"Weer zo'n tienermoeder." - Deel 1

En op dat punt ben ik nu juist beland. Een lange tijd heb ik mijn gevoelens en emoties heel diep weggestopt in een hoekje. Ik voel voor mezelf dat het nu tijd is om ze uit dat hoekje te halen en te verwoorden.

Waarom? Omdat ik hoop dat ik me beter voel als ik het eens niet wegstop, maar van me af schijf. Én omdat ik stiekem hoop dat er meer (jonge) moeder zijn die zich herkennen in mijn verhaal.

-------------------------------------------------

Ik herinner met het nog als de dag van gister, dat ik erachter kwam dat ik zwanger was. Puur bij toeval hoor. Ik was 19 jaar oud en totaal niet bezig met zwanger worden. Ik werkte fulltime en ging naar school. Ik had 2,5 jaar een relatie met mijn huidige vriend. Kinderen wilde we wel, ooit. Niet nu. Om zwangerschap te voorkomen ben ik op mijn 17e gestart met de prikpil. Na een jaar hakte ik de knoop door: dit is écht niets voor mij. De prikpil had zó een grote impact op mijn dagelijks leven, dat ik niet normaal meer kon functioneren. Denk hierbij aan enorme stemmingswisselingen, hoofdpijn, moe, lusteloos en noem maar op. 

Op mijn 18e besloot ik na een jaar de prikpril gebruikt te hebben, ermee te stoppen. Mijn huisarts waarschuwde me, dat ik er rekening mee moest houden dat mijn menstruatie nog een geruime tijd uit kon blijven. Prima, blijf maar zo lang mogelijk weg, dacht ik nog. Ik besloot om over te stappen op de mini pil, want ik had wel iets van anticonceptie nodig. Zo gezegd, zo gedaan. Ik starte met het gebruiken van de mini pil. 

Ookal hadden ik en mijn vriend veilige seks, en vergat ik nooit de pil te slikken. Toch deed ik zo nu en dan wel een zwangerschapstest. Gewoon even checken. Eens in 4/5 maanden een testje, want: niets is 100%. Gelukkig kwam er keer op keer één streepje te staan: niet zwanger dus. Ik was immers één jaar na het stoppen van de prikpil nog niet ongesteld geworden, ook niet in de stopweek van de pil. Dus die zwangerschaps test stelde me elke keer heel erg gerust. 

Tot ik op een ochtend onwijs misselijk was, geen hap door mijn keel kon krijgen, en de hoofdpijn niet te doen was. Ik zocht er niets achter, zal wel een bijwerking van de pil zijn, toch? Maar de volgende ochtend voelde ik me weer zo beroerd, en nu waren mijn borsten ook erg gevoelig. Hoera! De mentruatie-loze maanden zijn voor bij, ik ga ongesteld worden. Ik voel het. Kutzooi. Als er iets is dat ik nooit zal missen, is het ongesteld zijn. 

Helaas werd ik die dag niet ongesteld. De volgende dag ook niet.. en die volgende dag ook niet. Terwijl het wel voelde alsof ik mijn menstruatie zou krijgen. 

Op 18 april 2016 besloot ik een zwangerschaps test te doen. Ergens dacht ik nog; zal ik dan toch zwanger zijn? Welnee, dat kan toch niet zei ik lacherig tegen mezelf. Naar de wc.. met een test.. ik plas over de test.. en wacht. De test lag op de grond in de wc en ik hoefde nog geen 10 seconden te wachten of er stonden TWEE.HELE.DIKKE.ROZE.VERTICALE.STREPEN.

Grapje toch? Zal wel niet zo zijn. Het was een test van de AA CEE TIE ON dus dat vertrouwde ik niet. Nog een test. Weer twee strepen. Ik geloofde het niet, en fietste als een bezetene naar de drogist, kocht twee eigenmerk zwangerschapstest en een digitale test. Thuis weer hetzelfde ritueeltje gevolgd, en op de eigenmerk testen verschenen wederom twee strepen. Op de digitale test kwam te staan: Zwanger, 3+

Ik was in shock. Ik was in com-plete shock. Helemaal van de wereld en niet wetend wat ik hier mee aan moest. En ik geloofde het nog steeds niet. Dus ik belde  in paniek mijn huisarts op. Ik kon gelukkig meteen langskomen, moest een potje met urine meenemen en dan ging de huisarts nog een keer checken. Ik naar de huisarts, potje afgegeven. Ik zou zo snel mogelijk gebeld worden als ze de test gedaan hadden. En dat was snel. Binnen een half uur werd ik gebeld, dat ook deze test positief was. De doktersassistente hoorde de paniek in mijn stem en vroeg of ik het fijn vond om even langs te komen, om er even over te praten. En dat deed ik. Een half uur later zat ik weer bij de dokter. 

En ik hoor mezelf nog zo zeggen tegen de assistente: "Bestaat er een een ziekte waardoor je lichaam HCG aanmaakt? Dus dat je dit in je lichaam hebt maar niet zwanger bent?" Hoe stom.. 

Op mijn 19e wilde ik alles. Behalve zwanger zijn. En ik geloofde het nog steeds niet. 

Wordt vervolgd.

------------------------------------------