Yes, het is weer december!

Het is kwart over zeven in de ochtend, 2 december. Ik zit op de fiets onderweg naar het werk. Een beetje chagrijnig omdat mijn zoon al om kwart over vijf wakker was, en drie uur daarvoor ook al. Ik fiets de straat uit, en bij ons de laan op richting de bushalte. En op dat moment zie ik het, mijn hart maakt een vreugdesprong,  iemand heeft al zijn kerstboom gezet!

Als klein meisje had ik een oom. Technisch de neef van mijn moeder,  maar ik noemde hem oom Hans. Hij woont in een vrijstaand huis midden in de stad. En elk jaar, op 30 september, begint hij met de kerstversiering.  Er staan 3 kerstbomen in huis, overal hangen slinger met takken en ballen. En het mooiste vond ik altijd de kersttrein.  Die liep door heel het huis, ook via de trap naar boven, en had net zoveel lichtjes als in die bekende reclame van een cola merk.Zijn huis doet niet onder voor wat je daar altijd ziet. Ik zei altijd, dat wil ik later ook!

Inmiddels is het later, en helaas. De kerstboom staat nog niet. Mijn man vind het onzin,  dus het compromis is dat de kerstboom en versiering na 5 december pas mag. Dit jaar heb ik al wel een kersttrein,  maar dan een kleintje. En mooie stickers voor op de ramen. En geen ruimte voor een echte kerstboom,  dus daar ga ik nog iets op bedenken. 

En ik kan nu al niet wachten. Als ik straks door de straten loop of fiets. En alle mooie lichtjes en versieringen zie. Dan hoop ik dat mijn zonen net zo onder de indruk zijn als ik, en zeggen. "Papa,  dat wil ik ook!"  Wie weet komt die kerstboom er dan ooit voor 5 december.