Een dag om nooit te vergeten

De weken kruipen voorbij als stroop op een wintermorgen. Met Kyra gaat het met de dag beter. Ik voed me met de gedachten dat het ooit weer wordt zoals vroeger. Ik zit op Kyra haar ziekenhuisbed. We drinken samen een kop thee en halen herinneringen op. Wat een gouden tijden hebben wij samen beleefd. Veel gelachen en veel gehuild, maar over Marieke heb ik al die tijd met geen woord gerept. Ze moest eens weten…

Vandaag wordt Kyra uit het ziekenhuis ontslagen. Ik haal haar op samen met Michiel. We hebben bij hem thuis het huis versierd met ballonnen. Ik heb zelfs een taart gebakken en overal staan plantjes. De slaapkamer heb ik van een zwart-wit foto voorzien van Kyra en ik toen we jong waren. Het is zo’n foto waarop we allebei met een korte afgescheurde jeans al gierend over onze fietsen heen hangen. Achter ons is een landschap en op de grond staan 2 tassen vol met zwemspullen en her en der op de weg zie je, wanneer je goed kijkt, een prop met handdoeken op de grond liggen en een bal die langzaam de helling afrolt. Ik weet het nog alsof het gisteren was. Het was een prachtig hete zomerdag en we hadden net ons HAVO diploma op zak. We hebben de hele middag bij het watertje gezeten met wat vrienden. Op de terugweg gleed mijn tas vanonder mijn snelbinders vandaan met alle gevolgen van dien. Ik keek achterom en viel daardoor met fiets en al pontificaal tegen Kier aan. De Bal rolde de helling af het meer in en mijn handdoek viel precies in de vogelpoep. We kwamen niet meer bij van het lachen. Het was een heerlijke, onbezorgde dag. Een dag om nooit te vergeten.

Ik zou willen dat ik terug kon naar die tijd van toen. Nu is alles zo ingewikkeld. Sjors heb ik nauwelijks gezien sinds “het” voorval met Marieke. Marieke…. Ik krijg kippenvel als ik aan haar denk. Hoe ze daar lag, zo levenloos. Ze werd met spoed met de ambulance afgevoerd. Ik leek verdoofd voor de wereld om mij heen. Ik hoorde Sjors niet tegen mij praten. Ik hoorde niet dat Liselorre oorverdovend aan het huilen was. De dagen die daarop volgende waren verschrikkelijk. Marieke heeft een enorme klap gehad. Ik voel me verplicht bij haar op bezoek te gaan. Ik ga uit schuldgevoel. Ik praat tegen haar terwijl ze daar ligt aan allerlei apparatuur. Ik vraag me af of ze mij hoort. Ze wordt kunstmatig in leven gehouden. Ze heeft een hersenbloeding gehad en ernstig leverfalen.

Renate heeft de vrijheid die ze Sjors gaf met Liselorre weer allemaal van hem afgenomen toen ze hoorde van het ongeluk. Sjors mag Liselorre nu alleen zien met Renate erbij. Sjors doet sindsdien anders tegen mij. Ik durf er niet over te beginnen, bang voor wat hij zeggen zal, bang dat ik hem kwijt zal raken. Sjors speelt nu huis met Renate. Het maakt me groen van jaloezie maar dat zal ik nooit uitspreken. Ik mis Sjors. Ik mis onze liefde. Ik mis de knuffels en de manier hoe hij naar me keek. Terwijl ik het ziekenhuis verlaat en richting huis fiets word ik bevangen door zelfmedelijden. Ik zet het volume op mijn Ipod hoger en hoor hoe Kane de tekst zingt die mij binnen in mijn ziel raakt. “Words may try. I said. Eyes don’t lie”. De tekst komt binnen. “And I swear it’s true, always you”.

Tranen stromen over mijn wangen. Ik voel me zo machteloos. Ik wil Sjors niet kwijt. Ik moet met hem praten. Deze onzekerheid verscheurt mij vanbinnen.. Thuis aangekomen zet ik mijn fiets tegen de gevel aan. Ik wil de sleutel van de voordeur omdraaien als ik ineens een hand op mijn schouder voel. Van schrik laat ik de sleutel vallen. Ik haal de oordoppen uit mijn oren en draai me om. Verbaasd kijk ik naar wie er voor me staat. “Jij was wel de laatste die ik hier had verwacht te zien” zeg ik glimlachend. Ro lacht terug terwijl hij zijn hand door zijn haren laat gaan. “Tsja, ik heb gehoord dat je flink wat te verduren hebt gehad. Ik heb even getwijfeld, maar ik wil graag dat we vrienden zijn en vrienden zijn er voor elkaar, juist in moeilijke tijden. Daarom ben ik hier. Voor jou" Ik sla mijn armen om zijn hals en geef me over aan het verdriet en zeg al snikkend tussen de tranen door; “Dank je wel Ro, een vriend is precies hetgeen wat ik nu nodig heb.”