Wanneer je voorgevoel waarheid word.. Paniek!

Ik ben 9+3 weken zwanger. Het gaat goed met me op wat ochtendmisselijkheid na zo nu en dan, maar dat stelt weinig voor. Bij de vorige zwangerschap voelde ik me ook goed, tot alle 'ellende' begon bij 10 weken. 

Het is ochtend en het is een werkdag vandaag, laatste dag voor het weekend voor mij. 

Ik zit rustig op de bank met thee en als deze op is loop ik naar de keuken om fruit en drinken te maken voor de kids. Terwijl ik naar de keuken loop voel ik iets wat bekend is. "SHIT! Zou het?!" Ik loop snel door naar de wc en voel de tranen al opkomen. Ja hoor, bloed! En niet zo zuinig ook! Ik ga zitten en begin te huilen. Ik voel me zo kl*te.. Zie je wel, ik heb altijd pech, en krijg gewoon een zelfde zwangerschap..! Mijn voorgevoel ik gewoon weer juist.. 

Ik app mijn man, bellen kan ik niet door de tranen heen. Vervolgens doe ik een groot verband in, maak snel  wat fruit voor de kinderen en loop naar boven om de verloskundige te bellen. We moeten 's middags om 13 uur komen om te kijken of alles goed is. Ik bel mijn man dat we 13 uur bij de verloskundige moeten zijn en vervolgens mijn moeder. Zij is gelukkig vrij en kan de opvang even van me overnemen als wij naar de verloskundige gaan. Mijn moeder is tevens mijn achterwacht en zij komt regelmatig koffie drinken dus de kids kennen haar heel goed. Ze hebben gelukkig niets in de gaten en met een knutselactiviteit kan ik mijn gedachten wat verzetten, voor zover dat gaat.

Om half 1 komt mijn moeder binnen vallen en vlak daarna mijn man. We netjes op tijd bij de verloskundige en binnen 5 minuten worden we al binnengeroepen. Eerst een kort gesprekje en daarna kijken we met een inwendige echo naar de kleine. PFIEUW het hartjes klopt! Kleine spruit is ook druk aan het bewegen, wat een opluchting!! Daarna kijkt ze verder in de baarmoeder en zien we wederom een hematoom zitten. Deze meet nu 2.9 bij 3.1 cm. De verloskundige zegt dat ik toch rekening moet houden met een zelfde soort zwangerschap als ze dit zo ziet, dan kan het hopelijk alleen maar meevallen.. 

Ik word naar huis gestuurd met het advies veel rust te houden en niet te veel/zwaar te tillen. Als ik weer een bloeding krijg moet ik gelijk weer bellen. 

Opgelucht dat alles goed is met de kleine spruit gaan we weer naar huis. Toch voel ik me rot, ondanks mijn voorgevoel had ik wel de hoop op een 'normale' goede zwangerschap. 

Vrijdag ben ik vrij en heb ik best wel een huil dag. Niets voor mij, dat huilerige, maar ik moet even accepteren dat dit weer gebeurt. Ik besluit dat ik vandaag lekker mag huilen en morgen weer gewoon mij zelf moet zijn. 

 De vorige zwangerschap had ik de eerste bloeding met 10+6 weken, nu dus met 9+3 weken. De vorige zwangerschap kwam de tweede bloeding 6 dagen na de eerste bloeding. En nu...? Elke zwangerschap is anders, maar ik zou ik niet zijn als ik geen pech heb.