Voor ik het wist stond ik op 'straat'

Bij thuiskomst trof ik mijn moeder in de serre, ze huilde. Ik vroeg haar wat er aan de hand was, want mijn moeder huilt niet zomaar. Zij schudde eerst haar hoofd en zei: 'laat me maar even lieverd.' Toch bleef ik een beetje aandringen, want ik ben helemaal niet nieuwschierig aangelegd, ik weet gewoon graag alles. Ze keek me aan en zei: 'sorry, ik ga bij je vader weg.' Uhmmm.. oké, die had ik niet zien aankomen! Ik was stil, wist eigenlijk niet zo heel goed wat ik moest zeggen. Er ging van alles door me heen, maar ik begreep ook niet waarom mijn ouders uit elkaar wilde, of in ieder geval mijn moeder. Ze hadden vrij weinig ruzie, op een enkele woordenwisseling na. 

Het was een hele rare en nare avond. Mijn moeder ging weg om wat eten te halen, en ik zat thuis met mijn vader op de bank te praten. Mijn vader vertelde dat ik ouder was dan 12 en dus mocht kiezen bij wie ik wilde wonen. Toen pas was ik oprecht verdrietig, hoe kun je nou tussen je ouders kiezen? Hoe kun je dat van een kind vragen? Ik wist het ook oprecht niet. 

Op school kon ik mij niet meer zo goed concentreren, maar gelukkig stond de zomervakantie voor de deur. Mijn ouders hadden toen samen een plezierjacht en wij gingen altijd met z'n vijfjes de volle 6 weken zomervakantie varen door heel Nederland/België. Ook deze zomer ging dat gewoon door, ondanks dat mijn ouders gingen scheiden. Het was ook een alles, behalve leuke vakantie. Wij lagen toen in Woerden met de boot, ik kwam terug van een wandeling met mijn zusje. Mijn ouders hadden ontzettende ruzie, alle ziektes die je je kan bedenken werden over en weer naar elkaar gegooid. Echt een vreselijk tafereel, zeker om dat te zien en te horen als kind. Ik ben omgedraaid en ben maar weer gaan wandelen, wat moest ik anders? 

Opgegeven moment liep het zo uit de hand dat zelfs ik erbij geroepen werd, vooral als ze elkaar niet geloofde. 'Vraag het maar aan P..' werd er dan gezegd. 

Opgegeven moment lagen we in vrouwenakker met de boot. Mijn ouders hun beste vriend A.. lag daar ook met de boot. Hij was ook net uit elkaar met zijn ex-vriendin. Mijn moeder en mijn tante (die ook een boot had en daar lag) zaten bij A.. aan boord. Ik zat bij mijn vader, die zijn verhaal op dat moment kwijt moest. Rond 01.30 is mijn vader in slaap gevallen en is mijn moeder nog niet terug. Mijn broertje (toen 4) en mijn zusje (7) lagen ook al in hun bedjes. Ik wilde de boot gaan 'afsluiten', wel zo dat als mijn moeder terug kwam ze er gewoon in kon. Maar mijn moeder kwam niet terug. Toen ik de boot wilde afsluiten, stond mijn oom ineens voor mijn neus en moest de zorgpas van mijn moeder hebben. Hij vertelde dat mijn moeder onwel was geworden bij A.. aan boord. Ik heb niet eens de zorgpas gepakt, ik ben direct naar de boot van A.. gelopen. Mijn moeder lag op dat moment bij A.. in bed, ze was wakker en de ambulance was onderweg. Mijn vader kwam met haar zorgpas, en zei tegen haar dat ze zich niet aan moest stellen. Ze had 3 kinderen waar ze voor moest zorgen en dat ze niet de hele nacht bij A.. aan boord kon blijven zitten. 

Toen de ambulance broeders kwamen en testen hadden gedaan wilde ze haar meenemen naar het ziekenhuis. Ik raakte daardoor een beetje in paniek, en ben heel hard gaan huilen. Alle emoties van de afgelopen periode kwamen eruit, mijn moeder bood aan mij nog haar excuses aan. Na nog wat testen, hoefde ze gelukkig niet mee. Maar ze moest wel rust houden, ze bleef bij A.. aan boord. 

Na 2 weken was de zomervakantie voorbij en voeren wij gezamenlijk terug naar de haven. Het liedje van UB40 - kingston town dreunde keihard bij mijn vader uit de speakers. Hij huilde, en ik brak! Mijn moeder was in die 2 weken niet meer bij ons aan boord gekomen en ging ook niet meer met ons mee naar huis. Dat moment zal ik ook nooit meer vergeten. Op dat moment besloot ik om bij mijn vader te blijven, daarbij had ik alles in de buurt zitten. School, vrienden etc.. en ik had gewoon mijn eigen plekje. Ik had gewoon zekerheid, want waar mijn moeder naartoe ging? 

Mijn moeder bleef op de boot, maar niet bij A.. dat mocht niet van mijn vader. Ze moest dan op onze boot slapen. Bij thuis komst voelde ik mij alleen, ik voelde me in de steek gelaten. Ik was boos, zo boos op mijn moeder! Zo boos dat zij ons dit aan deed, ik voelde me gebroken. 

Mijn oma kwam nog om mijn vader uit te leggen hoe de wasmachine werkte, want dit deed mijn moeder altijd. Mijn zusje en broertje zijn ook meegegaan naar mijn vader, want mijn broertje had zijn allereerste schooldag de week na de zomervakantie. Ik heb me om hun bekommert, mijn vader werkte van 07.00 tot 16.00. Ik bracht mijn zusje en broertje naar school en haalde ze ook weer op. Tot ze na 2 weken naar mijn moeder gingen, die op dat moment bij mijn opa en oma in huis woonde. Dit was denk ik het pijnlijkste van de hele scheiding, ik heb ze beide iets kleins gegeven. Ondanks dat ik ze elk weekend zou zien, wilde ik ze iets geven zodat ik altijd een beetje bij ze was. 

School was voor mij altijd erg plezierig, ik ging graag naar school. Had veel vrienden en vriendinnen en ik kon eigenlijk met iederen wel overweg. Maar na de scheiding had ik geen plezier meer, zeker niet in school. Mijn hoofd stond er niet naar, vriendinnen zeiden dat ik was veranderd op een niet leuke manier. Er was 1 meisje in de klas die mij wel begreep, zij had ook helaas een scheiding meegemaakt in die zomervakantie. Wij konden gelukkig erg goed met elkaar praten, zo fijn dat we elkaar gevonden hadden en elkaar zo goed begrepen. 

Om de 14 dagen ging ik een weekend naar mijn moeder/opa en oma, dat vond ik toch zo vreemd. Het was fijn, maar zo onwerkelijk tegelijkertijd. Ook voelde ik me nog steeds heel erg in de steek gelaten door mijn moeder, maar praten kon ik ook niet zo goed. Als ik weer bij mijn vader was huilde ik tranen met tuiten. Want ik miste mijn moeder daarentegen verschrikkelijk! 

Na een aantal weken moest ik naar de kinderrechter. Mijn beide ouders gingen met mij mee, niet het zaaltje in, maar ze bleven in de buurt. Ik moest vragen beantwoorden zoals: 'word je seksueel misbruikt?' Of 'ben je gedwongen om bij je vader te blijven wonen?' Of 'word je mishandeld?' Ik ben mij er van bewust dat dit hele normale en gewone vragen zijn. Maar voor mij waren die vragen op dat moment bizar en beantwoordde ik ze met: 'nee, natuurlijk niet!' Maarja, zo 'natuurlijk' is dat natuurlijk niet. 

In september gingen wij naar de brandersfeesten in Schiedam, mijn opa en oma lagen daar met de boot. Ja, ook die hebben een boot hihi. Daar had ik een date met een hele speciale jongen! We hebben gefeest, gedronken en gezoent! 

Mijn 14e verjaardag kwam eraan. Het 'voordeel' van gescheiden ouders is: je mag 2x je verjaardag vieren! Maar of ik dit nu echt zo leuk vond? Je hebt toch gewoon liever dat je ouders je om middennacht wakker maken, voor je zingen, je feliciteren en je een prachtcadeau geven! Zoals dat ze voorheen ieder jaar bij ons deden, maar dat jaar.. moest ik voor mezelf een liedje zingen om middennacht. 

Kerst en oud en nieuw vond ik ook zo raar! Niet meer de hele familie bij elkaar, de familie is in delen opgesplitst. Het ene deel komt bij je vader, het andere deel komt bij je moeder. En het ene jaar vier je oud en nieuw bij je vader, en het volgende jaar vier je het bij je moeder. 

Het nieuwe jaar beloofde een enorm bizar jaar te worden, maar dat vertel ik in mijn volgende blog!

Liefs, P.