Als tijdelijk wonen bij je ouders 3 jaar duurt

Verhuizen op zichzelf is al een dingetje. Plak daar een kind bij en de uitdaging word al wat groter. Als je het voormalige huis verkoopt en denkt een half jaar in een tuinhuis te gaan wonen om daarna het mooie nieuwe huis in te gaan en dat dan 3 jaar duurt dan heb je er nieuwe problemen bij.

Zomer 2018 kochten wij een woning in een nog te bouwen nieuwbouw project. Dat liep uit op drama na drama en een faillissement van de aannemer. Een jaar woonden wij in het tuinhuis van mijn vader van ongeveer 26m2 in Limmen. Best te doen maar niet voor heel lang. Na dat jaar moest mijn dochter naar de kleuterschool die in Almere is en trokken we bij mijn moeder in huis, want ja hoe lang kon de bouw nog duren dachten we. Een half jaar ging voorbij toen corona langs kwam. De scholen gingen dicht en de bouw vertraagde weer. Wij trokken het tuinhuis weer in tot de school in september 2020 weer open was. Tussendoor reden we heen en weer, maar hebben we ook wat gespijbeld. Weer terug bij mijn moeder ging het faillissement in en begon het wachten op woonborg voor een nieuwe aannemer. Ondertussen moest de hypotheek verlengd worden en de belasting over de overwaarde betaald worden aangezien er al 2 jaar voorbij was. Die overwaarde mag je maximaal 2 jaar ongebruikt op je rekening hebben staan. In plaats van die overwaarde voor het interieur te gebruiken moest die nu helaas de hypotheek in. Januari 2021 begon de bouw langzaam weer op gang te komen.

Uiteindelijk hebben we de sleutel de dag voor de bouwvak vakantie van 2021 kunnen bemachtigen. Voordat de school begon gingen we er in. Het was nog lang niet af, zo kookte we op een camping stelletje, maar ook dat hebben we aangekund. Niks was voor ons meer gek. Van wonen op 26 vierkante meter en slapen op de vliering tot met z’n drieën in 1 bed. Eind september was het meeste klaar en konden we aan de slag met de tuin.

Vele dagen zijn er voorbij gegaan met de gedachtes van waarom moesten we zo nodig verhuizen? Want we zaten toch goed. De kracht om door te gaan kwam soms van ver, maar je moet gewoon door. Dikke 2 jaar heeft veel on hold gestaan voor ons. Het kwam wel zodra we in het huis zaten. Maar nu we de sleutel hebben vergeet je een hoop.

Het was niet alleen allemaal super pittig voor ons, maar ook voor onze dochter. Ze was 3 toen we vertrokken uit het oude huis en werd 6 een maand nadat we verhuisd waren. Ze heeft moeten leren om in een kleine ruimte te leven, flexibel te zijn, veel op en neer te rijden en spelen met vriendjes was bij anderen niet bij ons.

Ze heeft het super goed gedaan. Nooit gezeurd. Zo lang ze bij ons was vond ze het goed. Alleen slapen in haar eigen bed is iets waar ze aan moet wennen. Ze is zo lang in onze aanwezigheid geweest dat ze het alleen zijn moet leren. De ene keer gaat het beter dan de andere keer. Ook had ze nog vaak ongelukjes in haar onderbroek dat is nu gelukkig verdwenen.

We hebben haar zo goed mogelijk overal bij betrokken. Alles goed uitgelegd en tijdens het klussen haar er bij gehad zodat ze onze aandacht kon opzoeken als ze dat nodig had. Haar school is hetzelfde gebleven zodat daar geen verandering in zou zijn.

Eindelijk kan ze ook vriendinnetjes uitnodigen om bij haar te spelen en ligt al haar speelgoed in 1 huis en niet verspreid over drie locaties. Het leren delen tijdens het spelen vind ze moeilijk omdat het voor haar als nieuw speelgoed aanvoelt, maar het gaat steeds beter. Stapje voor stapje groeien we in het huis en vinden we ons plekje. Wel is er weer rust in ons leven terug gekomen waardoor er meer tijd voor ons is. Minder stress geeft meer vrijheid en meer liefde. We zijn niet meer snel geïrriteerd en we zitten alle drie beter in ons vel en dat is zo fijn

Kun je ook lezen: Een bevalling hoeft niet vreselijk te zijn