Zwanger en een burn out #18

Na de kerstmarkt heb ik mijn vriendin niet meer gesproken. Haar woorden kwamen hard aan en ik heb tijd nodig om erover na te denken. Ook kan ik nu even niet zo goed omgaan met haar zwangerschap. De paniekaanvallen, de constante angst en onzekerheid, het depressieve gevoel. Ik ben nog maar een fractie van de persoon die ik was. Spontaan, gezellig, gelukkig...

Gelukkig ben ik al een tijd niet meer. Tevreden, dat wel, maar zelfs dat gevoel ben ik kwijt aan het raken. Niks maakt mij meer gelukkig. Ik weet dat er iets moet veranderen, maar ik weet niet hoe. Ik wacht nog steeds op een uitnodiging van het revalidatietraject. Ik besluit het heft weer in eigen handen te nemen en bel met Arbo arts. Blijkbaar was ik nog helemaal niet aangemeld voor het traject. Ik word meteen aangemeld en zou met twee weken een uitnodiging moeten krijgen. Ik ben benieuwd. De eerste stap is in ieder geval gezet. De volgende stap is proberen weer wat meer te genieten. Ik heb mezelf een hoop ontzegd om zwanger te worden, maar daar werd ik ook niet vrolijker van. Laat staan dat het daadwerkelijk hielp om zwanger te worden. Ik besluit dat ik mijn man ga verrassen met een gezellig avondje samen. Ik sla lekkere dingen in en haal onze favoriete wijn. En nu ik toch in de stad ben kijk ik meteen voor een leuk setje om aan te trekken die avond. Een klein vuurtje wakkert zich in mij aan. Dit gevoel is fijn, dit heb ik gemist. 

Thuis aangekomen ga ik meteen aan de slag om een gezellige sfeer te creëren. Het huis aan de kant, kaarsjes aan. Ik zelf neem een lange douche en doe dan de nieuwe jurk aan die ik in de stad heb gekocht. Ik bekijk mezelf in de spiegel en voel mij weliswaar mooi. Over een halfuur komt mijn man thuis, dus ik zet snel alles klaar. De wijn staat al te ademen en ik heb een heerlijke schaal met hapjes klaar staan. Zijn favoriete film staat ook al klaar en het is nu wachten op zijn thuiskomst.

Ik sta hem al op te wachten als hij binnenkomt. Ik geef hem een lange kus die hij ietwat verrast beantwoord. "Jij bent in een goede bui vandaag." zegt hij als ik hem loslaat. Ik zie een grote glimlach op zijn gezicht verschijnen. Ik glimlach terug en geef hem een knuffel. Sinds lange tijd hebben we weer eens een gezellige avond. Ik kruip dichter tegen hem en voel mij voor even weer eens onbezorgd en gelukkig.