Mijn eerste relatie

Daar stond hij..

Kleine vlechtjes in zijn haar en een charmerende lach. Hij vroeg hoe ik heette en we kletsten uren lang, terwijl de mensen in de discotheek de hele nacht dansten. We spraken de volgende dag af en de liefde groeide..dacht ik

We maakten toekomst plannen. Jaja, 16 en 17 jaar oud. Hij deed een opleiding onderwater lasser en ik had een droom om bij de televisie te werken als visagist.

Maar al snel kwam er een twist. Uit zijn werk direct achter de computer, blowtje roken en geen contact tot aan het eten. Dat ging mij irriteren. Wel gezellig doen in de avond als onze vrienden kwamen maar verder op de dag was er weinig. Ik kreeg geen begrip en begon met schreeuwen. Schreeuwen om aandacht en dat ging er niet in bij hem. De eerste klap viel.

We spraken er over en maakten het goed. Maar het patroon bleef. Ook mijn geschreeuw en een tweede gevecht vond plaats. De derde worsteling werd er 1 met gevaar voor eigen leven want ik stond in de douche, was bang om uit te glijden terwijl hij mij aanviel. Ik pakte een handdoek en rende snel mijn kamer in. Hij duwde mij richting het open raam. Gelukkig stond daar een stoel voor, waar ik op viel. Het einde naderde..

Op een avond dat we gezellig met vrienden waren, stond hij met een vriendin van mij te kletsen en ik was aan met poolen met zijn vrienden. We hadden een gezellige avond maar toen we buiten kwamen, ging hij niet zoals gewoonlijk met mij mee naar huis. Hij vertrok met zijn vrienden richting zijn eigen woonplaats. De volgende dag belde ik mijn vriendin (met wie hij de avond ervoor stond te kletsen) en deed mijn beklag. Ze onderbrak mij en zei..’Je relatie is voorbij en als dat nog niet duidelijk was, dan zal ik je vertellen wat hij mij gister avond in mijn oor fluisterde.’ 

Hij had haar gevraagd of zij het zag zitten om eens met hem af te spreken. Zij wees hem af en voelde zich ongemakkelijk naar mij toe. Gelukkig belde ik haar de dag erna op en luchtte ook zij haar hart. Want ze wilde niet dat dit tussen ons zou komen. Diezelfde middag belde ik zijn beste vriend, vertelde dat ik die avond de relatie wilde beëindigen maar dat ik bang was dat het op een gevecht zou uitlopen dus moest hij meekomen met hem. 

Hij kwam met zijn vrienden en ik kwam alleen. Ik vroeg mijn ketting terug en confronteerde hem met de dingen die mijn vriendin mij had verteld. Ik werd boos, schreeuwde en sloeg op hem in. Nog voordat iemand tussen ons in kon komen gingen we vechtend over straat. We werden uit elkaar gehaald en dat van dat! 

We zouden elkaar nog 3 x zien, soort van als vrienden uit elkaar gaan maar ik had besloten om geen relatie meer aan te gaan. Het zou een stempel zetten op hoe ik het nooit meer wilde hebben. Helaas zou mijn volgende relatie op andere vlakken ook van geen kant kloppen..

Dit soort gebeurtenissen hebben ook veel invloed gehad op de keuzes die ik maakte om moeder te worden..

Heb jij een gewelddadige relatie gehad?

Heeft dat effect gehad op je toekomstige relatie en of moederschap?