Papa aan het woord

Het is tijd voor een totaal ander soort blog als dat jullie van mij gewend zijn. Ter ere van Robins 32e verjaardag zijn we met zijn tweeën uit eten geweest in zijn favo soort restaurant: een sushitent. Ik vroeg aan Robin of hij iets wilde vertellen over het vaderschap. Eerst wilde ik hem gaan interviewen, maar we zaten zo lekker te kletsen dat het toch meer een serieus gesprek tussen ons werd haha! Tja, dat krijg je als je al bijna 9 jaar samen, getrouwd bent en twee kinderen hebt😊. Lees hieronder het eerlijke verhaal van Robin.

A: Wat is er voor jou persoonlijk het meest veranderd sinds je vader bent geworden?

R: Mijn manier van denken. Mijn prioriteiten zijn verschoven. Wat ik eerst belangrijk vond, wordt steeds minder belangrijk en op een gegeven moment denk ik bij sommige dingen: oo.. nou vond ik dat nou ooit zo belangrijk? Dat ik zo hard werkte in de horeca bijvoorbeeld. Ik wilde zo graag carrière maken en hard doorgroeien. Dat vind ik momenteel niet meer zo belangrijk. Ook zie ik de wereld op een andere manier. Als ik naar het nieuws kijk, doe ik dat op een andere manier dan vroeger. Ik denk er veel meer aan in wat voor een wereld onze kinderen zullen opgroeien en hoe onbelangrijk ikzelf ben.

A: Ja? Vind je jezelf onbelangrijk? Waarom?

R: De kinderen zijn veel belangrijker

A: Maar ben jíj onbelangrijk?

R: Nou nee dat zeg je inderdaad wel goed: ik ben nu belangrijk, omdat ik onze kinderen in leven houd.

A: Onder andere ja😊.

R: En omdat ik lief ben voor mijn vrouwen.

A: Hahaha

R: Vroeger was ik regelmatig down en had ik hele andere gedachtes. Nu kan ik niet meer zo zijn, want de kinderen zijn er.

A: Klopt inderdaad, je gaat op die ‘down’ momenten niet meer zo diep als vroeger.

R: Omdat ik nu ergens voor leef en dat is ook een hele verandering voor mij.

A: Als je naar je kinderen kijkt. Wat voel je dan vooral?

R: Trots, liefde en angst.

Trots: op alles wat ze doen. Je kan van tevoren niet bedenken dat je trots bent als iemand op de wc plast of poept. Dan bedoel ik vooral hóe trots je daarop kan zijn. Echt gewoon ultiem trots haha!

Liefde: Je krijgt er een warm gevoel bij vanbinnen. Een warmte die niet te vergelijken is met iets anders.

Angst: Alles is eng en in alles zie ik gevaar. Je kind kan zich aan zoveel dingen bezeren en de wereld voelt gevaarlijker. Iets waar ik vroeger niet over na dacht, is nu wel eng. Zoals bijvoorbeeld iets onbenulligs als op de stoeprand lopen of met de step spelen. En wat voel jij?

A: Eigenlijk wel hetzelfde. Ik voel die angst vooral op bepaalde momenten. Als ik bijvoorbeeld op het nieuws over The Voice hoor, dan denk ik: onze dochters gaan hier hoe dan ook mee te maken krijgen en dat maakt mij angstig.

Onze meiden voelen als verlengstukken van mezelf. Heel eigen; alsof ik een derde en vierde arm erbij heb.

R: Ja. Bij mij is dat ietsje anders vanbinnen. Ik denk dat het sowieso voor een man ietsje anders voelt.

A: Dat snap ik en vind ik helemaal niet gek. Ze zijn ook letterlijk een deel van mij geweest tijdens de zwangerschap.

A: Welke uitdagingen hebben het vaderschap jou gebracht?

R: Ik ben regelmatig aan het twijfelen of ik wel leuk ben als vader. Ik wil er altijd zijn voor mijn kinderen, maar soms heb ik zelf behoefte aan iets meer tijd voor mezelf. Mijn eigen angst is of ik wel goed genoeg ben.

A: Dat is je eigen angst inderdaad. Ik denk dat als je aan een vreemde zou vragen die jou op een afstandje ziet met onze kids, dat diegene zou zeggen dat je een immens leuke vader bent. En als je het aan mij vraagt, iemand die heel dichtbij je staat, dan zeg ik precies hetzelfde. Dan ben ik niet alleen trots op onze kinderen, maar ook op jou. Hoe jij het allemaal doet en hoe onze relatie is.

R: Ja het komt niet aanwaaien. We moeten er wel voor werken en dingen bespreekbaar maken en houden. Dat maakt het weer leuk en uitdagend.

A: Dat maakt ook wel dat ik meer geniet van dit soort schaarse momenten samen met zijn tweeën. Vroeger, toen we in Amsterdam woonden, gingen we minstens één keer per week uit eten. Gênant eigenlijk haha!

R: Tja.. Hoe ik toen dacht vervaagd ook steeds meer. Voor jou is de aanloop naar het ouderschap toe misschien anders, want jij draagt 9 maanden je kind en dan ben je eigenlijk al moeder, maar voor mijn gevoel begon het vaderschap op het moment dat onze dochters geboren werden.

Ik kan mij nu ook bijvoorbeeld niet meer voorstellen dat ik mij níet drie kwartier van tevoren klaar hoef te maken als ik weg wil met de kinderen. Daar moest ik in het begin aan wennen en nu is het normaal geworden.

A: Inderdaad! En onze slaappatronen zijn ook best veranderd, vind je niet?

R: Daar heb ik nog wel heel veel moeite mee! Ik ben nog steeds een avondmens. Om 7:00 uur opstaan, vind ik gewoon lastig. En vaak komt Noëlle nog in de nacht. Als ik dan een late dienst heb, vind ik dat wel moeilijk. Ik zie het ook aan mijn wallen. Die worden steeds groter!

A: Hahaha ja dat heeft meerdere oorzaken hea. We worden ouder en de energie is simpelweg wat lager in deze levensfase, waarin lichamelijk juist veel van ons gevraagd wordt in deze tijd: de tropenjaren.

R: Waarom heet het eigenlijk tropenjaren?

A: Eh ja geen idee! Eigenlijk zou je bij tropenjaren juist bedenken dat je heel lui kan zijn met een cocktail in je hand en dat die periode in je leven je heel makkelijk afgaat. Ik ga het eens opzoeken!

Tropenjaren: Als je in de Dikke van Dalen het woord ‘tropenjaar ’opzoekt, zie je twee verschillende betekenissen staan:

1. Jaar, doorgebracht in tropen (oké duh…)

2. (Figuurlijk) bijzonder zwaar, slopend jaar.

Waar komt de term tropenjaren vandaan?

Volgens Wikipedia (ik mag van mezelf deze bron als bron gebruiken, want mijn studietijd is allaaaang voorbij), komt de term uit de koloniale tijd. Als men uitgezonden werd naar bijvoorbeeld Nederlands-Indië, werd ieder jaar dat je daar zat dubbel geteld voor je pensioen en onderscheidingen. Weer wat geleerd dus!

A: Wat had je niet verwacht dat het vaderschap je zou brengen?

R: Ik had niet verwacht dat het zoveel zou zijn. Alles had ik wel kunnen bedenken. Hoeveel liefde je hebt voor je kinderen en zo, maar dat je er zoveel mee bezig zou zijn, dat had ik niet verwacht.

A: Daar kan je je gewoon niet op voorbereiden.

R: Nee, onmogelijk. Er zijn momenten waarbij ik denk: was het maar wat minder, maar dan vrij snel gaat die gedachte weg en denk ik van: nee dit is zoals het hoort. Als ik maar af en toe met mijn vrienden even weg kan en dat kan gelukkig!

A Wat vind je het mooiste aan het ouderschap?

R: Ik ben heel dankbaar dat ik het kan delen. Dat geldt voor zowel de mooie als de zware momenten. En tjaa… wat ik het mooist vind… Het is denk ik een oergevoel. Dat wat je voor je kinderen voelt, is een gevoel dat sterker is dan wat dan ook. Het is krachtig en maakt je tegelijkertijd ook heel kwetsbaar. Dat je die twee uitersten op hetzelfde moment kan voelen vind ik heel bijzonder. Als ik op straat loop en ik zie een raar figuur lopen, dan denk ik: raak mijn kind aan en ik stop je in de grond.

A: Hahaha

R: Ik voel heel sterk dat ik diegene ECHT in de grond stop als die mijn kind aanraakt. Aan de andere kant: als je mijn kind aanraakt, dat is mij alles, dan verlies ik ook mezelf als hen iets overkomt.

A: Nee daar wil je niet teveel over nadenken.

R: Als we iets op het nieuws horen, zien of lezen over kinderen in nood, dan willen we dat eigenlijk niet zien. Dan willen we wegzappen, want het komt nóg harder binnen dan toen voordat we kinderen hadden. Als er iets ergs gebeurt met een kind in een film of serie dan denk ik: doe normaal! Wie heeft dit verzonnen?

A: En hoe denk je over onze relatie na het krijgen van kinderen?

Het ouderschap heeft me doen beseffen dat je niet alleen een goede klik moet hebben, maar dat je ervoor moet blijven vechten. We hebben een goede relatie, maar het test je wel op elk gebied. Je moet bereid zijn om met elkaar verder te willen. Het is mooi als je die testen doorstaat, want dan groei je ook weer in de relatie. Het lijkt me helemaal gevaarlijk voor stellen die aan kinderen beginnen en ze zien als laatste redmiddel, dan zijn ze bij voorbaat al gedoemd.

Wat ik het mooie vind, is dat we allebei voor ons gevoel in de volgende fase zitten. We zijn niet alleen geliefden en maatjes, maar nu zijn we ook een nog serieuzere fase ingegaan. We hebben er bewust voor gekozen om nog een stap verder te gaan in onze relatie en in het leven.

A: Onze relatie leuk houden vind ik inderdaad wel iets lastiger geworden. Gewoon ook puur door het slaaptekort. Dan geef je toch makkelijker op elkaar af en daar moet je voor waken. Maar aan de andere kant denk ik dat onze communicatie skills juist beter zijn geworden en onze relatie zich heeft verdiept. Als ik jou met onze meiden zie, dan ben ik ultiem trots. Dan denk ik: dat is mijn vent met mijn meiden, mijn gezin! Holy sh*t! In die zin ben ik nog veel meer van je gaan houden.

R: Dat is heel fijn om te horen. Ik hield al heel veel van jou en dat was al oneindig veel.

Love him.