Vallen en opstaan. Helaas niet altijd

Even naar het winkelcentrum gaat niet altijd even makelijk. R. Gaat vaak op zijn loopfietsje en E. zit in de buggy. 

Het is meestal maar een paar minuten lopen. Altijd even bij de visjes kijken in de sloot, als het geregend heeft en R. Laarsjes aanheeft in de plassen stampen, en op de terugweg vanaf het bruggetje waar we dan visjes kijken naar beneden als racebaan! Meestal een atandaard ritueel. 

De vragen worden dan onderweg ook gesteld  "wat is dat mama?" R. Is op onderzoek uit en wil graag weten wat alles is. 

Dit keer waren we met papa. Allen waren we een beetje kapot want we waren net terug van vakantie. Nog even wat eten halen voor vanaf.

Eenmaal op het winkelplein vond R. Een huilend jongetje erg interessant, en keek ook naar hem maar niet voorzich. En ineens... daar lag hij op de grond. Tand door de lip en 2 schaafwondjes rond zijn mond, het bloedde als een rund en dachten eerst dat het erger was. Ik had de buggy bij mijn man neergezet en ben bij de bakker waar we regelmatig komen ijs en een theedoek gevraagd. Maar dat wil hij nooit hebben. Meeste wel weg kunnen halen met doekjes en de theedoek. Toen was nog de noodoplossing.. de speen. 

Rust was redelijk wedergekeerd. Op het moment van weglopen kwam er een mevrouw met een perenijsjes aanlopen. "Hier" zegt ze, " Dan koelt het tenminste nog een beetje" en liep weer terug naar haar kledingwinkel. 

Ik liet R. het ijsje zien en hij heeft hem bijna helemaal opgegeten. We zijn samen nog even naar de winkel gelopen om deze mevrouw te bedanken. Dit vonden we erg vriendelijk van haar. We hebben onze boodschapjes gehaald en zijn lekker naar huis gegaan. Met een dikke lip en 2 schaafwondjes ;)