Weer zwanger na een rot jaar. Hoe gaan we dit doen...

Zwanger... Een derde kindje.  Wij een gezin van vijf straks. 

De reactie van onze oudste komt in de boeken 'alweer!' zei ze. Tja haar broertje was net 1,5jaar toen we weer zwanger waren. 

De heupontsteking heeft al met al een week geduurd. Twee horror nachten op de bank en twee nachten op een matrasje op onze kamer. Omdat we ons in Mei hadden verkeken op de hoogte van ons nieuw bed. Kwam ik er met geen mogelijkheid op.

De zwangerschap ging goed! We moesten we heel erg wennen en het besef van een derde kindje kwam ook pas bij de eerste echo. We konden het maar niet geloven, en dan zie je op het scherm je baby zo groot als een boon met kleine armpjes en beentjes. We hadden net alles in het voorjaar verkocht. Nouja alles, de overbodige dingen. Want een meisje en jongen, hoe mooi kun je het krijgen...

De felicitaties van families waren op zn zachts gezegd niet van harte. Dit omdat ze van mijn bekken pijn wisten. Maar het was ons wel gegund... op het werk vonden ze het allemaal zo leuk! Niemand die zich zorgde maakte rondom mijn bekken. 

Bij de 20-weken echp hoorden we dat we er een dochtertje bij krijgen. Zo leuk, en van binnen wisten we dit al. Want qua symptomen leek deze zwangerschap wel erg veel op die van Sofi. Ben zo ziek geweest in het begin dat ik meerdere keren riep 'ik kan niet meer!' Zelfs mijn speeksel wat ik inslikte kwam er in drievoud uit... Rond de 14e week was het nog af en toe knuffelen met een toilet of emmer en met 16 week was het weg. Gelukkig maar, nog even en ik had geen glazuur meer op mijn tanden ... 

Alles verliep voorspoedig. Ik hb gee Al snel hadden we alles klaar, babykamer, uitzet want dat hadden we nog, kleertjes gekocht want van beide kids had ik alleen nog het geboorte pakje en alles al gewassen. Dit keer hebben we nog wel het wiegje waar mijn vriend en zijn broer in hebben gelegen opgehaald bij mijn schoonvader. Aangezien we nu op zolder slapen leek het me niet praktisch steeds trap op trap af te moeten na de bevalling... En nu maar wachten.

Beide keren is de bevalling spontaan begonnen. Bij Sofi duurde de bevalling van de eerste wee tot ik haar op mijn buik had ongeveer 9uur. Het was een vacuüm bevalling want ze kon niet over mijn schaambot heen. Zwaar uitgeput en na de tweede poging met de vacuüm, want als die niet lukte zou ik en keizersnede krijgen, werd Sofi Fennelyn om 05:15 op 24-4-2011 geboren. Een eerste paasdag kindje :)

Getraumatiseerd tot op het bot wouden we toch graag een tweede kindje. Want we komen allebei uit een nest van twee. 

De bevalling van Mees ging snel vond ik zelf. Van eerste wee tot op mijn buik 5uurtjes. Het ging zo snel de weeën bleven maar komen, ik had geen minuut de tijd om op adem te komen. Mees kreeg een elektrode op zijn hoofd want met de dopler konden ze het niet goed meer horen. Ik kon niet zitten of liggen. Ik hong op het bedhekje te wiebelen bij elke wee. Met veel geschreeuw 'liggen gerda je moet liggen' lag ik er eindelijk.  Al snel had ik persweeen maar moest ook weer stoppen. Nou probeer dat maar, niet te doen. Wat bleek, bij elke wee hong Mees zichzelf op. Uiteindelijk met een kiwipompje op zijn hoofd en goed persen kwam hij gezond ter wereld om 17:15 op 1-02-2014 Mees Florian

Bij beide bevalling was ik er natuurlijk wel. Maar heb beide niet zo zeer bewust mee gemaakt. Bij Sofi was ik zo moe en uitgeput en bij Mees ging alles zo langs me geen dat ik na de bevalling iets had van 'huh want, is dit mijn kindje,  wat is er gebeurt'. 

Maar dit kindje moest er ook nog uit. Met 29 week lukte het werken niet meer. Zo'n derde dracht is ook gevoeiliger dan een eerste of tweede. Alsof er tussen haar dikte tussen haar en de buitenwereld zat.

En dan kwam de bevalling...