Just feel happy

Goeie vraag.

Ik heb hier absoluut mee gelopen vergis je niet dat een behandeling in het ziekenhuis hoe deze ook is altijd zwaar is en veel energie kost.

Persoonlijk ging het aan het begin zwaar, het is elke maand een teleurstelling wanneer het niet lukt of de behandeling niet goed aanslaat, hier heb je beperkt de tijd voor om te schakelen want je moet door met je behandeling en het leven om je heen staat ook niet stil maar goed ook soms.

ik ben erg dankbaar en onwijs blij met hoe mijn omgeving hier mee omgaat.

Werk; ik heb het vertelt aan mijn leidinggevende dus wanneer het even minder gaat weten mijn collega’s ook wat er nou precies aan de hand is en waarom je soms even wat anders uit de hoek komt “subtiel gezegd”. Dit gaat prima ik plan mijn ziekenhuis afspraken in de ochtend in waardoor ik vanaf 9.00uur altijd kan gaan werken. Nou heb ik ook heerlijk werk dat ik kan komen en gaan en mijn werk steunt mij hier enorm in!. Maar ik vraag me op me werk vaak af voor ik wat zeg en soms ook hardop als ik me echt heel vervelend voel: zijn dit de hormonen die praten of vind ik dit echt zelf, die afweging maak ik dagelijks en vaak per dag, het is natuurlijk niet zo dat ik groen licht krijg en maar kan zeggen wat ik wil en het hier op af kan schuiven.

Thuis & Sociale contacten; Die hebben het zwaarst, thuis en bij me vrienden ben ik echt oprecht mezelf ALTIJD dus ook wanneer ik me enorm vervelend voel en iedereen hierin af snauw of boos, verdrietig reageer kan dit.

Zal wel eerlijk zijn dit is voor hun niet altijd leuk inmiddels heb ik wel fantastische mensen om me heen die me gewoon laten gaan en zeggen wat ik wil reageren hoe ik wil en er absoluut voor me klaar staan! En me enorm helpen gedurde de weken wanneer het zwaar valt want na die week staan ze er ook voor me om me een dikke knuffel te geven.

We maken wel eens grapjes als ik begin met de medicijnen ik zie je over een week weer, en echt is vaak ook zo. Daarom besluit ik altijd wel wanneer ik me niet prettig voel om echt even of veel thuis te zijn om met de mensen die heel dichtbij staan, want je kunt echt meer dwars gaan zitten dan het je wat oplevert, ik laat dan ook altijd even die week voor wat het is en alles komt hoe het komt.

Gezondheid & ziekenhuis; wat kan ik hier over zeggen discipline dat is echt het alle belangrijkste, discipline blijf gezond eten ga vaak sproten en je afspraken in het ziekenhuis strakke agenda !

Het is allemaal enorm veel, en ga niet liegen dat ik vaak gezegd heb ik moet dit ook allemaal alleen doen! Zo voelt het soms om dat jij natuurlijk de gene bent die het slikt en inneemt en naar het ziekenhuis moet maar ik kan echt zeggen dan zonder al deze mensen om me heen ik er al mee gestopt was, ze steunen me door dik en dun staat altijd voor me klaar hoe ik me ook voel hoe ik me ook gedraag en leven zo mee, pakken dingen om me heen op die ik vergeet en vooral ze vangen me op wanneer ik het simpel weg even niet meer weet.

Zonder mijn mensen had ik dit niet gekund, dit is iets wat je alleen doet maar toch zoveel samen. Doordat al deze mensen ( klinkt heel veel maar zijn echt maar 5 of 6 ) er voor me zijn kan ik het opbrengen om elke maand weer door te gaan.