WEL OF GEEN GESPREK MET MIJN VADER.. #2

Gister heb ik het opnieuw besproken met mijn man. Wel of geen gesprek? Hij is van mening dat er TEVEEL is gebeurd en na de laatste brief van mijn ouders is hij er eigenlijk voor altijd klaar mee. Hij voelt zich belazerd. Ik weet dat hij ook heel veel van ze hield. Ze waren ooit net zo belangrijk voor hem als ze voor mij waren. Hij nam het zelfs voor ze op tegenover zijn eigen ouders/gezin en nu laten deze mensen hem ook vierkant vallen met allerlei beschuldigingen. Hij heeft aangegeven dat ik zelf mag bepalen of ik wel of geen contact met ze wil, maar hij is er klaar mee en heeft liever ook niet dat ik onze dochter daar heen breng als ik ga. 

Ik legde hem uit dat het balletje nu bij mij ligt en als ik nee zeg op het gesprek het dan ergens mij te verwijten is. Maar dat ik ook niet weet of een gesprek zin heeft. In het verleden zijn er gesprekken geweest en deed mijn vader net als of hij ons begreep maar een paar dagen later sprak hij de familie en was hij ons gesprek compleet vergeten. Iemand die altijd JA zegt tegen iedereen kan ik nu niet bepaald gebruiken in deze situatie. Bovendien ben ik het ermee eens dat er veel te veel is gebeurd.

Mijn man merkte op dat ik toch erg twijfel en zei op een bepaald ogenblik dat hij vind dat misschien één ding mogelijk is.. Een groepsgesprek? Een gesprek met alle ooms/tantes/mijn ouders/zusje en wellicht de persoonlijke begeleider van mijn moeder.
Een gesprek waarin een ieder zijn zegje kan doen en we alles kunnen laten zien. We kunnen dan laten zien dat we geen geld hebben gestolen en we kunnen dan uitleggen waarom we bepaalde keuzes hebben gemaakt. 

Ik weet niet of ik dit aan kan en of het zin heeft, want willen ze het wel geloven? Ze hebben eerder gezegd dat ik verslagen zou hebben vervalst dus het zal niet moeilijk zijn voor ze om nu ook te zeggen dat ik de gehele boekhouding heb vervalst om zo toch geld weg te sluizen..

Ergens is het misschien het proberen waard? Wie weet geloven ze wel dat ik geen geld heb gestolen en hebben ze begrip voor mijn keuzes en staan ze open voor opnieuw contact? Ik moet wel heel eerlijk erbij schrijven dat ik ook dan geen contact meer met ze wil. Als je me zo gemakkelijk verstoot dan ga ik mezelf beschermen, hoe moeilijk ook, want ik wil dit niet opnieuw meemaken.. Maar dat hoeven zij natuurlijk nog niet te weten.

Een vriendin raadde me aan om de voor en nadelen op papier te zetten of het zin heeft om zo een gesprek aan te gaan, maar ik besloot mijn vader eerst te bellen en het idee te opperen..

Inmiddels had ik een App geïnstalleerd die telefoongesprekken opneemt, omdat dat mij toch een iets rustiger gevoel geeft. 

Hij nam op, had alle tijd voor me ondanks dat hij op werk was. Ik bel hem overigens enkel onder werktijd omdat ik dan weet dat hij nuchter is. Ik vertelde hem dat ik hem nog terug zou bellen en dat ik erover heb nagedacht en ook heb besproken met mijn man. Ik denk dat het weinig zin heeft een gesprek enkel met hem te hebben, maar wellicht wel een goed idee is om een gesprek te hebben met de hele familie. Hij gaf aan dat hij 'privé' dingen wilde bespreken en vind dat het binnen het gezin moet blijven, waarop ik antwoordde dat het allang niet meer iets binnen ons gezin is. Ze hebben de familie erbij gehaald en die bemoeien zich er ook ontzettend mee dus dan kunnen we alles in één keer bespreken en daarna onze conclusies trekken. Ik zei dat mijn moeder ook niet meer naar hem luistert, maar wel naar haar broers dus dan kunnen zij er ook maar beter bij zitten. Hij zou erover nadenken en het bespreken met de familie en komt er dan op terug, maar wanneer weet hij niet. Ik gaf aan dat ik er rustig op zal wachten. Hij zei dat zijn kleindochter bijna 1 word en hij er niet bij zal zijn waarop ik aanhaalde dat ook ik de afgelopen verjaardagen heb moeten missen. Dat het voor mij ook 'niet leuk' is geweest dat ik er geen deel van was, maar er wel een feestje was. Dat diezelfde kleindochter ook niet welkom was en dus ja ook deze verjaardag zullen ze dan missen. Hij zei dat de situatie er niet naar was en dat de feestjes door mijn moeder werden georganiseerd in haar huis en hij daar niks over kan zeggen. Onzin uiteraard, want hij helpt er zeker een handje aan mee. Ik zei dat hij mij op zijn eigen verjaardag ook niet erbij heeft betrokken toen hij was gaan uit eten, hij zei dat mijn moeder dit georganiseerd had en haar eigen ouders mee nam en ook heeft betaald, maar ook toen zei hij toch niet, mijn gezin is niet compleet ik vraag ze even.. 

Hij vond dat ik fouten (o.a. het erbij halen van de politie tijdens de zitting) heb gemaakt en ik erkende gerust fouten te hebben gemaakt. Ik ben ook niet perfect! Maar ik heb ook gevoel! En zei tegen hem dat ze me ook pijn hebben gedaan. Ik zei dat hij dingen heeft gezegd die echt niet kunnen als vader of als opa. Hij zei dat ik dat op mezelf heb afgeroepen! Ik had meteen moeten stoppen toen ze dit in hun eerste brief aan de rechtbank vroegen. Ik zei "dus ik moet zitten wanneer je dat zegt en staan wanneer je dat zegt en alles doen voor mijn zusje wanneer je dat wilt en ook weer stoppen wanneer je dat wilt? Ik heb ook gevoel! En ik ben geen hond!". 

Hij gaf ergens in het gesprek aan dat hij zijn gezin bij elkaar wilt hebben inclusief zijn schoonzoon en kleinkind en ik legde uit dat er misschien wel teveel gebeurd is om dat nog voor elkaar te krijgen. Maar we na zo een groepsgesprek maar even moeten kijken hoe het loopt. Ik merkte dat hij besefte dat als hij zo een gesprek aangaat iedereen zal weten dat ik nooit geld heb gestolen en ze natuurlijk de kans lopen zelf verstoten te worden.

Hij zei dat hij het nu geprobeerd heeft en ik niet kan zeggen dat hij het niet wilde 'goedmaken' (mijn vermoedens werden dus bevestigd) ik gaf aan dat ik zeker wel een gesprek wil maar dan met iedereen erbij en ik rustig zal wachten tot hij mij daarvoor benaderd. 

Hij gaf aan dat ik ze nooit op de hoogte heb gehouden van de financiële situatie van mijn zusje, ik riep altijd maar dat ze tussen de 18.000 - 20.000 euro had, maar nooit vertelde ik wat ze maandelijks ontving of hoeveel ze van de belasting terug kreeg. Ik zei dat dat absoluut niet klopt, maar het had geen zin. Hij wilde het opnieuw niet van me aannemen. Ik vroeg me af of hij al die gesprekken dan is vergeten? Ik maakte 'presentaties' waarop ik een overzicht liet zien met inkomsten en uitgaven. Ik gaf dit ook op papier mee en ik kreeg hier verder weinig respons op dat ze het niet snapte is me nu wel duidelijk, maar is hij dat dan ook vergeten?

Hij liet nog informatief weten dat hij binnenkort een verre reis zal maken naar zijn broer die op sterven ligt in het buitenland. Dat hij al het geld daarvoor al rond heeft en dat hij ieder moment kan vertrekken zodra het slechter zal gaan met zijn broer..

Een nichtje van mij heeft een eigen woning gekregen en zal binnenkort verhuizen..

Ik liet weten dat ik hem gewoon zal groeten indien ik hem ergens tegen kom, maar dat we het daar maar even bij moeten laten en niks moeten forceren.

Ik wenste hem sterkte met zijn broer en zei dat we elkaar nog wel zullen spreken en hing op.

Later besefte ik me dat hij opnieuw over de politie begon.. Dit heb ik al met hem besproken tijdens de gesprekken met de persoonlijke begeleider van mijn moeder. Ik heb al gezegd dat dit kwam doordat HIJ mijn advocaat bedreigde en ik moest het wel melden ook al wist ik dat hij haar niet echt zou slaan, maar hij had het gezegd en ik moest het melden en als de rechter zou besluiten dat ik wel curator mocht blijven weet ik niet hoe hij zou reageren wellicht agressief? De advocaat heeft hierop de politie benaderd en zij waren aanwezig tijdens de zitting. Ook ik vond het minstens net zo moeilijk, want we werden apart naar binnen begeleid en ook moesten we in een aparte wachtkamer wachten. Het waren immers mijn ouders, maar het leek wel een moordzaak! Hij zoekt het nooit bij zichzelf.. het is altijd hoe dan ook mijn fout/schuld. 

Ik weet echt niet of het zin heeft om een gesprek aan te gaan met de hele familie, maar het geeft me de kans en ruimte om onze naam te zuiveren. Ik kan dan alle bankafschriften laten zien en als ze het willen geloven kunnen ze zien dat ik altijd oprecht ben geweest. De beslissing is genomen ik zal mijn zusje nooit meer op die manier kunnen bijstaan, maar misschien helpt het mij om verder afstand te nemen van deze 'familie'leden.