Papa

Tijdens mijn zwangerschap was ik best nerveus. Niet alleen omdat ik zelf moest wennen aan het idee dat ik moeder werd, maar ook aan het feit dat mijn vriend vader werd. 

Niet omdat ik dacht dat hij het slecht zou gaan doen, maar omdat hij baby's best eng vindt. Hij is bang dat hij ze pijn doet, want hij denkt: klein en fragiel. Hij kan er niet tegen als iemand huilt. En laat dat nou een van de weinige dingen zijn die een baby doet...

Nu Vince 2 maanden is, ben ik niet alleen een supertrotse moeder, maar ook een supertrotse vriendin! Tijdens de kraamweek liep mijn vriend eigenlijk met de kraamhulp mee. Hij wilde zoveel mogelijk leren. Hij deed (doet nog steeds) zo zijn best! Van luiers verschonen tot troosten tot Vince in bad doen. Eigenlijk doet hij alles al. Behalve voeden, vanwege borstvoeding. 

Nu, 7 en een halve week later, leren we er alle 3 elke dag dingen bij. Sinds vorige week zijn we ook het flesje aan het wennen. Helaas vanwege te weinig voedingstoffen in m'n borstvoeding. Maar vanavond gaat m'n vriend zijn eerste flesje geven aan Vince. En ik zal net zo trots naar m'n 2 knappe mannen kijken??