Onze ervaring met een donor.

OPZOEK NAAR EEN DONOR

Via Facebook hadden wij in een besloten groep een oproepje geplaatst. We hadden al heel snel reacties van donoren en met één voelden we gelijk een klik. Hij kwam heel sociaal, vriendelijk en spontaan over op ons.

Het ging allemaal veelte snel. Vanaf het moment dat wij het hadden uitgesproken dat het ons heel bijzonder lijkt om samen een kindje te krijgen, zijn we ook gelijk in actie gegaan. Waardoor het ons overviel. Zoveel kwam er op ons af. Debby voelde een druk en wilde even een pauze. We hebben dit met hem bespreekbaar gemaakt en aangegeven dat we er eerst nog even goed over na willen denken.

We hebben echt even de tijd genomen om het te laten bezinken. We hebben bewust even niet over het onderwerp gepraat en elkaar echt even de ruimte gegeven. Gelukkig kunnen wij ook heel goed met elkaar praten en tijdens een flinke wandeling in het bos hebben we een goed gesprek gehad.

Rond juni hebben we opnieuw contact gezocht met dezelfde donor en hij stond er nog steeds voor open om ons te helpen. Hij gaf aan dat hij blij is om te horen dat we nog steeds in hem geïnteresseerd waren en dat hij bewust nog geen ander koppel heeft geholpen. Wederom voelde het contact erg vertrouwt en prettig aan en hebben we besloten om een fysieke afspraak in te plannen.

EERSTE AFSPRAAK DONOR

Een paar weken later hebben we afgesproken bij een restaurant. Voor dat wij heen gingen waren we allebei mega gespannen. Vooral ik (angelique), wist niet wat ik met mezelf aan moest die dag haha.

Gedachten als:

Waar gaan we het de eerste keer over hebben? Wat willen we nu al weten? Wat is belangrijk om te vragen?

Gelukkig verliep het heel soepel. Debby is een makkelijk prater en de avond was zo om. We hebben echt de tijd genomen elkaar te leren kennen en we hebben weinig gesproken over het hele babyproces. Voor ons was connectie toch wel het belangrijkste.

Aan het einde van de avond hebben we besloten om nog een keer af te spreken en via Whatsapp hebben we een nieuwe datum gepland. Deze keer bij ons thuis omdat hij aan gaf dat hij graag wilde zien waar wij wonen zodat hij een beeld heeft waar het 'kindje' wordt opgegroeid. Sounds fair right?

TWEEDE AFSPRAAK DONOR

De weken vlogen voorbij en in augustus kwam hij voor de tweede keer langs. Wederom was ik weer mega nerveus en Debby was de rust haar zelf. Ying & Yang.

Toen hij aan kwam leek hij ook wat zenuwachtig, trilde met zijn benen en stotterde wat. Dat gaf mij eigenlijk wel een fijn gevoel, ben ik gelukkig niet de enige die dit ook spannend vind.

We zijn deze avond meer de diepte in gegaan. Hij heeft naar hem zeggen als 2 keer eerder gedoneerd en heeft al wat ervaring. we hebben het proces besproken en elkaars verwachtingen naast elkaar neergelegd.  Behalve de serieuze dingen hebben we ook kei-hard gelachen met elkaar.  Hij al behoorlijk wat gênante & grappig momenten mee gemaakt.

DONORCONTRACT 

Ook hebben we het gehad over een donorcontract. Hij zei dat hij werkte bij een Notaris kantoor en dat een onderhands donorcontract meer als voldoende is. Zo vertelde hij ook dat hij beschikt over een donorcontract en dat hij deze ook bij de 2 andere gezinnen heeft gebruikt. Het klonk allemaal heel netjes vooral omdat wij ons nog niet hadden verdiept in een donorcontract.

Deze avond hebben we overlegd dat we onze gegevens door gaan sturen zodat hij het contract kan klaar maken. Een paar dagen later ontvingen we een kopie in onze mail. Het viel ons direct op dat hij aangaf geen erfelijk ziektes te hebben. Helemaal niks. Dat vond ik wel merkwaardig, omdat er in de meeste families wel een ziekte oid voorkomt. We hebben hem gebeld en hij gaf aan dat er echt geen erfelijke aandoeningen voorkomen binnen zijn familie.....

Dat riep bij ons vraagtekens op.

Een familielid attendeerde ons er op dat het allemaal wel eens ‘te mooi is om waard te zijn’. Wat weet je nou eigenlijk van die jongen? Ik ben tot op de dag van vandaag zo dankbaar voor dit gesprek en dat zij ons van de ‘roze wolk’ heeft gehaald.

We zijn op onderzoek gegaan en hebben contact opgenomen met een Notaris en we kwamen er achter dat een ‘onderhands donorcontract’ eigenlijk weinig waard is als er een rechtszaak komt. Nu is de kans heel klein dat je een rechtszaak gaat aanspannen, maar de kans is er wel. 

NIET PLUIS GEVOEL

Een niet pluis gevoel nam de overhand en we hebben ons gevoel gevolgd. Er waren meerdere punten waarop wij het gevoel hadden dat deze donor niet bij ons past. Tijdens onze eerste gesprekken via de chat gaf hij aan, dat hij openstond om alleen te doneren en tijdens de 2e afspraak gaf hij aan dat hij donor+ constructie wil. Wat in houdt dat hij meer contact wil als een gewone donor.

Dit alles bij elkaar heeft er voor gezorgd dat wij er een een punt achter hebben gezet. We hebben hem laten weten dat we niet met hem verder willen en het hierbij gelaten. Weken gingen voorbij. Weken waarin we het onderwerp vermeden en avonden dat we echt goed met elkaar gepraat hebben. Want dit doet toch wel veel met je.. Je hebt een kinderwens en het proces verloopt toch anders als verwacht.

DRAAGMOEDERSCHAP

Debby leek het nog steeds heel bijzonder als ik haar eicel zou willen dragen. In het begin vond ik het nog al een spannend onderwerp. Mijn eerste reactie was dan ook: We zijn allebei kerngezond en dan zoveel hormonen. Via IFV zwanger worden leek mij nog al een ‘zwaar’ traject.

Maar nu voelde ik het ook. Ik weet als geen ander ‘waarom’ zij het niet voelt om zwanger te worden en er loopt al een klein meisje van mij rond. Hoe bijzonder is het als ik haar dat ook kan geven. We hebben als contact gezocht met ziekenhuis en al heel snel kregen wij een telefoontje om een afspraak in te plannen. Eind september stond de afspraak gepland in Meppel. Helaas hadden ze niet goed doorgegeven met welke vraag we zijn gekomen, waardoor ze ons niet de juiste informatie konden geven over Draagmoederschap en IVF. 

Kort hierna hebben we contact opgenomen met een kliniek en hebben we een telefonisch afspraak ingepland met de verpleegkundige. Tijdens dit gesprek gaf de verpleegkundige aan dat zij vaker lesbische koppels helpen en ook met het draagmoederschap traject. Dat was fijn om te weten en dat gaf ons gelijk een warm en welkom gevoel. Ook deelde zij de prijzenlijst van het traject en hier schrokken wij wel een beetje van. We wisten al wel dat we een groot deel zelf moeten betalen, maar niet exact hoeveel.

Wederom hebben we het even naast ons neergelegd. We hebben steun gezocht en veel gepraat met vrienden en familie. 

Wat een bijzonder proces zijn we ingestapt. Zoveel informatie wat op ons af is gekomen in dit jaar.

Super leuk als je tot hier bent gekomen met lezen. In de volgende blog ga ik jullie meer vertellen over onze ervaring in het ziekenhuis en de kliniek en welke stappen we tot nu toe hebben ondernomen.

Mocht je het leuk vinden om meer over ons te weten? We delen veel op onze Instagram @l.oveislove ❤️💛🧡💚💙💜