Familie kies je niet? Tuurlijk wel!

Familie die kies je normaal niet die krijg je gewoon bij je geboorte of als je trouwt.. maar soms heb je geluk en worden "wild vreemden" een beter familielid!

Laten we maar weer eens beginnen bij het begin... onze oudste zoon werd geboren en het broertje van mijn man die maakte een moeilijke periode mee in zijn leven ( een periode die hij kreeg door hele slechte keuzes in zijn leven) en wij dachten dat we hem weer terug op de rails zouden krijgen om hem peetoom te maken van onze zoon, dat vond hij geweldig! Althans alleen in theorie want het duurde een hele tijd voordat hij zijn petekind eindelijk zag. Vervolgens probeerde wij elke keer te zorgen dat het contact goed zou verlopen, helaas kwam het elke keer van onze kant... en nooit eens van hem..

Toen zou hij zelf vader gaan worden ( een heel gedoe nog want zijn vriendin zat in de gevangenis toen ze ontdekte dat ze zwanger waren) maarja wij reden een aantal keer voor hem naar zijn vriendin.. het werd ook een jongen! Dat was handig want wij hadden heel veel spullen bewaard, wij hoopte sneller zwanger te raken wat helaas niet lukte maar nu konden we hun helpen met alles aangezien ze geen cent te makken hadden.

Die spullen hebben ze volgens mij verkocht want heb ons neefje nooit in kleding ( merk kleding) gezien die wij hadden gegeven. De verkeerde keuzes van die moeilijke periode bleven ze maken en lopen onder toezicht bij veilig thuis en alle andere hulpinstanties. Mijn schoonouders houden ook steeds de hand boven hun hoofd... ze werken allebei niet doen ook geen moeite om iets te maken van hun leven en zijn vaak bezig met de duistere verkeerde zaakjes. Maarja even weer on topic! Onze oudste zoon in nu 6 jaar geworden en ik kan alle ontmoetingen die hij met zijn oom heeft meegemaakt op mijn handen en voeten tellen.. wij hebben ook nog een jongere zoon en de keren dat hij zijn echte oom heeft gezien kan ik echt op 2 handen tellen.

Het maakt mij verdrietig dat mijn kids maar ook zeker mijn neefje geen echte Familie band hebben... in zoveel families gaat het allemaal zo gezellig en hier is het elke keer zoveel gezeik en teleurstellingen!

Mijn schoonbroer belooft elke keer weer ik kom en ik ga vaker afspreken maar nooit gebeurt dit! En als er is afgesproken zoals vandaag voor het feestje van onze oudste zoon komt hij gewoon weer niet opdagen en laat ook niks van zich horen!

Ik ben er na zeker 8 jaar aan ellende helemaal klaar mee en ga ook deze band verbreken!

Gelukkig hebben wij ook een hele lieve goede vriend die onze jongens als oom zien ookal is hij dat niet via bloed. Maar hij komt vaak op visite en speelt met de kids ze noemen hem ook ome ser ( hij heet sergio) met elke verjaardag is hij erbij en geeft veel aandacht aan hun! Hij vraagt ook vaak hoe het met onze vlegels gaat en toont gewoon interesse en zijn lieve vriendin doet dat ook! 

Het gaat kinderen echt niet om de cadeautjes maar meer om de liefde en aandacht die ze krijgen van iemand!

Dus tja wij zien hun meer als Familie ipv goede vrienden, en dan zien we daadwerkelijke Familie meer als een verre kennis.

Hebben jullie ook van deze situaties meegemaakt of maken jullie dit momenteel mee? Hoe piep is dit! Ja toch?!