Wel of niet. Dat is de vraag

de vraag die me bezig houd. 

Ben ik zwanger of niet?

Ik weet het antwoord niet en heel eerlijk ik wil het nog niet weten. Want welk antwoord wil ik dat het is?

Ja of nee. Als mijn hart mag spreken dan wil ik dat het een JA is. Wat dan als de test uitwijst dat het een nee is. Dan zal ik toch echt teleur gesteld zijn. Maar aan de andere kant ook opgelucht.

Het kan toch niet zijn dat je 2 keer zwanger raakt zonder dat je er mee bezig bent. Daarbij er ook niet veel voor doet in tegenstelling juist. We hebben niet veel sex gehad het afgelopen jaar, onze kleine man is nu net 14 maanden. Ik tot 1 jaar borstvoeding heb gegeven. Me dan nog niet helemaal lekker in mijn lijf voel en ja dan is het libio er ook niet echt. De keren dat we wel sex hadden dan was het veilig. Alleen de eerste dag van mijn ongesteldheid hebben we geen condoom gebruikt, want ja dan ben niet vruchtbaar of ja 0.0001% kans dat je dat wel bent. Heel eerlijk heb ik dus ook niet bij gehouden wanneer ik ongesteld ben geweest. Ik was begonnen met de pil maar ja 2 jaar niet meer geslikt dus vergat hem de halve tijd. Hier heb ik dus ook rekening mee gehouden.

Ik heb vrienden nog uitgeslagen dat hun dit dus in overkomen. Voor het zingen de kerk uit werkt ook niet. Dat hadden ze moeten weten eigenlijk. 

Nu ja nu zit ik toch in het zelfde schuitje.

Gister zei mijn baas nog ' ik hoop toch dat ze dit jaar niet denkt over een baby'. Na de vraag wanneer de 2de komt. Ik wis Niets te zeggen en me geen raar op dat moment, ben maar druk in de pannen gaan roeren. Met een ontkenend schater lachje en wat gemompel.

Wat als ja wat als..... ik weet het niet zo goed. Iedere dag kijk ik weer of ik toch ongesteld ben. Dan hoef ik geen test te doen dan weet ik het. Ik wacht nog een paar dagen en als ik dan nog niet ongesteld ben dan weet ik het antwoord al en dan moet ik een test doen. Dan dan dan nog heel even wachten nog eerst even psychische me er op voorbereid.