke taakverdeling, toch? Maar het huishouden kan nog steeds een flinke bron van spanning zijn binnen een huwelijk, dit blijkt uit onderzoek. Waarom? Lees snel verder!
Voor jonge gezinnen is het jongleren met huishoudelijke taken vaak een ware uitdaging. Het draait niet alleen om het gelijk verdelen van de lasten, maar vooral om een verdeling die voor beide partners rechtvaardig aanvoelt. Soms betekent dit dat de ene partner iets meer op zich neemt dan de andere, vooral als de omstandigheden daarom vragen.
Wat is jouw aanpak?
Wanneer stellen praten over wie welk deel van het huishouden op zich neemt, onthullen ze eigenlijk ook iets over hun perceptie van de bijdrage van hun partner. Als bijvoorbeeld de man beweert 80% van de taken te doen, betekent dat automatisch dat hij gelooft dat zijn partner slechts voor 20% bijdraagt. Want samen optellen we altijd tot 100%. Maar wat blijkt? Wanneer je aan beide partners vraagt welk percentage van het huishouden ze zelf doen en je telt die twee percentages bij elkaar op, kom je bijna altijd boven de 100 procent uit. Wat wil dat zeggen?
Als de gezamenlijke score boven de honderd procent uitkomt, vindt één – of beide – partner dat ie veel meer doet dan de ander. In de psychologie noemen we dat ook wel unconscious overclaiming. We bedoelen daarmee dat als het om iets positiefs gaat, mensen hun eigen bijdrage vaak onbewust groter maken en die van de ander kleiner. Maar ja, we zijn er ons daar dus niet bewust van. En dus hoor je de keukendeuren al bijna slaan.
Huishoudelijke taken zijn gif voor je relatie
Op basis van onderzoek kan de totale score oplopen tot wel honderdveertig punten. Dit kan betekenen dat beide partners denken dat ze zelf 70 procent van het huishouden doen, terwijl ze denken dat hun partner slechts 30 procent doet. En hier begint de uitdaging. Deze perceptie kan namelijk tot wrijving leiden, en onderhuidse wrijving in een relatie is geen pretje. Het werkt als een langzaam verspreidend gif dat stilletjes, maar effectief, een relatie kan binnensluipen. Denk bijvoorbeeld aan het stapeltje vuile bordjes dat de ene partner op het aanrecht achterlaat voor de andere partner. Het lijkt onschuldig, maar draagt een verborgen boodschap met zich mee: "Het is nu jouw beurt om meer bij te dragen aan het huishouden." Het impliceert niet alleen dat de ene partner meer doet dan de ander, maar ook dat dit als onredelijk wordt ervaren. Kortom, die stapel bordjes zegt eigenlijk: "Misschien moet je jouw aandeel in het huishouden wat opkrikken, schat."
Maar de partner in kwestie gooit het vaak over de andere boeg. Die laat als antwoord bijvoorbeeld demonstratief de afvalzak nog eventjes voor iedereen goed zichtbaar in de gang staan, voordat die naar de container wordt gebracht. Die vuilniszak zegt: ‘Kijk eens lieverd, wat ik vandaag aan ons gemeenschappelijk geluk heb bijgedragen’. En de onderliggende boodschap van die vuilniszak in de gang is dat die bordjes in de keuken toch echt gewoon de bordjes van de ander zijn, zowel om af te wassen als op te ruimen. En daarmee heeft de keuken de twijfelachtige eer de plek te zijn waar de meeste wrevelige onderhuidse huwelijksgevechtjes plaatsvinden.
