Ik hou meer van mijn eigen kind, en dat is oké!

Het begin van mijn nieuwe, correctie... ons nieuwe leven komt steeds dichterbij. We laten ons leven hier in Friesland achter en gaan beginnen aan ons nieuwe leven als samengesteld gezin in Limburg. We gaan uit ons vertrouwde fijne stekkie om te verhuizen voor de liefde... wie had dat ooit gedacht. Nou ja, in mijn geval hadden mijn familie en vrienden het vast wel verwacht. Ik ben altijd al wispelturig en avontuurlijk geweest, dus dat ik ooit Friesland zou verlaten.... dat hadden ze vast wel verwacht.

Samenwonen aan de andere kant van Nederland en dan als samengesteld gezin, opeens bestaat mijn gezin uit 3 kinderen in plaats van uit 1. Opeens zal mijn leven er zo anders uit zien, dat is natuurlijk iets waar ik de afgelopen maanden veel over heb lopen nadenken. Maar ook voor Kayden.. wat zal het voor hem een grote verandering zijn, een nieuwe omgeving, een broertje en een zusje een nieuwe school en noem maar op!

En dan komt nog het hoofdstuk 'houden van andermans kinderen'. Het klinkt van te voren allemaal zo makkelijk: we gaan samenwonen met "onze" kinderen en worden met elkaar gelukkig. Ik kwam er al snel achter dat ik méér van mijn eigen kind hou, dan dat ik ooit van zijn kinderen zou kunnen gaan houden. Dat was denk ik toch wel het punt dat ik in de knoop kwam met mezelf en vooral met de vraag: 'hoe zorg ik ervoor dat ik van alle 3 evenveel ga houden?'.

Ik heb er veel over lopen na denken en ben er nu wel over uit dat er verschillende stadiums in liefde bestaan. Want ik hou toch best heel veel van de kinderen van mijn partner, ze zijn lief, grappig, energiek en hebben een hoog knuffelgehalte! Maar toch is de liefde tegenover zijn kinderen anders dan tegenover mijn kind en eigenlijk is dat helemaal niet zo gek. Kayden heeft 9 maanden lekker warm in mijn buik gezeten en na flink wat oerkrachten heb ik hem er met flink wat moeite weten uit te persen. Vanaf het moment dat ik hem in mijn armen kreeg, had ik alleen maar liefde voor hem zonder dat hij hier ook maar iets voor hoefde te doen. Daar waar ik met Kayden vanaf dag 0 al een intense liefdesband heb, moet ik voor een liefdesband met mijn bonuskinderen keihard werken.

En dan heb je dus ook nog de lastige momenten die een peuter en kleuter kunnen laten zien, die momenten kennen we allemaal toch? Niet willen eten, dwars, driftbuien, grote monden, slaan en schoppen, met elkaar bemoeien.... ben ik nog iets vergeten? Die momenten kan ik veel beter aan van mijn eigen kind dan van mijn bonuskinderen, niet omdat mijn kind minder vervelend is hoor. Vanaf dag 0 heb ik onvoorwaardelijke liefde voor Kayden gecreëerd en hij kan niks doen om deze onvoorwaardelijke liefde te verliezen. Maar ook al kan ik het beter van mijn eigen kind hebben, soms is het beter om woorden in te slikken zodat je alle kinderen als gelijk behandeld.

Ik weet nu wel dat het oké is dat ik meer van mijn eigen kind hou. Dat ik meer moet investeren in de band met mijn bonuskinderen, puur omdat onze liefdesrelatie niet vanzelf zal gaan. Vanaf het moment dat ik voor mijn partner koos, koos ik natuurlijk ook voor zijn kinderen. En die keus heb ik heel bewust en met heel veel liefde gemaakt, ik wil met al mijn liefde zorgen voor zijn lieve kinderen. Ik wil mij 100% inzetten voor de band tussen mij en zijn kinderen, ik zal investeren en onze band speciaal maken.

Wil je onze verhuizing naar de andere kant van Nederland volgen? En hoe het mij bevalt om van alleenstaande moeder nu opeens te gaan leven als samengesteld gezin?Volg ons dan op instagram: @mem.van.kayden