11 jaar geleden
Vakantieverslag dag 1: zaterdag 27 april 2013
Het is zover, we gaan vandaag op vakantie. Het ochtendritueel verloopt redelijk en om half 8 zitten we in de auto. We vliegen vanaf Brussel en hebben een parkeerplaats geregeld net buiten het vliegveld. Onze dames zijn erg enthousiast (vooral de twee oudste), dus hebben we goed uitgelegd dat we eerst een stuk moeten rijden (helemaal naar België), dan de auto parkeren, daarna met een busje gaan om daarna pas in het vliegtuig te stappen. Deze aanpak werkt en ze blijven een groot deel van de reis vrolijk. Het rijden naar Brussel valt dus mee, ondanks het begin van de meivakantie doen we er maar iets langer dan 2 uur over. Vanaf de parkeerplaats worden we door een busje naar de vertrekhal gebracht. Het inchecken verloopt soepel en het vliegtuig vertrekt keurig op tijd.
Vliegreis
De vlucht naar Djerba is maar 3 uur. Helaas voor ons voelde het als veel langer. Florine, onze jongste dochter van 2 jaar, was zo moe dat ze niet meer wist hoe ze moest slapen en alleen maar kon huilen. Behoorlijk ongemakkelijk dus.
Bij aankomst op Djerba zijn de kinderen vooral heel gespannen of hun nieuwe koffertjes echt weer terug komen uit de ‘buik’ van het vliegtuig. Ze hadden ze met moeite afgegeven in Brussel. Gelukkig was alle bagage meegekomen. Bij Arrivals staat er een groot aantal mannen met bordjes. Een beetje achteraf vinden we onze man van Club Med. Hij checkt onze namen en verwijst ons naar Bus 42. Een grote bus staat klaar. Bij de bus aangekomen, geven we nog een keer onze naam en krijgen we twee labels en een envelop met kamersleutels. Het wordt ons niet duidelijk wat we met de labels moeten doen. Hopelijk blijkt dit ter plekke.
Aankomkst
De busrit duurt ongeveer een half uur tot 45 minuten. Onderweg valt vooral het droge en dorre landschap op. Florine is nog steeds oververmoeid en in de bus dramatisch. Wij generen ons en weten eigenlijk zelf ook niet meer wat te doen. Bij aankomst in het clubdorp zien we de GO’s al klaar staan en volgt een warm welkom. We worden mee naar binnen geleid en krijgen een welkomstdrankje. De club manager heet ons welkom en na een korte uitleg worden we naar onze kamers begeleid door een GO. De koffers zullen later worden gebracht.
We hebben een kamer deluxe in het Calypso Hotel. Ons wordt verteld dat dit gedeelte een aantal jaar geleden is gerenoveerd. Het zijn twee kamers met een tussenliggende deur. Een kamer voor ons en een voor de kinderen. Het zijn heerlijk ruime kamers met een echt twee-persoonsbed, een bank, een kaptafel, een aparte wc en een badkamer met douche. De kinderkamer is identiek. Hier staat bovendien ook een babybedje klaar en een verschoonkussen, potje, babybadje en flessenwarmer. Wij hebben dat niet allemaal nodig, maar het is wel heel prettig dat je nergens om hoeft te vragen. Ook meer dan genoeg kastruimte en twee safes per kamer. Tenslotte nog een balkon met twee ligbedden en uitzicht op zee en zwembad.
Tijdens de korte ontvangst was ons verteld dat er nog de mogelijkheid was om te lunchen in het restaurant La Douce. Er is een uur tijdsverschil, dus het is pas 3 uur in Tunesië. Wat we missen in de kamer is informatie over het park of in ieder geval een plattegrond van het park. Misschien krijgen we meer informatie bij de bijeenkomst vanavond om 19.00? Het wordt dus een zoektocht naar het restaurant. Een vriendelijk GO ziet ons zoeken en brengt ons naar de juiste plek. Fijn want ook de kinderen hebben wel behoefte aan een hapje.
Na de verlate lunch terug naar de kamer (dit lukt goed dankzij de uitleg van onze hulpvaardige GO op de heenreis). Het is al laat, maar Anne-Sophie wil graag nog even zwemmen. Dus iedereen in badkleding en op naar het zwembad. Het water blijkt nog erg koud te zijn. Maar hoe zit dat eigenlijk met de badhanddoeken? Ik ga op onderzoek uit. Het blijkt dat de handdoeken verstrekker al dicht is, dus probeer ik het bij de receptie. Hier wordt voorgesteld om handdoeken van de kamer te pakken en die worden dan binnen een half uur vervangen door schone handdoeken. Een prima oplossing.
Frans, Frans en nog eens Frans
Na het korte zwemmen, snel aankleden want we moeten naar de informatie meeting. Ik ren vooruit met twee kinderen, maar ben toch iets te laat. Nog net zie ik een groep mensen een ruimte binnen lopen dus ik volg deze groep. Er volgt een lang verhaal, geheel in het Frans. Ik begrijp stukjes, maar verwacht dat er ook nog wel een Engelse uitleg zal volgen. Niet dus. Naast de mevrouw die uitleg geeft, staat een nog een beetje onervaren meisje. Uiteindelijk blijkt dat zij een Vlaamse is die die dag is begonnen als GO. Ze zat ook bij ons in het vliegtuig en had ons al opgemerkt (Dank je, Florine). Zij doet haar best om ons een beetje bij te praten maar geeft toe dat zij ook nog niet alles weet, en vraagt de andere GO om bepaalde dingen nog even in het Engels te verduidelijken. Dit blijkt geen probleem want deze GO is Duitse. Toch wel heel internationaal dus. Helaas is ons verzoek om een Engelse informatiefolder een lastige. Deze is niet standaard voorhanden. Morgenochtend kunnen we bij de andere receptie vragen of ze er een voor ons willen printen.
Vooraf hadden we ons niet voldoende gerealiseerd hoe Frans alles is. Opeens valt het kwartje, ja natuurlijk Club Med is een Franse organisatie, ja natuurlijk in Tunesië spreken ze Frans. Ons Frans is helaas niet zo heel goed meer. Dus we stotteren en hakkelen en zijn blij als we even Engels kunnen praten. Na de informatie bijeenkomst eten we nog snel wat. De kinderen vallen tijden het eten bijna in slaap en wij ook zodra we weer terug in de hotelkamer zijn. Al met al was het toch een vermoeiende reis, die ook langer heeft geduurd dan verwacht. Van deur tot deur hebben we er bijna 8,5 uur over gedaan.
