Het volgende kruispunt in mijn leven

Hallo allemaal 😊

Daar ben ik weer, na een HELE lange tijd.

Wat vliegt de tijd voorbij!

N. is inmiddels alweer 2 jaar, ik werk al bijna een jaar bij mijn nieuwe baas en behandelingen bij de psycholoog van ik aan het afbouwen.

Het is een behoorlijk heftige periode geweest, waarin ook veel oud zeer naar boven is gekomen en nu ben ik zover dat ik ook wel heel blij ben dat ik dit gedaan heb!

Het heeft me zoveel gebracht en écht verder geholpen!

Maar nu zit ik op het volgende kruispunt in mijn leven en ik weet gewoon niet wat ik moet.

Nu Naomie wat groter is en ik -ondanks haar soms enorm vervelende peuterpubergedrag- merk dat ik echt heel veel van haar houdt, begint het langzaam te kriebelen voor een tweede kindje.

Nu wil ik het zelf niet à la minuut want ik volg via mijn werk een opleiding die tot februari duurt.

Die tijd kom ik wel door. Maarja daarna?

Ik weet het gewoon niet en dat heeft vooral met S te maken.

Zucht.

Ik merk echt dat ik mentale pijn heb en veel verdriet voel.

Er is zoveel veranderd tussen ons, dat ik hem soms gewoon niet meer herken.

Hij is gewoon niet meer zoals hij was en ik kan niet van hem op aan.

Als ik s avonds moet werken, ben ik continu aan het afchecken of alles wel wordt gedaan en hij ook goed voor N. zorgt.

Het kost me wel zoveel energie.

Ik merk gewoon dat hij ook meer nodig heeft, want er is iets waar ik niet bij kan. Hoe vaak ik hem ook uithoor of tijd besteedt aan zijn gevoelens en gedrag, ik kom niet bij de kern en dat sloopt mij.

Ik heb hem al gezegd, ga dan ergens praten, net als ik heb gedaan. Misschien helpt dat, maar hij geeft aan dat hij dat niet kan.

Maarja ondertussen verandert er niks en ik ga eraan onderdoor.

Ik heb zo’n pijn en verdriet hierover, want hoewel dit zwaar tegen mijn principe is, overweeg ik ook om er een punt achter te zetten.

Ik werk voor mijn gevoel zó hard om het te laten werken en samen echt een goed gezin te vormen, maar steeds meer krijg ik het gevoel dat ik alle ballen in de lucht moet houden en als ik niet oppas en iets verkeerd zeg, ik ook nog een grote mond van hem krijg.

Ik wil hem vanavond nog één keer zeggen dat het zo niet verder kan tussen ons en zeggen dat ik hem zal steunen als hij hulp zoekt, alleen dat hij dit nu wel écht moet gaan doen!

Ik wordt verscheurd door verdriet en mijn eigen gevoelens en ik wil dat gewoon niet.

Ik hoop zo dat hij het nu eindelijk eens oppakt en er iets mee gaat doen, want ondanks alles houdt ik nog steeds ontzettend veel van hem!