To Tell Or Not To Tell?

Eindelijk! Na weken wachten is nu dan het moment aangebroken om het grote nieuws te gaan vertellen! Voor de eerste keer echt een mooie boodschap brengen. Natuurlijk, ik heb al een dochter, maar door omstandigheden ging de bekendmaking daar totaal anders (wellicht voor een andere blog). Ik keek er dus heel erg naar uit om het nu een keer zelf in de hand te hebben, en ook positieve reacties te verwachten! 

inmiddels aan verschillende mensen verteld, met wisselende reacties... Lees je mee? 

1. Mijn schoonouders 

We hadden schorten gemaakt met daarop 'opa' en 'oma'. Bij het zien daarvan ging er totaal geen lampje branden; ze zijn tenslotte al jarenlang opa en oma. Gelukkig hadden we ook nog een fotolijstje met een gedichtje en een echofoto. Bij het openmaken zag opa het meteen; er verscheen een big smile op zijn gezicht, en die is er de hele avond niet meer vanaf gegaan. Een man van weinig woorden, hij kon letterlijk niets uitbrengen. Oma daarentegen heeft de hele avond gepraat en was volledig van slag. Sindsdien appt ze minstens driemaal per dag, zowel met mij als mijn partner. 

2. Beste vrienden van mijn partner 

Met deze mannen waren we een zaterdag op stap in een stad, om voor hen wat kleding te kopen. Er was aan het begin van het jaar een weddenschap afgesloten, uiteraard over voetbal. Deze zou vandaag ingelost worden. Mijn partner had het bedrag gewonnen, en we gingen op zoek naar een winkel waar het bedrag gespendeerd kon worden. Nou, die wisten wij wel! Vlak voor de Prénatal hielden wij stil, en stelden we voor om het bedrag daar te spenderen. Het duurde wel even voordat dát kwartje viel... Geen van beiden is bezig met kinderen, en ook niet veel in de omgeving, dus dit kwam voor hen compleet onverwachts. Na een tijdje kwam de vraag: 'Is dit een aankondiging of zo?' Drie mannen die in de Prénatal aan het shoppen zijn voor een bepaald limiet, dat is best een grappig gezicht! Ik kan het iedereen aanraden! Tip van de dag: ga niet zelf op zoek (daar heb je tenslotte nog tijd genoeg voor), maar ga in een hoekje staan om het gewoon eens te observeren... Het werkt gegarandeerd op je lachstuipen! 

3. Dochter 

Aangezien zij al 7 is vonden wij een bedrukt t-shirt niet echt gepast, dus we hadden voor haar een fotolijstje met een gedichtje en een echofoto ingepakt. Bij het uitpakken viel het kwartje niet. Bij het lezen van het gedichtje ook nog niet... Bij de vraag of ze wist wat voor een foto dat was antwoordde ze heel stellig: "Ja, dat ben ik in mama's buik". Zelfs toen we aangaven dat zij het niet was op de foto, maar iemand anders, viel het kwartje nog niet. Mama, wees dan ook eens duidelijk! Toen ze eindelijk doorkreeg dat ze een broertje of zusje krijgt veranderde haar gezicht van vol irritatie naar volle blijdschap. Voor de zekerheid heeft ze wel nog drie keer nagevraagd of het wel echt was, en we haar niet in de maling namen. En nu snapte ze eindelijk ook waarom mama zo ziek is! Haar kleine broertje of zusje is nog een beetje ondeugend en schopt steeds tegen de buik van mama, waardoor alles er weer uit komt! Kinderlogica! 

4. Ouders 

Door een onverwachte spuugactie twee weken terug bij hen thuis kwam het voor hen niet als een complete verrassing, maar blij waren ze zeker! En zoals het mijn moeder betaamd ben ik deze avond overláden met goede tips...! 

5. Beste vriendin 

Mijn vriendin, die zelf ook zwanger is, hoorde het goede nieuws van mijn dochter, zij mocht het vertellen. Zij was erg blij, we hebben samen veel pret gehad over het feit dat we samen zwanger zijn en dus alle praatjes met elkaar kunnen delen. We schelen maar vijf weken, dus dat wordt genieten! Direct daarna zijn we de diepte ingegaan, en kwamen de zwangerschapsverhalen en bevallingsverhalen. Let wel, de horrorversie... Tja, die verhalen zijn er natuurlijk ook... Met heel veel waarschuwingen en goede tips ben ik weer huiswaarts getrokken. Ik moet er nog even een nachtje over slapen om die allemaal te laten bezinken!  

6. Broers en zussen 

Mijn partner heeft zijn broer en zussen een kaart gestuurd met een gedichtje en een sleutelhanger. Een avond later werden we gebeld, en hadden we huilende zussen aan de lijn... Ah! Da's lief! 

Tot slot nog een update over mijn broer en schoonzus (zie eerdere blog): zij zijn ons erg dankbaar dat we het op deze wijze hebben aangepakt en dat ze zoveel tijd hebben gekregen om het nieuws een plekje te geven. Die tijd hebben ze goed benut. inmiddels zijn ze vol van het positieve nieuws en erg betrokken. Wat voelt dat goed! 

Nu dan nog het werk inlichten... En heel eerlijk gezegd is dat wel iets waar ik tegenop zie... Ik heb meerdere banen, en van twee verwacht ik geen problemen en positieve reacties, maar van één verwacht ik een reactie dat het toch wel een probleem is... En dat is helemaal niet de boodschap die ik wil krijgen! Ik ben hier juist erg blij mee, en zie het zeker niet als een probleem! Ik begrijp het wel, maar toch... Om die reden hebben we besloten het nog maar heel even niet te vertellen daar. Eerst maar eens op vakantie, en even als gezinnetje genieten op onze roze (of blauwe) wolk!