Dan maar met Herman

Nou, daar staat ie dan. Pronkend en vastgezogen op m'n nachtkastje. 

Een glimmende bal bovenop een met aders gemaskeerde banketstaaf. Er hangt zelfs een heel klokkenspel onder, hoe verzinnen ze het!?

Het klinkt best grappig allemaal, maar dat is het eigenlijk helemaal niet. Het feit dat wij amper nog seks hebben sinds de zwangerschap en ik mijn behoefte op deze manier moet vervullen.

"Tsja, want als ik het niet van jou krijg dan zoek ik het wel ergens anders!" Had ik hem gezegd in mijn boze aanval. 

Dat 't met een stuk rubber zou zijn, 1,5 keer zo groot als de zijne, met verwarmingsfunctie, telescopische bewegingen and so on, neeee, dát heb ik er natuurlijk niet bij gezegd!

Maarja, Herman laat mijn wensen tenminste vervullen. Hij laat mijn dromen uitkomen en de vogeltjes weer fluiten. Hij geeft mij voldoening!  

En ik snap het ook wel hoor. Eerst ben je bang dat je de baby pijn doet, vervolgens sta je bij de bevalling mee te kijken naar een gapend gat van 10cm waar je kind doorheen wordt geperst! Blerg! 

Hopelijk kun je je er ooit eens overheen zetten. Tot die tijd doe ik het maar met Herman.

En misschien koop ik er nog wel een vriendje bij...