Loslaten en oncontroleerbaar

Heb je dat ook wel eens? Het feit dat je ter plekke zou willen verdwijnen, buiten zou willen staan schreeuwen of in een hoekje onder een kleedje de ogen uit je hoofd wil janken. Er zijn vast veel meer die er last van hebben en toch voel ik mij ontzettend alleen, zeker nu.

Het fertiliteitstraject on hold zetten vind ik meer dan pittig. De woorden loslaten en oncontroleerbaar passen dan ook echt niet in mijn woordenboek. Een woordenboek waarin heel veel nieuwe woorden staan sinds het begin van dit traject die ik liever niet had geweten. 

Het gesprek met de begeleider vanuit het ziekenhuis gaf mij alleen maar meer inzicht dat ik het leven, ons leven, eigenlijk al een poos op pauze heb gezet. Alles om die droom maar in vervulling te zien gaan, maar tegen welke prijs. 

Ondanks dat dit besef steeds harder aankomt doet het nog steeds ontzettend zeer als er weer iemand komt vertellen een kindje te verwachten. Vandaag was het zelfs dubbel bingo. 

Langzaam raap ik/rapen we de stukjes op. Tot die tijd (en ook daarna) is het best prima om buiten te staan schreeuwen of te janken in een hoekje onder een kleedje. Het liefst met een bak chocolade ijs.