3 jaar geleden
#24 Oude liefde roest niet.
Toen ik Tinder voor de zoveelste keer van mijn telefoon verwijderde, na een aantal dates overtuigd dat ik nog niet klaar was voor een nieuwe man in mijn leven, kwam die nieuwe man er toch. Of nou ja, nieuw. Al 16 jaar deel van mijn leven. Elkaar verloren en weer terug gevonden. Kennelijk klopt het toch wat ze zeggen.. Oude liefde roest niet. En zo vond ik een nieuwe liefde. In corona tijd.
Grappig dat mijn laatste post op Mamaplaats ook juist hierover ging. Na een tijdje Tinder geprobeerd te hebben was ik er al snel op uitgekeken. Het was leuk zo lang het duurde Er was ook wel 1 man bij die echt heel leuk was. Maar eenmaal op date, toen hij zijn arm om me heen wilde leggen, voelde ik gewoon: dit gaat te snel. Ik ben hier nog niet klaar voor.Eerlijk geweest tegen deze ontzettend lieve man, die hier alle begrip voor had. En 's avonds Tinder verwijderd. Aju Paraplu. Dan nog maar even happy single.
En toen eind juni de maatregelen redelijk soepel waren eindelijk weer eens een afspraak kunnen maken met mijn beste maatje. We kennen elkaar al sinds we 16 jaar oud waren. Er is altijd een bijzondere connectie tussen ons geweest, en een jaar of 10 geleden hebben we al eens gekeken of die connectie romantisch was. Helaas zaten we toen te veel met onszelf in de knoop om de relatie echt goed te laten werken en na een maand of 4 brak ik dat dan ook af. Hierna kwam ik mijn ex tegen waarmee ik uiteindelijk 7 jaar samen ben geweest, en hiermee brak ik het hart van mijn beste vriend. Hij zag geen andere weg dan het contact te verbreken. En ondanks dat ik het begreep, brak dit mijn hart.
Jaren later (ik was nog steeds samen met mijn ex en had heel sporadisch weleens geprobeerd het contact met mijn beste vriend te herstellen, zonder resultaat) daar stond hij dan, ineens. Op mijn werk bij het dierenasiel. Zijn vader kwam voor een hond kijken en hij was meegekomen. Van alle dagen dat ze daar hadden kunnen zijn.. kwamen ze op een dag dat ik er moest werken. Mijn hart ging tekeer, ik kreeg geen woord meer over mijn lippen. Maar dat was ook niet nodig, 1 blik was genoeg. Wat had ik deze man gemist. En dat was gelukkig wederzijds. Vanaf die dag hebben we de vriendschap hervonden en nooit meer achterom gekeken.
Goed, even terug naar afgelopen Juni dus. We hadden elkaar al een aantal maanden niet gezien ivm de Corona maatregelen, maar toen ik zijn erf op kwam lopen en hij me kwam begroeten met een knuffel zag ik iets anders in zijn ogen dan normaal. "Ik heb je gemist" Eenmaal binnen en bijgepraat, geïnstalleerd voor de tv en met een bak Ben & Jerry's (traditie) vertelde hij me dat hij de laatste tijd had gemerkt dat er nog gevoelens voor mij waren die dieper gingen dan vriendschappelijk. Of ik er misschien voor open zou staan om elkaar vaker te zien, en te kijken wat er zou gebeuren. Hij had hier verder geen verwachtingen bij, maar wilde dit toch naar me uitspreken en weten hoe ik er over dacht. Voor zijn gevoel hing dit al een tijdje tussen ons 'in de lucht'.
Mijn hoofd deed alleen maar: ERROR.
Als een razende schoten de gedachten door mijn hoofd terwijl ik op zoek was naar de woorden die ik nodig had om hierop te reageren. In mijn hoofd was dit hoofdstuk afgesloten, gefriendzoned, voorbij. Hij was mijn beste maatje en ik de zijne en dat was wat er was. Wat zou er gebeuren met onze vriendschap als dit niet goed zou uitspelen. Wat als.. Wat als.. Wat als.. Tot ik naar hem keek en hierdoor wat rust en kalmte in mezelf hervond. Ik vertelde hem wat er in mijn hoofd om ging, dat ik niet goed wist of die gevoelens er bij mij nog zaten. Dat ik de laatste jaren in 'mom mode' had gestaan en eigenlijk niet bezig was met een relatie. Dat hij voor mij altijd een hele knappe en aantrekkelijke man is geweest en altijd zal blijven, dat hij een bijzonder persoon is met wie ik een hele speciale band heb, maar dat ik niet wist of er nog meer in zat. We hebben gepraat over vroeger, waarom het mis ging, waarom hij mij uit zijn leven moest gooien, wat dat met mij deed, wat dat met hem deed. We hebben gepraat tot half 2 's nachts. En daarna heb ik hem gezoend. Nog steeds niet helemaal wetende of dit kans van slagen had, maar in ieder geval met het idee om elkaar vaker te zien en erachter te komen.
Inmiddels zijn we ruim een half jaar 'officieel'. Mijn zoontje kende hij natuurlijk al, maar die 2 zijn gek op elkaar. Het is niet altijd makkelijk. Er zijn best wat obstakels die het ons lastig maken, maar we praten erover, we doen dit samen. Nog steeds heb ik wel de angst voor wat er zou gebeuren als we uit elkaar zouden gaan, wat ik mogelijk kwijt zou raken. Maar aan de andere kant, ik heb er het afgelopen half jaar ook heel veel bij gekregen. En dat pakt niemand ons meer af <3
