Verlangen naar seks: "Ik kan alleen maar huilen"

C’est la vie, lees ik op haar hemelsblauwe t-shirt. Ik moet een beetje moeite doen om de woorden te lezen, de kreukels van haar shirt maken niet alle letters zichtbaar. Een mooie metafoor: de kreukels van het leven..

Voor mij zit Bianca en we praten over seks. Of eigenlijk praten we over dat wat er niet meer is: genot. 'Ik kan er gewoon niet meer van genieten', zegt ze terwijl ze een zakdoekje uit de tissuedoos pakt. 'We hadden een heel fijn seksleven, maar er is niets meer van over'. Ze kijkt me hoopvol aan, alsof ik hier vandaag de oplossing voor ga geven.

Bianca is ruim 1 jaar geleden moeder geworden van haar zoontje Iwan. Een druk gezinsleven met daarnaast een peuter van twee. De bevalling was zwaar. Ogenschijnlijk heeft ze alles weer op de rit, maar toch is niets meer hetzelfde. Het maakt haar verdrietig. De intimiteit, dat speciale samen zijn van liefdespartners. Het is weg. Ze zijn opnieuw ouders geworden en genieten enorm, maar dit lijkt de prijs. En geen intimiteit is veel meer dan alleen geen gemeenschap. Het werkt door in het dagelijkse leven. Er is meer afstand. 'Alsof ik mijn man niet meer echt kan bereiken'.

C’est la vie, of toch niet? 

Nee!! Natuurlijk is het normaal dat seksualiteit verandert en ook dat er de eerste tijd geen sprake is van gemeenschap. 64% van de stellen ervaart een half jaar na de bevalling seksuele problemen. En iets meer dan 1 op de 10 stellen heeft na een half jaar nog geen gemeenschap gehad. En dat is ook niet gek: de veranderende rollen, je herstellende lijf, slaapgebrek en hormonale veranderingen spelen allemaal een rol hierin. Neem gerust een jaar om te wennen aan het ouderschap en dus ook een veranderende plek van intimiteit.

"Ik voel me zo een loser"

'Weet je'. zegt ze met enige gêne, ‘ik heb wel weer zin in seks. Zoenen vind ik fijn, als hij me streelt vind ik fijn, maar als hij mijn schaamstreek aanraakt dan kap ik het meteen af'. Ik blijf stil luisteren en wacht op meer. 'Ik kan dan eigenlijk alleen nog maar huilen. Huilen omdat het niet lukt. Omdat ik hem voor mijn gevoel tekort doe, maar ook huilen omdat ik weer terug ben bij de bevalling'.

'Ik voel me zo een loser', huilt ze nu. 'Mijn partner wordt er hartstikke onzeker van. Hij denkt dat hij het niet goed doet en is ook steeds bang om me pijn te doen'. En dus beginnen ze er maar niet meer aan. Vermijding. Zo vaak een oplossing dat geen oplossing is.

Maar ik ga nu niet in op de dynamiek, niet op de vermijding. Ik wil vandaag iets anders naar voren brengen. 

Door seks terug naar de bevalling

'De vaginale aanrakingen lijken een trigger voor nare herinneringen', help ik haar. 'Je krijgt flashbacks: beelden die ongevraagd weer op je netvlies komen en waar je heel verdrietig en bang van wordt'. Ik ben even stil en kijk naar haar. Ze luistert aandachtig. 'En dus wil je seks vermijden. Niet om de seks, maar omdat je die nare herinneringen niet wilt. Daar zit de pijn!'

Ze kijkt me aan met tranen in haar ogen. 'Dat is het!'. Er is niets mis met haar relatie of met haar verlangen. Hier is sprake van trauma. Vermijding, prikkelbaarheid en flashbacks die haar dagelijks functioneren belemmeren - want ja, daar hoort seksualiteit ook bij.

Dat je een jaar mag wennen aan het moederschap met alle veranderingen van dien. C’est la vie. Maar als je een jaar nadien telkens getriggerd wordt bij aanraking en dan flashbacks hebt, dat is zeker niet het gewone leven. Het is goed dat Bianca is gekomen..

Disclaimer: alle verhalen zijn samengesteld uit onze ervaringen en betreffen geen specifieke client.