Leven met een narcist deel 1

2012/2013  kwam ik de vader van mijn oudste zoon Lenn tegen in de kroeg, we hadden een klik (dat dacht ik) naar een paar dates kregen we een relatie.  Helemaal in love, eerste 1,5 jaar ging goed.  Hij woonde bij zijn ouders in en ik woonde op mijzelf in een flat midden in het centrum.  Ik zat in de bloei van mijn leven, leuke baan, stappen met vriendinnen.  

De relatie werd serieus en we besloten om te stoppen met de pil, binnen 3 maanden was ik zwanger.  Helemaal blij!  

Hij ging bij mij inwonen, was wel zo handig want ik had een flat en hij woonde nog thuis.  Mijn flat had gelukkig 2 slaapkamers dus de kleine kon mooi op zijn eigen kamer slapen.  

De kleine man (Lenn) werd geboren op 07 juni 2015 we waren zo gelukkig.  

Naar 3 maanden sloeg het allemaal om, mijn ex veranderde in een monster, hij wilde alles bepalen, werd heel jaloers als ik met mijn vriendinnen af en toe ging stappen of uit eten.  De volgende dag waren we altijd de hele dag ruzie aan het maken.  En dan begon de geestelijke mishandeling ook.  

Voor de buitenwereld liet hij een hele andere gezicht zien, “de perfecte Papa” maar als de visite weg ging moest ik alles doen met Lenn, ik zorgde voor Lenn, deed hem avonds in bad, flesjes geven,schone luier, daarbij moest ik ook het huishouden gaan doen.    

Midden in de nacht moest ik eruit want hij werd zelfs boos als Lenn hem wakker maakte.  Ik vroeg wel aan hem of hij wilde helpen maar kreeg dan meteen een nee en ik ben moe.  Jij werkt parttime dus je doet het maar alleen.

Omdat hij zich bij mij had ingeschreven kwam zijn post natuurlijk ook bij mij, ik zag dat er incasso brieven binnen kwamen, ik vroeg aan hem wat het was en hij zei “o die moet ik ff betalen”.  In het begin zocht ik er niks achter maar er kwamen steeds meer incasso brieven binnen. Waarop ik nogmaals vroegIk vroeg “gaat het wel goed? Heb je schulden”.  

Toen ik dat vroeg aan hem kreeg hij een blik in zijn ogen wat ik nog nooit had gezien.  “Bemoei je er niet mee, zijn niet jouw zaken.”   

Ik vroeg maar niet door.   Ik vertrouwde het niet dus ging op onderzoek uit, en ja hoor ik kwam erachter dat hij schulden had en niet zo klein beetje ook!.

 Ik vond een zak met incasso brieven van allerlei bedrijven nog niet geopend onder ons bed, incasso brieven in een jas in de auto.  Ik heb alles open gemaakt en gelezen, huilen dat kon ik alleen maar doen.  Toen die thuis kwam heb ik alles op tafel gegooid en gezegd “je gaat nu alles vertellen aan mij en ik ga je helpen, we gaan alles samen oplossen en betalen.”

 “Waar heb je het over wijf?! er is niks aan de hand!.”  

“Je hebt schulden..” zei ik, en ik wil weten hoeveel en hoe en wat.  “Nee er is niks aan de hand, en het zijn mijn zaken,  Bemoei je niet met mij zaken!”  

Waarop ik zei “zijn wij geen stel dan?” , en hij antwoordde “ja..”. “Nou dan is het toch ook mijn zaak!” zei ik. “ Nee wijf bemoei je met je eigen zaken! Benadrukte hij..

Elke dag hadden we hier ruzie over omdat hij niks wilde vertellen, maar de problemen werden alleen maar erger.  

Elke dag kreeg ik de ergste woorden naar mijn hoofd geslingerd, je bent dom, je bent niks zonder mij,  als je weg gaat dan pak ik Lenn van je af, de ergste woorden die ik elke dag kreeg te horen ga ik niet zeggen hier.  Je kan het zelf wel invullen.  

Het bleef niet bij geestelijke mishandeling, elke keer als ik over de schulden begon kreeg ik klappen van hem.   Ik weet nog goed, de eerste keer, je weet niet wat je overkomt, ik zei dit doe je nooit meer, nee sorry schatje sorry sorry sorry ik hou van je.  Ga niet weg alsjeblieft kan niet zonder je.   Hoe erg het ook was,  ik had medelijden met hem en ik wilde een gezin blijven voor Lenn want ik wilde dat het goed kwam tussen ons.  

Het geestelijke mishandeling en lichamelijke mishandeling werd steeds erger, ik zat onder de blauwe plekken,dat collega’s zeiden zo jij hebt een grote blauwe plek, ik verzon altijd een smoesje o ja ik heb zo snel blauwe plekken niet normaal heb mij gestoten.  

Ik was dood en doodongelukkig.  Het werd erger en erger, ik voelde mij zo alleen en soms had ik het gevoel dat ik depressief was.  

Voor de buitenwereld deed ik of er niks aan de hand was.  

Tot dat de dag dat ik bij mij zus op visite was voor een bakkie en ik vertelde dat hij schulden had en dat ik niet meer wist wat er aan moest doen.  Elke keer praatte mijn zus en ik erover wat ik er aan moest doen.  Ik stelde voor om in therapie te gaan samen maar dan werd die weer boos, ik ben niet dom ga niet in therapie.  Ik zei wil je onze relatie redden wat wil je.   Er is niks met ons aan de hand, jij bent gek, jij bent het probleem.   Op het laatste sliep ik ook op de bank want wilde niet meer naast hem liggen.  Ik hield ook niet meer van hem, ik was bang voor hem.  

Ik had een gezellig weekend met de meiden gepland lekker een weekend naar Maastricht, hij wilde niet dat ik ging maar ik ging toch met veel ruzie en zo.   Ik was zo blij dat ik er ff uit was.  Mijn vriendinnen wisten van niks, we gingen lekker uit eten en toen kwam de vraag van mijn vriendinnen ben je wel gelukkig, ja en nee zei ik maar en hield mij daarna maar stil.  We gingen de kroeg in ik had het zo naar mij zin omdat ik ff geen ruzie aan mij hoofd had.  Ik werd dronken heel dronken, we gingen met een taxi terug naar het hotel, en daar kwam alles eruit, ik heb toen alles aan mijn vriendinnen verteld, we hebben gepraat en ze zeiden ook van Anouk je moet nadenken of je in zo relatie wil blijven, dit is niet gezond.  Ik kwam die zondag middag weer thuis. Helemaal opgeladen maar ook wel bang dat de ruzie weer begon.  En ja hoor ik werd voor alles uitgescholden en geslagen natuurlijk.   Ik sliep weer op de bank.   Er ging een week voorbij en die week had ik het voor mijzelf al afgesloten, ik moet bij hem weggaan.    Die zondag was het weer raak maar nu stond mijn zoon Lenn erbij en heeft alles gezien, hoe hij mij uitschold en klappen gaf, ik dacht zo ver ga je voor de ogen van je zoon maakt allemaal niet uit.   Dat was de druppel, ik zei ik ga naar mijn ouders toe, ik ga bij je weg.  Je doet maar zei die maar je laat Lenn hier. Als eerste dacht ik van, o nee mijn zoon hier laten maar toen dacht ik ook van oké ik laat hem hier, ik ga niet nu nog meer ruzie maken.  Ik legde Lenn in bed, en ik zei tegen hem als je ooit mijn zoon aanraakt maak ik je af.  Ik ging weg naar mijn ouders (die woonde heel dichtbij toen die tijd).  Onderweg belde ik mijn zus en ze kwam ook naar mijn ouders toe.   

Ik heb alles verteld en echt alles mijn ouders zeiden meteen hij moet daar weg bij jullie, ik zei ja dat klopt maar ik krijg hem echt niet uit huis.  Ze waren natuurlijk geschrokken, en verdrietig.  Mijn zus zei ik bel zijn vader wel op en dan moet hij hem maar uit het huis krijgen.  Zo gezegd zo gedaan.  Mijn moeder belde mijn broer op en die kwam ook naar de flat toe.

To be continued… 

Trending op Mamaplaats: Als goed nieuws slecht nieuws wordt..