Zal alles goed zijn met de baby?

De gynaecoloog had voor mij een afspraak gemaakt om 17 uur.

Ik liep de spreekkamer uit en belde mijn man op. Ik vertelde hem dat hij eerder van zijn werk moest komen omdat de baby morgen komt en ik later weer naar het ziekenhuis moet. Mijn man zei ga jij maar alvast dan kom ik vanuit het werk wel. Het besef was er nog niet bij hem en ik vertelde het verhaal van de gynaecoloog nog een keer. Hij schrok en raakte een beetje in paniek. Hij zei ja ik ben er rond 16 uur. Hierna belde ik mijn moeder en zus op. Ik had hen gevraagd of ze bij de bevalling wilde zijn. Zij waren blij en gingen de nodige voorbereidingen treffen. Omdat zij niet in de buurt woonden, sprak ik met ze af dat ik ze zou bellen als ik 3 cm ontsluiting zou hebben.

Ik had even een moment voor mezelf nodig en ging naar de kapper. Ik liet mijn haren doen. Op mijn telefoon zag ik dat de moeder van mijn man mij constant aan het bellen was. Ik had geen zin in haar telefoontjes en nam ook niet op. Ik wilde rust en geen stress. Mijn man en ik waren met elkaar aan het mailen en ik vroeg hem of hij tegen zijn moeder wilde zeggen om mij niet te bellen, ik wil ontspannen mijn bevalling in gaan. 

Na de kapper ging ik naar huis om de laatste spulletjes in mijn vluchtkoffer te doen. Mijn man kwam thuis en we pakten samen de tas voor ons kindje in. Ik zei tegen mijn man, morgen zijn we met zijn drieën. Hij lachte en zei jaa morgen zijn we een gezin.

We reden naar het ziekenhuis en ik mocht naar een behandelkamer. Doordat ik nog geen ontsluiting had, moest mijn baarmoedermond rijp gemaakt worden dmv een ballon. Hierna mocht ik naar de slaapzaal. Mijn man die had wat te eten gehaald en nadat we dat op hadden zei hij dat ik maar moest gaan slapen. Ik zei tegen hem ja zal ik dat maar doen. Hij ging naar huis en ik ging op bed liggen. 

De volgende ochtend werd het ballon er uit gehaald en had ik 3 cm ontsluiting. Ik mocht naar de verloskamer. Het inleiden zou beginnen. Nadat de arts mijn vliezen had gebroken, werd ik aan de CTG gezet en kreeg ik de weeënopwekkers toegediend. 

Het opvangen van de weeën ging goed. De cursus die ik had gevolgd, kwam goed van pas. Ondertussen had mijn man mijn moeder al gebeld en die waren al onderweg naar het ziekenhuis. 

Daar lag je dan, geen ondergoed aan, weeën die ik met moeite kon wegpuffen. Opeens staan de ouders van mijn man in de kamer. Ik voelde mij totaal niet op mijn gemak en fluisterde naar mijn man, wat doen zij hier? Ik lig hier zonder ondergoed aan! Na 2 min waren ze weg. Ik was not amused en begon mij druk te maken. Mijn man had zich niet aan de afspraak gehouden. 

Mijn ontsluiting bleef hangen op 5 cm en het was inmiddels al 15.30 uur. De pijn werd heftiger en ik kon de weeën niet meer wegpuffen. Ik raakte versuft en de arts adviseerde mij om een ruggeprik te nemen. Ik zei ja doe dat maar, ik heb echt te veel pijn. Ik kreeg mijn ruggeprik en vanaf dat moment was ik helemaal zen. Mijn ontsluiting kwam op gang. Ondertussen was mijn vader en mijn zwager ook gearriveerd in het ziekenhuis. Mijn man en zwager waren eten gaan halen. Mijn ouders, broertje, man en zwager zaten in de centrale hal te eten toen de arts kwam en zei dat ik 10 cm ontsluiting had. Over een uur mag je persen...