Opeens blijk je helemaal geen oma te zijn (deel 6)

In deel 5 vertelde ik dat de omgang tussen vader en zoon eindelijk naar anderhalf jaar afgedwongen was. Elke week mocht Maikel zijn zoon 2 uurtjes zien. Vaak kwam hij dan naar ons omdat hij al een half uur moet reizen naar zijn huis en anders dus al een uur van zijn kostbare tijd met zijn zoontje kwijt is met op en neer rijden.

Elke week is het weer een strijd, met ophalen wil K. al van alles weten en duurt het ophalen te lang. Ook merkt de kleine dat er spanningen tussen K. en Maikel zijn waardoor hij soms niet mee wil of huilt als hij mee moet. Als Maikel zijn zoontje in de auto zet en weg rijdt is dit vaak al meteen over. Ook als ze naar ons komen is de kleine man altijd vrolijk aan het spelen en vliegt de tijd voorbij. Wat drinken en wat lekkers en hij moet al weer terug naar huis. Heel vaak wil hij nog niet en wil hij nog langer spelen met onze 2 meiden die vanaf het eerste moment ontzettend goed en leuk met elkaar omgaan. Ook het terug brengen geeft altijd stress. K. wil precies weten wat er gebeurt is, wie er waren, wat haar zoontje heeft gegeten en gedronken, of hij naar haar of haar ouders heeft gevraagd en ga zo maar door. Afgesproken wordt dat er een heen en weer schriftje mee wordt gegeven waar Maikel wat informatie in kan schrijven hoe het is gegaan in die 2 uurtjes. In plaats van dat dit rust geeft wordt het eigenlijk alleen nog maar erger.

Ook bij jeugd en gezin is de hulp minimaal en voelt vooral Maikel zich niet gehoord. Steeds wordt er door K. gehamerd op zorgpunten die ze heeft over Maikel die helemaal niet gegrond zijn en er komt steeds meer bij. Zo zegt K. dat Maikel haar zoontje hardhandig in de auto zet als hij hem komt ophalen. Dat haar zoontje niet mee wil en dat hij soms terug komt met een bult of blauwe plek. Dit klopt natuurlijk van geen kanten, de bult of blauwe plek had hij dan al en Maikel vraagt of hij soms foto's van zijn zoontje moet maken als hij hem ophaalt om aan te tonen dat dit niet bij hem is gebeurt. Het geeft zoveel stress omdat Maikel aan alles merkt en voelt dat het gewoon niet klopt en dat hij niet begrijpt waarom K. zich zo gedraagt. Ook haar opmerking dat hij niet de vader is blijft maar in zijn achterhoofd hangen. In december 2022 besluit hij om online een vaderschapstest te kopen en voor eens en altijd zekerheid te hebben. Om de toch al gespannen relatie tussen hem en K. niet nog verder onder druk te zetten besluit hij niet tegen K. te zeggen dat hij een vaderschapstest gaat doen.

Samen met Maikel en zijn zoontje volg ik de stappen van de vaderschapstest. Het stelt niet veel voor, allebei 2 wattenstaafjes met wangslijm afnemen. We maken er een spelletje van en doen alsof we tandenpoetsen en zingen een liedje. De wattenstaafjes gaan in een envelop en worden aangetekend opgestuurd. Na een paar weken hebben nog steeds geen uitslag en vraagt Maikel of ik het bedrijf wil bellen. Het blijkt dat de uitslag al was gemaild maar dit in de spam box terecht was gekomen. Een vriendelijke dame vraagt of we de uitslag al willen weten dan is de druk eraf. Natuurlijk willen we dat en dan zegt ze dat de uitslag negatief is en er 0,00% kans is dat Maikel de vader kan zijn. Ik wordt spontaan misselijk en begin te huilen, mijn handen trillen en ik weet niet wat ik moet zeggen. "Is dit niet wat jullie verwacht hadden?" vraagt de dame aan de andere kant van de lijn. "Nee eigenlijk niet" zeg ik met trillende stem. Zo raar, je hebt een vermoeden maar je denkt, hoopt en gelooft dat dit niet klopt en dat de uitslag bevestigd dat je dingen in je hoofd haalt die er niet zijn. Maikel is er kapot van, als hij de mail met de uitslag binnen krijgt belt hij nog een keer terug om er zeker van te zijn dat de uitslag klopt, dat er geen fout gemaakt kan zijn. De vriendelijk dame legt uit dat ze heel zorgvuldig met de test omgaan, dat wanneer en geen duidelijkheid gegeven kan worden de test opnieuw gedaan moet worden maar dat er bij deze test geen twijfel mogelijk is.

En nu? Maikel moet de uitslag eerst goed verwerken. Hij is anderhalf jaar lang vader geweest van een kindje wat hij niet mocht zien. Hij heeft gevochten om dit kindje te mogen erkennen en daarna nogmaals om dit kindje te mogen zien en om omgang te krijgen. En nu blijkt dat hij helemaal niet de vader is van dit mannetje maar heeft hij wel een band met dit kindje opgebouwd en ook wij hebben steeds gedacht een kleinzoon te hebben. Al de pijn en verdriet die we allemaal gehad hebben en nu blijkt het allemaal 1 grote leugen. En dan het kindje zelf, voor hem is dit ook verschrikkelijk, hij heeft een band opgebouwd met iemand die niet zijn vader is, met ons allemaal. En wie is zijn vader dan wel? Heeft dit mannetje geen recht om te weten wie zijn echte vader is? Zoveel vragen maar geen antwoorden. Waarom heeft K. niet meteen gezegd dat Maikel niet de vader is, en waarom tegen iedereen zeggen dat Maikel de vader is en hem vervolgens zwart maken en als slechte man en vader afschilderen? Het was toch veel gemakkelijker geweest om de waarheid te vertellen dan was het hele gevecht om omgang ook niet nodig geweest. Om antwoorden te krijgen op al die vragen besluit Maikel om K. met de uitslag te confronteren tijdens het gesprek met jeugd en gezin.

Voordat Maikel dit doet is er nog een keer omgang met de kleine man en we voelen allemaal aan dat dit de laatste keer zal zijn dat wij dit mannetje gaan zien. Mijn ouders komen en we zorgen ervoor dat er een ongedwongen sfeer is. De kleine man speelt heerlijk met mijn meisjes en we nemen bewust afscheid als Maikel dit lieve mannetje weer naar huis brengt. Geen drama maar gewoon een knuffel en een high five, voor hem niets anders dan anders maar voor onszelf wel een bewust afscheid. Omgang zal niet meer plaats vinden na de confrontatie met K. ook in het belang van haar zoontje is het beter dat Maikel nu de pijn en verdriet meteen aanvaart en het niet nog langer uitstelt. De verstandhouding en het vertrouwen is zo slecht dat dit alleen maar een negatieve weerslag op het kleine kereltje zal hebben maar het is wel ontzettend moeilijk. Aan de ene kant is er opluchting dat Maikel nu niet jaren lang vast zit aan K. doordat ze een kindje samen hebben maar aan de andere kant is er veel verdriet om dit kindje waar je zoveel om bent gaan geven.