Liefde voor mijn broertje

Mijn broertje Andries & ik hebben niet een heel fijn gezinsleven gehad wat stabiel was en vol positiviteit! Het was lange tijd overleven ..

dat geeft niet, want het heeft onze band gemaakt tot wat het nu is.

De situatie was hoe die was.

Je kunt ook niet verwachten van een vader van 38 jaar, met een dochter van 13 & een zoon van 5 jaar. Dat die na een lang ziektebed van zijn vrouw en overlijden ineens vader & moeder in 1 kon zijn.

Onze mama was een positief sociaal mens!

De lieve mensen om haar heen, hebben ons echt enorm opgevangen!

Ze stonden voor ons klaar, maakten het huis wel eens schoon & hielpen met het naar school gaan van Andries.

Voor mijn vader, alleen maar respect en liefde!

Daar vertel ik misschien later wel eens over!

Het is geen prater, wat ik soms mis .. maar hij is er wel altijd! 💛

Ik kan er niets aan doen dat ik mezelf hierin altijd aan de kant zet.

Ik vind het verschrikkelijk dat mijn vader zijn grote liefde moet missen ( ook al heeft hij nu een lieve vrouw in zijn leven, waarmee hij happy is! We gunnen hem dit! )

Ik vind het verschrikkelijk dat mijn broertje zijn moeder moet missen, hij was zo jong .. hij weet zo weinig!

Ik vind het ook verschrikkelijk dat Ferdy, Yesse moet missen ..

& ik ,,tsja, het is het leven! Je moet er mee dealen. Ik kan overkomen als een heel open boek! Maar over mijn eigen diepe echte gevoelens praat ik gewoon niet. Over een ander praten en aan een ander denken kan ik gewoon veel beter.

Enfin, na het overlijden van mama, kreeg mijn vader een nieuwe vriendin , ongeveer een jaar later.

We kregen een stiefzus erbij, die nog steeds een speciaal plekje heeft in ons hart!

Haar moeder en ik botsten enorm, ik vond het lastig .. & zij natuurlijk ook ( dat denk ik nu dan ).

Uiteindelijk toen ik haar wel in mijn hart had gesloten, viel alles kapot!

Ze werd verliefd op de buurman.

Ja, die dingen gebeuren nu eenmaal.. maar het deed ons verdriet! & zij had dat ook niet zo gewild.

Maar toen, stonden we weer ineens alleen met ons drietjes op straat.

Mijn beppe ( oma ) woont op een boerderij, inmiddels 97 jaar, met genoeg ruimte/ weiland.

Ze zei direct, jullie komen hier wonen. Bouw maar een huisje hier op het land!

Als ik er niet meer ben, is het toch van jou!

Zo kan zij juist ook thuis blijven wonen omdat er altijd mensen dicht bij haar in de buurt zijn!

& toen woonde mijn vader ineens weer bij zijn moeder met de kinderen.

Klinkt heel zielig zo, maar zo is het gewoon!

Het is gewoon voor ons. Het was / is niet zielig, het is de realiteit! & we maakten er samen het beste van! We hebben elkaar.

Aten doordeweeks met elkaar als 1 gezin met beppe en weekends redden we ons zelf zeg maar.

Mmm, die combi van zijn moeder en onze mama, maakt mij dus toch echt wel hoe ik nu ben! > hier ga ik eens over nadenken!

Ik ging vroeg uit huis,

Ons nieuwbouw huis was klaar , Ferdy & ik verhuisden de dag voordat ik 19 jaar werd.

Ik gaf direct de sleutel van ons huis aan Andries, Die heeft hij nog steeds.

“ weet dat je altijd welkom bent!

Mi casa su casa! “

Mijn broertje blijft regelmatig eten, en mijn vader schuift ook wel eens aan!

Die momenten zijn het fijnst.

We praten er niet over hoor, haha!

We eten, en gaan ieder ons eigen weg weer.

Maar de blikken zeggen genoeg!

Ik heb een heel hoog zorggehalte voor hem & voor een aantal anderen om me heen.

Toen we op vakantie zouden naar Italië wilde hij er ook wel even uit, dat merkte ik gewoon.

Mijn vader gaat wel met zijn vriendin op vakantie, maar Andries blijft dan alleen thuis.

Dus hij gaat gewoon met ons op vakantie!

Tevens ook mijn bff, haar ouders gingen toendertijd scheiden. Rotperiode! Dus beide maar mee.

Iets om naar uit te kijken, de boel de boel laten en genieten!

Ze vlogen altijd een aantal dagen of een week later naar de bestemming! Zodat we altijd ook even tijd samen hebben. Dit doen we zo al een aantal jaar!

Zo ook dit jaar weer, Floor kon helaas op het allerlaatste moment niet mee.

Maar Andries wel!

Fijne gesprekken aan tafel, lekker eten en een goeie wijn erbij. Meer hebben we niet nodig!

Een echt familiemens ben ik niet zo .. ik heb geen behoefte om alle neven, nichten, ooms en tantes bijlangs te gaan.

Ik ben er liever voor de mensen die dus heel heel dichtbij me staan.

& daar doe ik alles voor!

Ik zie Andries nog zo staan, klein jongetje, zo dapper!

Samen sloten we de kist, nog één glimp van haar gezicht . Vanaf dat moment, dat ik zo het verdriet zag ..

Dacht ik, ik zal er echt altijd voor je zijn. Zal alles met je delen!

Ook al maak je soms de verkeerde keuzes..

van fouten moeten we allemaal leren!

Je bent mijn broertje, ik hou van jou met heel mijn hart!

Mama zou trots op ons zijn!

💛