Fertiliteitstraject op pauze?

Poe, eigenlijk was het mijn idee helemaal niet om hier daadwerkelijk te gaan schrijven. Vaak lees ik verhalen waar ik mij in kan vinden maar wie weet kan ik op deze wijze ook mensen een hart onder de riem steken, want weet, je bent echt niet alleen.

Twee jaar en twee miskramen zijn we inmiddels verder. Van Clomid over gestapt naar Letrozol en inmiddels al weer een tijdje in de hoogste dosering. Een traject van veel pillen, veel controles en vooral veel klussen op commando. Het heeft onze relatie geen goed gedaan waardoor we nu op het punt staan om te stoppen, misschien voor nu, misschien voor altijd. De vraag is alleen hoe. Hoe kan je een zo gekoesterde droom op pauze zetten of helemaal aan de kant schuiven. Mijn omgeving ziet wel in dat ik er aan onderdoor ga op deze manier. Elke maand weer die teleurstelling, weer alle hoop in de prullenbak. Goed bedoelde adviezen over als we het loslaten het dan wel komt, maar zonder medicatie gaat er helemaal niks gebeuren. Behalve dat het een broeinest wordt aan de binnenkant dat kan zorgen voor ernstige ziektes als je niet zo nu en dan ongesteld wordt. 

Met veel jaloezie kan ik soms kijken naar die mooie zwangere buiken. Dan droom ik even weg over hoe het zou zijn om zelf maar je kleintje te kijken die er heerlijk languit in ligt. Of dat moment überhaupt ooit gaat komen is de vraag. Voor nu overheerst alleen veel verdriet dat we voor nu onze laatste ronde in zijn gegaan en met drie follikels geen go hebben.. Wie weet krijgt mijn lichaam toch ergens nog een reset en zit het eindelijk eens mee. Fingers crossed voor hopelijk ooit die driemaal scheepsrecht!