7 jaar geleden
Voor heel even iemand anders
Ken je dat gevoel? Dat je denkt wat zou ik graag even in iemands anders zijn huid kruipen?
Ik kan met veel bewondering naar mensen kijken. Het is zo interessant om te zien hoe verschillend we kunnen zijn. Ik zie soms kwaliteiten bij andere waar ik bijna jaloers op kan worden.
Ik ken zo'n oermoeder, die werkelijk alles voor mekaar krijgt. Ze werkt, ze helpt op school met van alles, op 'vrije dagen scheurt en schildert ze de trap. Elke dag maakt ze schoon, haar wasmanden zijn altijd leeg, ze helpt haar kinderen met het huiswerk, brengt ze naar zwemles, paardrijden, en voetbal. Haar man is praktisch nooit thuis dus ze draait de boel helemaal zelf, oké met behulp van haar moeder, denkt aan alle verjaardagen, stuurt als bijna de enigste die ik ken een verjaardagskaart in plaats van gefeliciteerd op app of Facebook.
Ik vind haar werkelijk wonder woman. En had ik al gezegd dat ze altijd vrolijk en aardig is?
Nee dan moet je mij hebben.
In mijn vorige blog heb je al kunnen lezen dat ik niet zo zat te springen om weer te gaan werken. Nieuwsbrieven van de peuterspeelzaal lees ik door en vergeet dan net zo hard weer dat ze oude kleren aan moeten vanwege het thema van die week ( Ik een nog even naar huis voor een paar laarzen)
Als ik de jongens weg heb gebracht kom ik thuis in chaos, bekers met drinken, bordjes met stukken brood, luiers, pyjama enz liggen verspreid door het huis.
Ik weet niet hoe de bodem van mijn wasmanden eruit zien. Of wanneer ik voor het laatst een hele schone vloer heb gehad.
Mijn kinderen schreeuwen vaak en hard, en gooien met van alles, speelgoed ligt ook overal.
Klusjes om en in het huis tja... laten we het er op houden dat ik blij ben met onze nieuwbouw woning.
Verjaardagen weet ik zodra ik een berichtje op Facebook krijg, of op de wc zit en op de kalender kijk.
Ik kan eigenlijk nog wel even doorgaan, maar ik denk dat je er wel een beeld bij kan scheppen ;)
Dus even een weekje ruilen, kijken of er wat blijft hangen, iets in planning ofzo ....
Kyra91
Ik denk dat iedere moeder dit wel herkent hoor, en dan heb ik maar 1 zoontje van 2,5, die ook nog eens zelf zijn rommel opruimt vaak (nog wel) dus de meeste zooi is van ons zelf haha. Ik kan me ook niet voorstellen dat die super woman waar je het over hebt, echt zo perfect is. Achter gesloten deuren heeft iedere moeder wel een dingetje, of 2 of 3 of 300
Anoniem
Pff idd heel herkenbaar savond als de kleintjes eindelijk liggen anderhalf en 1 van 4 maand snel keuken ff aan kant en tafel speelgoed kris kras in alle bakken smijten hihi en dan vind ik t best weekends is mijn man pas thuis dan alles weer grondig schrobben omdat hij de Kids bezig houd de was tussen de bedrijven door elke dag een wasjes en soms 2 dagen niet en dan denk ik Ow hele berg was laat ik de machine maar eens aan zetten geen super mama maar doe wat ik kan en als 't huishouden blijft liggen ach dan heb ik dag geen zin of te druk met kleine er is altijd wel weer een volgende dag De rommel zal vast niet vanzelf weglopen
Anoniem
Ik ken dat gevoel.
Anoniem
Ik was chaotisch maar heb een hoop geleerd na 4 kinderen met eentje met beperkingen. Het geheim is een grote agenda waarin ik alles noteer. Planning en volgorde. En de lat niet hoog leggen. De rust en het glimlach volgen geloof mij! ????