Deel 1 : waarom wil ik over zo'n heftig onderwerp schrijven?

Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen. Je vraagt je vast af waarom ik over zo'n heftig onderwerp wil schrijven? Ik wil dat de slachtoffers in Nederland beter begeleid en geholpen worden. Het is mijn zoontje en mij overkomen. Ik heb zelf het lef gehad om VeiligThuis te bellen, een melding doen! Op een begeven moment komt er een breekt punt. Zie je geen uit weg meer.. Ik sta alleen mega versteld over het feit hoe hard ik nog steeds dagelijks aan het strijden ben voor gerechtigheid, begrip en een oplossing. Een oplossing? Is dat er eigenlijk wel. Ik heb gelukkig een korte relatie gehad met een man die (weten we nu) een emotie regulatie stoornis heeft. We hebben sinds de melding bij VeiligThuis al tig gesprekken gehad met hulpverleners en momenteel zitten we in een traject bij Topaze. Topaze bemiddeld een omgangsregeling. Het is ontzettend lastig. Contact met zijn vader is belangrijk maar natuurlijk wel veilig. Veiligheid! Iedereen roept dat het belangrijk is dat mijn zoontje zich veilig voelt en is bij zijn vader maar er is niemand, niemand van de hulpverleners die weet wie hij is en wat hij nodig heeft maar er wordt wel van mij, als moeder verwacht dat ik mijn beste beentje voor zet en contact met zijn vader toejuich.

Dit is mijn eerste blog... de komende berichten ga ik alles, maar ook alles met jullie bespreken. Vanaf de ontmoeting tot de omgang nu..