Een nieuw begin deel 1

Een nieuw begin, wat was dat moeilijk voor mij helemaal alleen zonder dat iemand mij continu maar controleerde op alles. Het was wennen want ja ik was inmiddels 26 woonde weer bij mijn ouders, lopen was nog moeilijk en ik had geen werk, how TF am i gonna survive this. Nou met heel veel wilskracht is dit gelukt, ik ben gaan zoeken naar een baan niet voor 40 uur want dat kon gewoon niet, Ik heb toen een baantje als schoonmaakster bij oude mensen aangenomen. Ik bedoel hoe erg kon dat zijn ? de cliënten  die ik had waren geweldig stuk voor stuk lieverds ! Ik was natuurlijk ook nog bezig met fysio en er werd vanuit hun gevraagd hoe het kwam dat mijn voet op die manier gebroken was, ik vond dit een lastige vraag ook al had ik natuurlijk mijn arts dit al verteld maar ik had zoiets van niet iedereen hoeft dit te weten. Ook toen ik dacht dat ik overal van af was komen toch vaak kleine dingetjes de hoek om kijken, mijn angsten die ik had van witte volks wagens ook angst om M tegen te komen. Soms benauwde dat gevoel mij '''wat als ik hem tegen kom'' Ik probeerde eigenlijk zo min mogelijk alleen buiten te zijn in het begin. Eigenlijk leefde ik best geïsoleerd in het begin, ik reed in mijn auto naar mijn cliënten en naar het ggz, en verder was ik thuis. 

Ik ben heel blij dat ik zelf heb gekozen om me aan te melden bij het Ggz, ook moest ik natuurlijk opnieuw rouwen omdat ik altijd met M bezig ben geweest en niet mij zelf. Het rouwen was zwaar want ik moest dit alleen doen, niemand voelde mijn pijn. Natuurlijk waren mijn ouders er altijd voor me maar dat is toch anders. 

Ik moest ook alles weer opnieuw proberen op te bouwen, maar hoe ga je dat doen ? Geen 40 uur werk, thuis wonend, 26 jaar ... LASTIG ! Ik begon bij het begin me zelf weer een beetje leuk maken, leuk nieuw kapsel weer eens wat selfies maken want ja dit heb ik ook jaren lang niet gedaan, en jij begrijpt wel dat deze meid niet heel der leven single wil blijven ! Ik grapte wel eens met mn moeder dat ik weer eens tinder ging downloaden want ja niet elke man is zo toch ? Natuurlijk vond mijn moedertje dit geen goed idee want ja dalijk kom je weer zo'n gekkie tegen. TOCH deed ik dit, en niet percee om af te spreken want dit deed ik niet. Ik probeerde mijn leven weer op te bouwen en ja af en toe een vleeskeurtje er tussen moet kunnen. 

Maanden verstreken en het ging steeds beter, ik moet zeggen dat er wel pieken en dalen zijn geweest, vooral om het verlies van mijn kind. Hoe het leven zo oneerlijk kon zijn maar hoe sterk ik ben terug gekomen, samen met Noah* aan mijn zijde. 

Ik denk dat het rond december was dat ik opeens via tinder een ''super like'' kreeg, dit is als iemand op een blauw sterretje drukt je dan kan zien wie dat is extra aandacht dus haha ! Ik dacht ja zal wel weer zo rare zijn, dus een beetje geswipet en daar was Dimitri. Zijn eerste foto was een portret foto van zichzelf in een pak !!! en het eerste wat ik dacht was ''die is zeker te netjes voor mij'' MAAAR toch dacht ik weetje laat ik gewoon op like drukken en we zien wel. Al vrij snel begon er vanuit zijn kant een gesprek, en ik pratte natuurlijk mee, al had ik wel zoiets van we zien wel ik bedoel kijk waar ik vandaan kwam. De gesprekken kwamen al snel opgang en wisten eigenlijk niet van ophouden. in het begin benauwde het me wel want ik dacht ja doei hier heb ik geen zin in dit was pure angst voor het onbekende. Ik probeerde Dimitri zo veel mogelijk te vertellen zodat hij op mij af zou knappen, maar dat deed hij niet de gesprekken werden alleen maar fijner. Na 3 weken vroeg hij mij om wat te gaan drinken en het zweet brak me uit ! ik dacht nee het was zo veilig hier achter mijn telefoon waar niemand mij ziet. En heb hier toen zelfs nog met mijn moeder over gesproken en die zei als je het risico niet neemt weet je het nooit !

Ik heb toen uiteindelijk ja gezegd op een eerste date, die spanning en angst was bij mij 10x erger omdat er toch dingen bij komen kijken met ''wat als ik weer ie rode vlaggen mis'' toch weer die angst dat het weer zo fout kan gaan. 

Begin januari onze eerste date ik weet nog dat ik met de trein vanuit schiedam naar gouda ging, nouuuu ik had paniek, ik wilde niet meer ik wilde terug. Ik dacht nee dalijk is het weer zo raar iemand, HELP ! Toch kwam ik aan op station gouda en nu lekker cliché wat ik ga zeggen maar Dimitri stond boven aan de trap en ik liep vanuit de hal naar boven en dat gevoel dat warme gevoel dat ''dit is hem'' gevoel speelde op en mijn zenuwen gingen spontaan naar beneden ! Het was zo bijzonder dit had ik nog nooit bij iemand gehad zelfs bij M niet (logisch).

We hebben heel de avond zitten praten en echt alleen maar praten en eten en drinken dit was een mega bijzondere avond !

In de volgende blog vertel ik hoe mijn angsten mij beïnvloed hebben op een normale relatie.